3 fouten die stiefmoeders maken

dankbare stiefmoeder3 fouten die stiefmoeders maken. Deze fouten maak je onbewust. Onbedoeld. En ongemerkt.  Maar deze fouten hebben wel degelijk grote invloed op hoe jij je voelt – en daarmee ook hoe je denkpatronen zich ontwikkelen. En uiteraard ook je gedrag. En daarmee lok je weer reacties uit bij je huisgenoten – waarop jij weer reageert. En zo heb je de poppen aan het dansen.

3 fouten die stiefmoeders maken

Fout 1. Het is jouw fout!

3 fouten die stiefmoeders maken. Fout 1: Je denkt dat het jouw schuld is dat het niet lekker loopt. Je betrekt de nare dingen te veel op jezelf. Je gaat er van uit dat het jouw schuld is. Dat jij te streng bent. Of te slap.

Dat jij je teveel bemoeit met de opvoeding. Of juist niet…

Verstandelijk wéét je natuurlijk wel dat het niet jouw fout is. Dat jij heus geen boze stiefmoeder bent. Maar op slinkse wijze slaat je innerlijke critica door- ze besluipt je van achter en hakt op je in:

  • ´Ben je weer uit je slof geschoten, had je maar niet zo emotioneel moeten zijn´
  • ´Het komt door jouw karakter dat het botst´.
  • ´Heb je weer niks gezegd, was je maar niet zo´n watje, dúrf nou eens gewoon´.
  • ´Ben je weer naar boven vertrokken. Komt allemaal omdat je geen lef hebt om de confrontatie aan te gaan´.
  • ´Had je ook maar niet zo´n grote mond´.
  • ´Het komt door jouw gevoeligheid dat het niet loopt´.
  • ´Het is jouw verantwoordelijkheid en dus jouw schuld als er ruzie komt´.

Oude emoties komen tot leven

Het stiefgezin triggert en wekt emoties tot leven die je liever niet hebt. Het roert om in je (onderbewuste) ervaringen en herinneringen.

Emoties van je buitengesloten voelen. Je ongehoord en ongezien voelen. Eenzaamheid.  Er niet toe doen. Niet belangrijk gevonden worden. Niet goed genoeg zijn.

Hier herkennen álle stiefmoeders zich in. Onthoud dit: Het is NIET jouw fout als het niet lekker loopt thuis.

3 fouten die stiefmoeders maken.

Fout 2.  Het is jouw schuld!

3 fouten die stiefmoeders maken. Fout 2: Je denkt dat het de schuld van de ander is. Ook weer helemaal menselijk om te doen, daar niet van, maar het helpt niet. Het zit misschien in onze genen om te polariseren. Om zwart-wit te denken. Om een zondebok aan te wijzen. Zodat je je eigen angsten en zorgen niet hoeft te voelen.

  • ´Mijn stiefzoon is niet normaal´.
  • ´De ex moet een stoornis hebben, ze heeft vast borderline´.
  • ´Wat is mijn man toch een slapjanus´.
  • ‘De stiefdochter stookt mijn man op, het is haar schuld’
  • ´Als de familie van mijn man zich nou niet zo zou bemoeien met ons´.
  • ´Als de ex nu eens gewoon gedag kon zeggen´.
  • ‘Wat is de ex een vreselijke heks’.

Als je je focust op de fouten van een ander –  hoef je niet aan jezelf te denken. Als je schuld legt bij een ander – hoef je niet zelf verantwoordelijkheid te nemen voor je eigen aandeel.

Voor je mentale welzijn is het lekker makkelijk, denk je misschien onbewust. Maar dat werkt helaas niet zo… want deze giftige gedachten zijn als onkruid dat steeds meer gaat woekeren.

Onbewuste trekjes en eigenschappen

Maar de fouten die je ziet bij een anders – spiegelen vaak onbewuste trekjes en gedragingen die je zelf ook hebt. Of ze spiegelen onderontwikkelde eigenschappen zoals assertiviteit, kwetsbaarheid of introspectie.

Kwaliteiten die je dus wél hebt, maar zelf nog wat aan moet schaven. Daar irriteer je je dus aan als een ander dat wél heeft.

Het is ook niet de fout van je stiefkind, partner of ex dat het niet lekker loopt thuis!

3 fouten die stiefmoeders maken.

Fout 3. Je bent teveel aan het helpen

Je doet zo vreselijk je best. Je neemt alle verantwoordelijkheid op je schouders. Je geeft jezelf weg. Dat is wat er uiteindelijk gebeurt. Dan ben je een leeg vat. Opgebrand. En je loopt groot risico op een stiefmoeder-burnout.

  • Je denkt dat de anderen het niet alleen kunnen.
  • Je denkt dat je het beter weet.
  • Je denkt dat het jouw verantwoordelijkheid is om de anderen in gang te zetten.
  • Je denkt dat jij alleen de motor van het gezin moet/kan zijn.
  • Het is niet iemands fout dat het niet vanzelf gaat.

Deze fout wordt zwaar onderschat. Toch kan dit de kans van slagen van je stiefgezin volledig ondermijnen.

Wat is de oplossing? Loslaten…  En je focus verleggen. Ga weer eens met liefde en aandacht voor jezelf zorgen!

Je wéét het ook wel dat je voor jezelf moet zorgen. Verantwoordelijkheid tonen voor je eigen ontwikkeling en welzijn.

Mijn dringend advies: Ga VANDAAG nog wat leuks voor jezelf ondernemen. Je hebt het nodig als tegenwicht tegen alle stress. Heus. Geloof me.

Zoals jij jezelf behandelt is basis van een succesvol stiefgezin. Wees mild en lief voor jezelf!

Waar liggen de problemen dan wel aan?

Waar liggen die 3 fouten die stiefmoeders maken dan wel aan?

Het heeft alles te maken met de ingewikkelde kluwen aan relaties, loyaliteiten, emoties van er niet bij horen en eenzaamheid, stress, verwachtingen, pijn en verlies uit het verleden, hartezeer door scheidingen, normale ontwikkelingsfasen van kinderen, jaloezie en onbegrip.

Onder andere.

Het is zeer complex en ingewikkeld. Je moet leren hoe een stiefgezin werkt. Wat je wel en niet moet doen. Je moet leren over de emoties die boven komen. Bij jou en de anderen. En hoe je daar me omgaat.

3 fouten die stiefmoeders maken

Herken jij je in de 3 fouten die stiefmoeders maken? Welkom in de warrige wereld van het samengestelde gezin!  Het is super ingewikkeld.

Maar er is van alles aan te doen.

Ik help je graag verder!  Mail me met je vragen of kwesties coaching@annettevandermaarel.com en wie weet word je uitgenodigd voor een gratis en vrijblijvende strategiesessie van 30 minuten!

Wil je meer lezen? Dit is misschien van interesse voor je:

Stepmom – metime

…………………………………………………………………………………………………………………………..

Annette van der Maarel coacht stiefmoeders en hun gezinnen om wél bij die 40 procent te horen. Die wél slagen om een fijn, ontspannen en goed lopend stiefgezin op te bouwen.  Annette is gek op haar werk, ze houdt van struinen in de natuur en is dol op haar hondje Cooper.  

Wil je dit delen? Dank!
Share

5 antwoorden op “3 fouten die stiefmoeders maken”

  1. Laat nu de biologische moeder van mijn stierfzonen wel borderline en psychoses met stemmen hebben gehad.
    De jongste totaal geen probleem maar de oudste is nu al een jaar uit huis geplaatst, en zit op een behandelcentrum. Wat hij mankeert is echt onduidelijk laat van alles wat zien, adhd autisme, maar antwoorden kunnen niet gegeven worden.
    Ligt niet mij alleen maar ook zijn broertje dwars, agressief en slaat ons. Misschien hebben jullie of jij antwoord

    1. Beste stiefmoeder,

      Ik kan me voorstellen hoe moeilijk en zwaar dit voor jullie allemaal is.
      En hoe je doorgaat ook al weet je dat dit niet klopt. Omdat je oudste stiefzoon handelt uit wanhoop, frustratie en zijn beperking.

      Toch zijn er grenzen overschreden. Die van lichamelijk en verbaal/psychisch geweld.

      Het moet stoppen voor jullie veiligheid.Dit is echt schadelijk, ook voor het jongere kind.Die kan hierdoor later ook psychische problemen krijgen of ontsporen…

      Trek vandaag nog aan de bel. Ga naar de huisarts. Of neem contact op met Veilig thuis.

      https://www.vooreenveiligthuis.nl/veilig-thuis

      Laat weten wanneer je gebeld hebt en inspireer zo anderen in deze zeer moeilijke situatie.

      Er is een weg uit. Er is hoop.

      Je mag me ook altijd persoonlijk mailen.

      Sterkte!

      Annette
      a.vandermaarel@hotmail.com

  2. Hallo,

    Ik ben sinds maart 2015 stiefmoeder geworden, en vanaf september datzelfde jaar ben ik ingetrokken bij mijn (destijds vriend, sinds juni 2018 mijn man). Mijn man heeft 2 zoons, nu 16 en 18, ikzelf heb geen kinderen, en samen hebben we ook geen kinderen.

    Alle 3 de fouten zijn heel herkenbaar voor mij, mezelf weggecijferen en de “schuld” bij de ander(en) leggen. En te weinig de focus op mijn eigen leven binnen het gezin. De eerste 3 jaar heb ik me vrijwel volledig weggecijferd, ik wilde zo graag een goede stiefmoeder zijn. Maar sinds de laatste 2 jaar kreeg ik daar steeds meer moeite mee. En het laatste jaar “schiet” ik van wegcijferen naar totale irritatie. Ik heb duidelijk moeite met het vinden van een balans.

    De opvoeding van mijn man zoons “strookt” niet echt met hoe ik het zou doen. Daarnaast zijn het opstandige pubers, vooral de oudste, met een totaal eigen wil en dat laten ze merken ook. En de ex van mijn man en hij liggen niet op 1 lijn wat betreft regels, dat maakt het ook niet makkelijker. Oké, veel dingen kan ik inmiddels loslaten, maar de vieze puberkamers, de spullen die overal en nergens laten slingeren, de vuile vaat. Er zijn regels voor opgesteld door mijn man, maar ze luisteren niet naar mij en mijn man ziet veel door de vingers.

    Het lukt me om ‘t bijvoorbeeld 1 á 2 weken volledig los te laten, en dat voelt zo bevrijdend. Maar dan komt er weer zo’n moment dat ik denk: pffffff…. ik ruim ‘t wel op…. of ik maak de kamers wel schoon…..

    Hoe kom ik uit deze vicieuze cirkel?

    1. Beste stiefmama,

      Dank voor je reactie! De meeste stiefmoeders gaan er vanuit dat het na een aantal jaar wel makkelijker wordt. Maar jouw verhaal wijst dat dit niet zo is. Wat je beschrijft is normaal – als de kinderen pubers worden, kom je in een heel andere fase en dit kan echt heel moeilijk zijn.

      Logisch eigenlijk, vind je niet, dat je nu anders gaat reageren. Je hebt jezelf zo lang weggecijferd, en nu zit je helemaal aan de andere kant van het spectrum. Volop irritaties dus. Die zijn helemaal begrijpelijk. Maar die kunnen leiden naar woede, uitbarstingen en conflicten. Of dat je helemaal stilvalt en een muurbloempje wordt.

      Dat is niet de bedoeling!

      Jij mag er zijn. Jouw behoeften mogen er zijn. Jouw stem, jouw ideeën, jouw normen en waarden mogen er net zo goed zijn…

      Hoe krijg je dat nu voor elkaar? Want je beschrijft het heel treffend: je zit in een vicieuze cirkel…
      Ik ken je niet, en zou eigenlijk meer informatie moeten hebben voor echt advies op maat – zoals dat gaat als mensen in coaching komen – maar een aantal algemene tips geef ik je graag!

      1. Bepaal voor jezelf wat je wilt veranderen in huis. Is het vooral het opruimen en huishouden bij jou? Of dat je partner jouw wensen niet ‘serieus’ genoeg neemt? Of dat de jongens niet naar je luisteren?

      2. Verzin dan wat je wél wilt. Wat heb je nodig om je probleem te veranderen? Wat kun je zelf veranderen – wat ligt bij de ander.

      3. Ga zelf aan de slag – met bv assertiviteit voor stiefmoeders, of een andersoortige communicatie met je stiefgezin.

      4. Ga tegelijkertijd in gesprek met je partner over deze onderwerpen! Hoe kan hij je helpen?

      5. Ga samen in overleg met de jongens, ze zijn groot genoeg.

      Belangrijk om te weten: Dit is NIET jouw schuld, of jouw probleem. Wat je beschrijft komt veel voor, het hoort bij de archetypische problemen in het stiefgezin.

      Ik begeleid al jaren stiefgezinnen en ik kan je vertellen dat er voor jou ook hoop is! Heb je hier hulp bij nodig? Dan zou ik je aanraden om in coaching te gaan. Met een paar sessies kun je echt heel ver komen.

      Heel veel sterkte en succes,
      Hartelijke groet,
      Annette

Laat een antwoord achter aan avandermaarel Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *