stiefcoaching

30 mei 201612 februari 2021

Een plusmeisje voor een kersverse stiefmoeder

In deze rubriek vind je verhalen van gastbloggers. Tekst door: Chri’Stine. Ze tekent en schrijft met verve over haar leven als stiefmoeder.

Toen ik als alleenstaande moeder mijn huidige man en zijn dochter leerde kennen was mijn dochter net geen 2 jaar. Ze omarmde de liefdevolle papa waar ze zo nood aan had en was dolenthousiast met haar gloednieuwe grote zusje van al 3 jaar waar ze zo naar opkeek. En ik? Ik werd tot over mijn oren verliefd op die prachtige man en vader. Wist ik veel wat een samengesteld gezin met als bonus een plusmeisje nog voor mij in petto had! Mijn hart was groot genoeg, zoveel was zeker.

Bij co-ouderschap van een plusmeisje hoort een bio mama

Ons stiefgezin draait. Beide meisjes gaan naar dezelfde school. Dolle pret tijdens de speeltijd! Na een leuke schooldag weerklinkt de bel, ik haal mijn dochter op. Speels vertellend huppelt die zotte meid aan m’n hand. Mijn plusmeisje en haar mama staan al te wachten aan de bushalte. We naderen het bushokje en plots zie ik mijn lieve plusmeid met open armen naar me toe lopen. “Nanne!!” roept ze met een stralende glimlach, want zo noemt ze me. Ze vliegt rond mijn been, ik geef haar een dikke knuffel. Zoveel oprechte spontaniteit had ik niet verwacht. “Dag lieve meid, ga maar gauw terug naar je mama. Tot vrijdag lieve schat!”, zeg ik onzeker. Ik laat haar los en kijk weer op. Twee vuurspuwende ogen snijden me door merg en been. Haar moeder. Zijn ex. Mijn overste.

Ik ben haar moeder niet

Vrijdag. M’n plusmeisje komt terug naar ons. Het is voor mij bang afwachten. Mijn angst komt uit. Ze spreekt de woorden van haar moeder, wordt heel bepalend binnen ons gezin. Ze liegt met de glimlach, ze is er goed in. Plots heeft ze ook de neus van haar moeder en dat krollend haar is ook niet van papa. Ik ben niet meer gewenst en kruip weg in elk hoekje dat vrij is. Het eens zo warme nest is niet meer van mij. Onzichtbaar wil ik zijn. Heel gewillig verplaats ik me van de ene uiterste hoek naar de andere. Daar doe ik veel moeite voor want ik merk dat er niet veel hoekjes zijn waar ik naartoe kan. Ik wil haar en haar moeder niets in de weg leggen. Ten slotte ben ik haar moeder niet, geen idee wie dan wel.

Stiefmoeder maak je niet druk

“Maak je er niet zo druk over, laat het los” is het advies dat ik krijg. Maar zo zit mijn moederhart niet in mekaar. Oeps. Ik ben haar moeder niet, even vergeten. Het is toch wel opletten, de aandacht erbij houden. “Jij moet niets”, zeggen ze. Geen plichten.

In bad zetten, haren kammen, staartje maken (“of nee, ik wil een vlecht!”), tanden poetsen, aankleden. Boterham, drank en koekje geven, fruit snijden, vieruurtje. Glimlachen, vriendelijk en correct zijn, troosten bij tranen, streng maar rechtvaardig optreden, straffen (maar nooit in de hoek want dat wil de ex niet), steeds interesse tonen, vergeven, vergeten, nooit het laatste woord, een luisterend oor bieden, er zijn. Kleedjes kopen, wassen, drogen, strijken, opplooien en weer in de kast opbergen. Naar school brengen, ophalen, schooldagboek bijhouden, briefjes van de juf bekijken, oudercontacten (maar niet moeien), boterhammen smeren, drinkbus vullen (“Het mag eens wat anders zijn dan altijd water hé, Nanne”), boekentas klaarmaken. Knutselen, schilderen, verhaaltje vertellen, liedjes zingen, lachen, steeds goed geluimd zijn, naar de speeltuin. Helpen, uitleg geven, vragen beantwoorden, geen antwoord verwachten op mijn vragen. Eten kopen, groenten kuisen, koken, tafel dekken, toetje bij een leeg bord (naar de winkel om speciale toetjes want ze lust amper iets), afruimen, afwas. Uitkleden, pyjama aan, weer tanden poetsen, te slapen leggen, slaapwel, dikke kus en knuffel. Mezelf wegcijferen, op de achtergrond blijven, ergernissen -kortom gevoelens- verbijten, voorzichtig zijn, begrijpen, meer doen en geven dan voor mijn eigen kind. En dit alles tijdens gewone dagen, vermoeiende dagen, bij ziekte…

Nee, geen plichten. Want dit doet een moeder uit liefde voor haar kind. Maar haar moeder ben ik niet, dat recht heb ik niet. Oh, bijna vergeten, ook altijd consequent zijn en nooit afreageren op. Ik haat haar.

Een onbezonnen moment met mijn plusmeisje

Als ik op een onbezonnen moment toch eens een gekke bek trek en een lief woordje zeg tegen mijn dochtertje en het gekke bek gezicht glijdt ook richting plusmeisje, komt ze naar me toe gelopen. Armen wijd open, ‘Nanne! Knuffel!’ en vliegt rond mijn been. Ik denk aan het bushokje, geef haar een knuffel en verdwijn weer snel in een van mijn hoekjes.

Dit leven wil ik niet. Dit is niet wie ik ben. Ook niet wie ik wil zijn. Welke moeder wil ik zijn? Welke stiefmoeder wil ik zijn? Waarom moet ik 2 soorten moeder-zijn verzinnen? Elk kind is toch gelijkwaardig? Mijn hart maakt hierin geen onderscheid. Chaos.

Op een zondagavond raap ik al mijn moed bijeen en vraag haar: “Toen ik je daarnet vroeg om te gaan rechtzitten in bed en je bleef liggen, waarom ging je niet rechtzitten?” Er volgt een stilte. Lange stilte. Ik wil nu even niet verdwijnen en stel nog een vraag: “Zegt jouw mama soms iets over mij tegen jou, dat niet zo leuk is?”. Haar ogen vullen zich met tranen en ze knikt. “Wat zegt ze dan?” Stilte. “Mag je niet zeggen wat ze zegt?” Wenend schudt ze nee. Mijn hart breekt. Wat ben ik blij dat mijn hart breekt. Vanaf nu alles anders. We geven elkaar een dikke knuffel. Een knuffel waaruit ze duidelijk laat merken dat ze me graag heeft, ondanks alles wat haar mama influistert. Ze weent nu heel hard maar laat mij niet los.

Een stap in de positieve spiraal

Ja, elk kind is gelijkwaardig. Elk kind heeft het volste recht zichzelf te zijn en worden. Omdat elk kind anders is, vraagt dit een andere aanpak bij het ene kind dan bij het andere. Dus is het ook best dat ik mezelf ben bij het kind dat tegenover me staat. En ja, dat is anders bij ieder kind. Dat is mijn recht, mijn voorrecht. Want hoe mooi is het om echt naar je kind te kijken en verwonderd te zijn? Telkens ik iets opmerk dat echt van haar is, maakt mijn hart een vreugdesprongetje. Mijn plusmeisje merkt dit dan op en komt dan gekke bekkend een oprechte knuffel geven. Een positieve spiraal. Dit is fijn, oprecht, en ik kan er bij elke uitglijding opnieuw zelf terug instappen. Want dat is precies wat ik ook nu gedaan heb.

Een plusmeisje voor een kersverse stiefmoeder

Al snel besef ik dat ik gewoon mezelf niet toeliet om die ongelooflijk lieve en sterke meid graag te zien. Uit angst haar te verliezen omdat ik geen enkel recht heb. Wat een pijn, iemand kwijt raken die je zo graag ziet! Daar wou ik mezelf voor behoeden. Gek, want is dat niet gewoon hoe het leven in mekaar zit? Je houdt van mensen omdat je hen graag ziet. Of je hen kwijt raakt heb je simpelweg niet in de hand, bloedverwant of niet. Ik heb mezelf toegestaan om mijn plusmeisje graag te zien en ga door vuur voor haar. Niet als haar mama. Wel als haar stiefmama.

Liefde heeft met DNA niets te maken.

Ook niet met ‘af en toe’ of ‘hier en daar’.

Over Chri’Stine

Hoi! Fijn je hier tegen te komen. Ik ben Christine. Vrouw, mama, stiefmama (nanne), echtgenote, illustrator, passionele creatieveling en positief ingestelde realist. Samen met mijn man en 2 lieve meisjes vormen we een nieuw samengesteld gezin. Mijn teksten zijn verhalend en op realiteit gebaseerd. Ik schrijf vanuit eigen ervaringen en alle emoties die deze met zich meebrengen. Mijn kritische blik bewaakt het tekstuele en illustratieve van mijn verhalen. Veel leesplezier! Leuk als je even laat weten wat het met je doet.

Chri’Stine – www.atelierpanache.be

24 mei 201612 februari 2021

wat is jouw verlangen, stiefmama?

Wat is jouw droom voor jezelf en je gezin, stiefmama? Droom jij over gezellige maaltijden aan een lange tafel, of dat je met het hele gezin selfies op vakantie maakt? Droom je over respect voor wie jij bent? Over samen kunnen leven met al jullie verschillen. Over verbinding en autonomie in balans. Of over een collegiale band met de exen?

Waar verlang jij naar, stiefmama?

Misschien is het naar de achtergrond verdwenen omdat je alleen maar aan het overleven bent. Omdat het je zo zwaar valt. Dat kan ik me levendig indenken. Toch kunnen je verlangens je helpen om weer in actie te komen en stappen te gaan ondernemen om dingen te verbeteren en te veranderen in je stiefgezin,

Mijn beste advies

Hoe doe je dat dan als je het niet meer ziet zitten? Deze simpele tip kan je helpen: Zonder je af, ga in bad, maak een boswandeling, mediteer of een doe yogaoefeningen. Als je in de stilte kunt zijn, en je weer kalm voelt, ga je met je aandacht naar binnen. Stel je zelf dan open voor je verlangens. Durf groots te dromen over je gezin. Je bent namelijk gemaakt voor geluk. En je weet dat een fijn gezinsleven de basis van jouw geluk, toch stiefmama?

Je thuis is je basis

Je leven thuis kan je veilige haven worden, waar je uit kunt rusten, jezelf kunt zijn, en nieuwe energie op kunt doen om je daarna weer vol energie in de buitenwereld te begeven. Ons doel in het leven is om ons goed te voelen, om creatief te zijn, om te dansen, te lachen. En dat ondanks tegenslagen. Of juist misschien dankzij tegenslagen…

Steeds meer jezelf worden, stiefmama

Ik geloof dat het doel is om steeds meer jezelf te worden. Om de buitenste lagen van je af te pellen. Net als bij een ui. Totdat je bij de kern komt van wie je bent. Daar ervaar je het grote vertrouwen. In jezelf. Maar ook dat je kunt vertrouwen op wat goed is voor jou en je gezin.

Dit kan best lastig zijn, want ik weet dat het stiefmoederschap een zware weg is met veel stenen, hindernissen en beren op de weg. Waardoor je je onzeker kunt gaan voelen. Dit is begrijpelijk. Maar het kan je wel gaan belemmeren.

Stiefmama en haar angsten

Ik wil je hier en nu uitdagen om jezelf niet langer tegen te laten houden door je angsten, negatieve emoties of gedachten. Als je leeft in je angst, trek je alleen maar meer dingen aan die je angst bezorgen. De angst dat je niet deugt, dat je zelf niet durft te laten zien of dat je bang bent voor je stiefkinderen, om voor jezelf op te komen en nog veel meer…

Verleg je perspectief! Dit kan zo simpel zijn als dit: Alles wat goed gaat in je stiefgezin, daar kun je meer van doen! En dat wat niet werkt? Dat doe je anders. Stap vandaag uit je angst, experimenteer, durf te mislukken en weer opnieuw te beginnen.

Hoe wil jij zijn in je stiefgezin?

Weet je al wat het is waar je naar verlangt, stiefmama? En wat echt bij je past? Het kan helpen om om je kernwaarden of je kwaliteiten die je hebt als een vuurtoren te gebruiken.

Je vertrouwen en liefde. Je intentie om goed te doen.

Elke dag een klein stapje, stiefmama

Weerstand is menselijk. Op een bepaald niveau willen we niet veranderen, willen we blijven waar we zitten, ook al voelen we dat ons gezin zoals het nu is alleen maar energie vreet.

Angst is een grote drijfveer in ons leven.

Mijn vraag aan jou vandaag: Voel jij nu dat je het anders wil? Wil je leven vanuit liefde in plaats van angst?

Haal dan je dromen weer tevoorschijn en neem het eerste, kleinste stapje wat er in je opkomt.

Bijvoorbeeld:

Ik zeg de stiefkinderen oprecht gedag vanuit mijn liefdevolle, empathische deel als ze binnen komen.
Ik vertel mijn partner vandaag op een eerlijke, kwetsbare manier dat ik het moeilijk heb in mijn rol. En ik vraag hem om hulp.
Ik ga nu voor mezelf zorgen en mezelf liefhebben.
Ik ga mijn focus verleggen, van het gezin naar mezelf toe. En mijn eigen passies weer nieuw leven inblazen.

Of wat is jouw spontane antwoord….. ?

Wat word jouw allereerste klein stapje? Laat je het me weten? Dat zou ik heel fijn vinden!

18 mei 201612 februari 2021

Een handleiding voor vroege ochtenden, stiefmoeder

Heb jij ook vaak last van stress op de vroege ochtend, stiefmoeder? Dan hier twaalf handige, simpele tips om je dag op een heerlijke, relaxte manier te beginnen. Samen met je stiefgezin. Lees nu. Begin er morgenochtend mee!

Hoe zien jullie vroege ochtenden eruit? Krijg je al een verhoogde bloeddruk als je er aan denkt, stiefmoeder? Is het altijd weer gedoe over je bord leeg eten, gymtassen zoeken, haasten, jagen, aldoor op de tijd letten, pubers op mobieltjes, kleine peuterpubers die hun schoenen niet aan willen, sleutels kwijt, rollende ogen, verwijtende blikken, verhoogde hartslag?

Dan is het NU tijd voor radicale veranderingen.

Begin morgen met een frisse start.

Het leven is heel anders bedoeld.

Heus – ja, het is niet altijd zonneschijn en pijn en leed horen ook bij het spectrum – maar morgenochtend gun ik je een andere start van de dag. Van je week. Van je bestaan als stiefmoeder.

Jouw welzijn is de basis, stiefmoeder. Denk aan jezelf, geef aan jezelf. Ook – of vooral – in de vroege ochtend. Als jij van jezelf houdt – in al je aspecten – dan pas kun je van actief van een ander houden. Als jij morgenochtend jezelf ook wat aandacht gunt en je niet laat opslokken door je gezin. Dan kun je ook weer “door-geven”…
Weg met je mobiel. Gun jezelf even stilte als je opstaat. Mediteer. Ga wat langer douchen. Doe wat dan ook – dan meteen weer in de ban raken van sociale media. Rust in je hoofd – is rust voor de rest van de dag.
Stel dat je de wekker tien minuten eerder zet en jezelf die tijd cadeau geeft. Wat zou je doen? Helemaal alleen thee drinken en de krant lezen. Of de boom-houding (yoga) oefenen. Of een dansje wagen alleen in de keuken, stiefmoeder? Doe eens gek! Op je favoriete jeugdmuziek. (Misschien de avond tevoren wel wat eerder naar de bed?). Of ga heel even naar buiten en snuif de lentelucht op. Luister naar het concert van de merel. Helemaal alleen voor jouw oren, lieve stiefmoeder.
Stel dat je tijdens het ontbijt- al is het maar heel even- alle ruis buiten sluit(“geef hier die vlokken, ik was eerst” enz.). En dat je je eens volledig wijdt aan wat je eet en drinkt, stiefmoeder. Radicale stap richting self-care. Proef, ruik, kijk, voel en geniet van dit moment in het hier en nu.
Leer je kids en stiefkids wat ze moeten doen. Zoals in: Wat moet je nog doen voor we kunnen vertrekken? Ja- goed zo! Je moet nog tanden poetsen, je haren kammen en je beker vullen. Gaat het lukken qua tijd? Top! (als je kids nog klein zijn, werk met plaatjes op de muur. Dan kunnen ze wennen aan zelfstandig hun eigen ding doen – en dan kun jij tenminste even je verse smoothie opdrinken.
Je gedachten en gevoelens zijn als wolken aan de hemel, ook irritaties over gemorste melkbekers, wanhoop over gymtassen die spoorloos verdwijnen of halfzusjes die ruzie maken. Dat vervelende apje van een gestreste ex? Bekijk het eens op deze manier: Al die emoties- trekken vanzelf weer voorbij, stiefmoeder. Onder al die emoties zit een ander deel. Een deel dat lijkt op een diamant. Dat schittert. Dat is heel is. Dat eeuwig is.
Kinderen voelen haarfijn aan of je er bent of niet, stiefmoeder. Of je echte aandacht geeft. Dat lukt niet als je je email checkt/sms’t/krant leest/ terwijl je tegelijkertijd luistert naar wat ze gedroomd hebben. Of vertelt hoe knap ze hun eigen boterham opeten. Daarna kunnen ze zelf weer door (en kun jij alsnog heel even iets “nuttigs” doen.)
Stel dat je alles anders doet, stiefmoeder. Een gekookt eitje, warme chocolademelk of fruitsalade in plaats van je gewone ontbijt. Een andere route nemen naar school of je werk. Fietsen in plaats van met de auto. Hardop samen zingen. Onderweg naar iedereen zwaaien. Have some fun! Het is een kleine shift en een grote positieve verandering, stiefmama. Haal adem. Zie je leven als in een helikopterperspectief. Hoe wil jij eigenlijk zijn?
Een spelletje spelen tussen de thee en boterham brengt luchtigheid, stiefmoeder. Zoals een woordslang maken. Dat gaat als volgt. Ik zeg: Geluk. Mijn dochter gaat verder met de laatste letter van mijn woord en zegt: Knakworst. De jongste zegt dan: Teletubbies! Je kunt ook om de beurt een gek gezicht trekken of dierengeluiden raden. Of je speelt: Wie ben ik? (weet je nog, je neemt in gedachten dat je bv Obama bent, de anderen stellen vragen en jij mag alleen ja of nee antwoorden).
Wat zou je jezelf vandaag gunnen? Al is het maar iets heel kleins lieve stiefmoeder – plannen maken geeft inspiratie. Een wandeling maken met een vriend die je al lang niet meer gezien hebt, beginnen aan een dagboek, eindelijk gaan sporten, dat nieuwe recept uitproberen. Het is essentieel om leuke dingen in het vooruitzicht te hebben als je het leven zwaar en grijs voelt. Je kunt aldoor opnieuw focussen op dat licht daar aan het eind van die tunnel. Heb geduld. Je komt er weer door heen.
Je ochtend versieren. Maak met eenvoudige middelen wat moois van je ontbijt, stiefmoeder. Steek de houtkachel aan. Doe de ramen open en luister naar de koolmeesjes. Een kaarsje aan, servetten erbij, een pianoconcert van Schubert als achtergrondmuziek. Een grappig briefje in de broodtrommel van je kind. Maak het leven mooi. Dit is je kans.
Misschien wel het allerbelangrijkste: Wees Lief voor jezelf, als de stress toch bezit van je neemt. Probeer je te focussen op je lijf, hoe voelt de spanning, waar zit-ie? Diep adem halen helpt, stiefmoeder. Ga even naar de w.c. als het niet lukt. En dus vooral mild en vriendelijk zijn voor jezelf. Je hoeft niet perfect te zijn… Je bent niet perfect. Juist daarom ben je een bijzonder, speciaal, eigen-wijs mens. Juist daarom ben jij van toegevoegde waarde voor dit gezin. Je hoeft niemand anders te worden. Behalve jezelf. Je bent precies leuk, fantastisch, goed zoals je bent.

Maak er een mooie dag van vandaag! En een mooie dag begint het lekkerst met een prettig, gek, leuk, bijzonder begin.

Laat je even horen hoe jouw ochtend morgen verloopt?

P.S. En zijn de stiefjes weer naar hun moeder – laat je dan weten hoe jij er voor jou en degene die wél aan je ontbijttafel zitten er een fijn start van maakt?

………………………………………………………………………………………………………

Annette van der Maarel is opgeleid stress-counsellor. Ze werkt met natuurcoaching, maar is ook gespecialiseerd in het stiefgezin. De reden? Omdat ze daar zelf, ooit lang geleden, ook mee worstelde! Kortdurende coaching werkt echt. Het is daarom ook essentieel dat jij iets gaat doen aan de problemen thuis. Als je niet oppast hoor je zo tot die 60 % die weer uit elkaar gaat. En dat is niet de bedoeling. Ik help je verder. Dat is mijn missie! Je kunt gratis en vrijblijvend mijn manier van coaching komen uit proberen. Live, via skype of de mail.

14 mei 201615 september 2023

de ex is een heks

´Hoi, wat tof dat ik een voorstel voor een blog kan doen. Hier komt die van mij. De ex is een heks. Ze stookt de kinderen tegen me op. ´Mama vindt het jou raar´. ´Mama zegt dat ik niet naar jou hoeft te luisteren´ ´Van mama hoef ik nooit een jas aan´. Ik word er misselijk van. Ik zou haar wat kunnen aandoen. Ik voel me zo agressief naar haar toe. Heb jij misschien raad?´ groetjes van een doodongelukkige stief.

Je stiefgezin kan je meest duistere kanten naar voren brengen. De meest primitieve angsten dat je niet geliefd wordt, dat je buitengesloten wordt of dat je geen enkele controle hebt over je leven. Onze onzekerheden worden uitvergroot en onder de loep gelegd. En dat allemaal door een totale vreemde, de ex, die van alles in te brengen heeft.

De ex hoort erbij

Vaak denken we niet aan de ex als we in het samengestelde gezinsbootje stappen. Vaak beseffen we ons nauwelijks wat een invloed stiefkinderen op ons zullen hebben – maar die zijn er. Die zijn zichtbaar. Die koop je er als het ware toch bij.

Maar de ex die komt ook op de koop toe. Maar hoe je het ook wendt of keert. Ze hoort erbij. Ze hoort bij jouw gezin. Want haar oude gezin loopt nog dwars door het jouwe heen.

De ex is een heks

Als coach hoor ik de meest lastige verhalen over exen. Over exen die jou totaal niet accepteren. Die niets van je willen weten. Die de kinderen te laat afleveren. Niet binnen willen komen. Die aldoor de plannen omgooien. Die zich niet aan afspraken houden. Die boos kijken. Boos doen. Boos blijven. Er zijn exen met persoonlijkheidsstoornissen, trekjes van borderline of narcisme. Exen die er honderd vriendjes op na houden en nauwelijks naar hun bio-pubers omkijken, maar die dan alles dwarsbomen als jullie voorstellen dat de pubers bij jullie komen wonen.

Vooral voor stiefmama´s die perfectionistisch zijn is dit ondragelijk. Je hebt hier namelijk heel weinig controle over haar. En zij heeft uiteraard veel invloed op haar kinderen. Die ook gedeeltelijk onder jouw dak leven.

Wat heb jij nodig?

Je gezin is je veilige haven, waar je compleet je zelf zou moeten kunnen zijn, waar je geliefd wordt voor wie je bent, waar je je vizier kan laten zakken. En dat is niet vanzelfsprekend zo in een stiefgezin. Want de ex hangt daar als een schaduw in je huis. Als een boze geest. De ex is voor jou een heks. En je kan geen rust vinden. Ook de kinderen die onder jouw vleugels leven, hebben echt last van deze schaduwen in huis. Zij hebben ook recht op een fijne jeugd. Laat dat een motivatie zijn voor jou om hulp te zoeken. Om vandaag aan de slag te gaan met alle negatieve sferen. Je bent méér waard! Je bent het waard om je fijn, veilig en geliefd te voelen. Hier kun jij zelf ook stappen in ondernemen.

Wat doe je nu in vredesnaam als je je zo rot voelt?

Voor jou een aantal korte en krachtige actiepunten:

Wil jij de emotionele marionet zijn de ex? Nee toch? Laat je dus niet meer verleiden om mee te gaan in haar negativiteit.
Jij kunt uiteindelijk alleen maar verantwoordelijkheid nemen voor je eigen gedrag en gedachten. Niet het hare.
Hoe jij omgaat met tegenspoed, voorspelt de mate van voorspoed in je stiefgezin.
De oorzaak vind je vaak in loyaliteitsproblemen, pijn over de scheiding, of het gevoel dat zij een outsider is geworden. Leef je maar in hoe dat is voor haar. Ook zij leidt. Ook zij is een mens met goede en negatieve kanten. Net als jij. Dit soort gedachten kunnen helpen.
Dat je woorden als ‘de ex is een heks’ nooit hard op zegt, maar dat hoef ik niet tegen je te zeggen, toch?
Geef het goede voorbeeld. Klinkt misschien suf maar het helpt je echt. Als jij jouw waarden en normen naleeft. Als jij doet wat goed is. Dan ben jij altijd de sterkste. Dan kun jij ´s avonds heerlijk rustig gaan slapen.
Voer zeer regelmatig ´loyaliteitsgesprekken´ met je stiefkinderen. Zoiets als: ´Ik begrijp hoe lastig het kan zijn met twee huizen en een nieuwe vriendin van papa. Als je maar weet dat ik nooit je moeder wil zijn, hoor. Want die heb je al, en ik weet hoeveel jullie van elkaar houden´.
Buig in gedachten voor haar (of hem als je een stiefvader bent en moeite hebt met de ex van jouw vrouw). Ze doet, op haar manier, haar best voor haar kinderen. Ja, ik weet het, dat is misschien niet altijd volgens jouw normen en waarden. Maar ze heeft recht op jouw respect voor wat ze wél goed doet.
Leef je in hoe het is voor de kinderen waar jij verantwoordelijk over bent. Wat doet jouw houding, jouw gedachten en emoties met hun? Ga NU aan de slag met al het negatieve in jou. Zoek een coach als het je niet alleen lukt. Niks om je voor te schamen.
Mail de ex het volgende: ´Ik doe mijn uiterste best om goed voor jouw kinderen te zorgen. Maar je hoeft je geen zorgen te maken dat ik op een of andere manier jouw rol wil innemen. Ze hebben maar een moeder, en dat ben jij. Ze zijn heel gek op jou, en we spreken alleen maar goeds over jou in ons huis….Hoe is dit voor jou om te horen?´
Laat het contact aan je partner over. Laat haar los!
Neem juist contact op met haar – en vraag of ze een caffe latte met je gaat drinken. Haar haat lost misschien wel, op als sneeuw in de zon, als ze jou niet meer als een concurrent hoeft te zien. Maar als een collega….

Wat zijn jouw ervaringen en tips? Meld het in een comment, dat zou ik super tof vinden! Ook als je deze blog op social media voor me wilt delen. Dank!

18 maart 201610 januari 2022

stiefkinderen die zeuren

´Annette, kun je me helpen? Mijn stiefdochtertje van vier gedraagt zich vreselijk. Ze klaagt en huilt aldoor als we leuke dingen met haar gaan doen. Waar ligt dat nou aan, en wat moet ik er mee doen? De emmer loopt bijna over. Ik word ook zo boos op mijn man dat hij haar maar laat zeuren. Stiefkinderen die zeuren, ik kan er niet meer tegen. Want ik hoef daar toch niet akkoord mee te gaan? Bovendien denk ik zo echt dat ze een hekel aan me heeft… groetjes van een boze stiefmoeder.´

Lieve boze stiefmoeder,

Ik kan me goed voorstellen dat je hier heel boos van wordt… En dat je zelfs gaat denken dat je stiefkind een hekel aan je heeft. Veel stiefmoeders gaan knarsetandend door het leven. Ze zeggen niks, maar bijten op hun lip als hun stiefkinderen maar blijven zeuren. Totdat de bom barst. Opeens vallen ze compleet onverwacht zeer heftig uit. Tegen hun stiefkind of partner die dan bang of verbaasd opkijkt.

Ik las een geweldig artikel van dr Laura Markham van ahaparenting over zeurende kinderen en ik neem haar tips hier over. Ik heb er uiteraard wel een stief-twist aan gegeven.

Stiefkinderen die zeuren

Moeten kinderen hun zin krijgen door te zeuren? Nee, ik ben het met je eens, stiefmama, dat is niet de bedoeling. Moeten ze leren dat ze hun behoeftes duidelijk kunnen maken, leren argumenteren, voor zichzelf opkomen? Ja! We willen graag onze kinderen steunen om autonome en zelfstandige mensen te worden, toch?

Veel stiefmoeders reageren uiteindelijk wel op het gezeur. Maar meestal door streng en straffend op te treden. Veel bio-vaders reageren sussend en geven hun kind hun zin. En zeggen tegen hun partner dat ze het kind niet begrijpen. Of ze proberen hun kind om te praten. Geen van beide oplossingen helpt.

Stiefkinderen die zeuren, wat helpt wel?

Het gezeur heeft een oorzaak! Het gaat dieper dan verzet, verwendheid of de peuterpuberteit. Wil je dat het zeuren ophoudt, zul je dus de oorzaak moeten bestrijden in plaats van het gedrag. Maar wat zit er dan achter?

Check eerst of het niet tijd is voor rust, een slaapje of iets te eten of drinken. Als dat allemaal in orde is, zijn er misschien te veel prikkels voor je stiefkind. Als alles je teveel word, kan een kind dat niet goed uitdrukken in woorden. Kleine kinderen gooien zich op de grond en schreeuwen het uit. Vanaf een jaar of vijf kun je dat gedrag al wel aardig beheersen – maar in plaats daarvan ga je zeuren, dreinen, jengelen… (En dat doen volwassenen trouwens ook, als ze de prikkels in hun omgeving niet aan kunnen, herkenbaar toch?).
Is het wisseldag? Het is extreem stressvol om van huis te wisselen. Zo was je bijvoorbeeld nog bij mama en dan ben je opeens weer in de sfeer van papa en zijn vrouw. (Lees meer over dit onderwerp in soepele overdracht). Houd daar serieus rekening mee. Het verschilt per kind. Het ene kind neem je zo mee naar een feestje als ze net bij jullie is gebracht. Het andere moet eerst rustig thuis wennen.
Treedt pro-actief op. Vul de voorraad aandacht, verbinding en liefde aan vóórdat de emmer overloopt bij je kind. Je kind heeft vooral aandacht nodig van zijn bio-papa. Hoe meer spanning er in de lucht hangt, hoe meer aandacht hebben ze nodig om zich veilig te voelen. Vraag je partner om iedere dag tijd in te bouwen om te spelen, praten en grapjes te maken met zijn kinderen. Doe dit ook als je kind zeurt. Want juist dan heeft hij verbinding en contact nodig. Deze tip is zooo belangrijk! Ga het uit proberen!
Is je stiefkind moe, hongerig of dorstig en moet je nu naar de stad? Reken maar dat hij zal gaan zeuren. Doe je kind en jezelf dit dus niet aan, elimineer de stress door alleen boodschappen te doen. Of wacht er mee totdat hij is uitgerust. Soms kan het natuurlijk niet – maar neem dan wat lekker mee, of een wandelwagentje waar je kind in kan zitten. Neem er dan in ieder geval de tijd voor en ga niet stressen!
Het zeuren kan ook gaan om gemis van mama. Dit kun je benoemen zonder dat je er verder veel mee doet. ´Het is best heel lastig voor je, he om weer bij papa te zijn. Dat begrijp ik best hoor.´

Stiefkinderen die zeuren, voelen zich hulpeloos

Lawrence Cohen van Playful parenting schrijft dat kinderen zich hulpeloos voelen als ze aan het zeuren zijn. Als wij hen negeren, streng doen of ze zelfs hiervoor straffen, vergroot dit alleen maar je gevoel van hulpeloosheid. Maar toegeven is niet de oplossing – want dan bevestig je alleen maar die hulpeloosheid. Als we daarentegen op een speelse, humoristische manier weer contact maken met het kind, geven we onze kinderen de kans om hun stem en kracht weer te vinden.

Als we kinderen echt zien of horen in wat ze zeggen en laten zien – ook al tonen ze negatief gedrag, geeft dit een gevoel van veiligheid voor je kind en dat versterkt je eigenwaarde en autonomie. Dan mag je er zijn zoals je bent!

Stiefkinderen die zeuren, hoe help je die nu het beste?

Laat weten dat je je kind hóórt, ze hebben behoefte om er te mogen zijn zoals ze zijn, inclusief alle onhebbelijke kanten. Ik leer je een coaching-techniek:

Met empathie en begrip vat je samen wat je denkt dat er aan de hand is.

´Ik begrijp dat je heel graag naar de speeltuin wilt, en je bent teleurgesteld, klopt dat?´

´Je zou heel graag een snoepje willen nu toch? Dat kan ik begrijpen´.

Vaak is dit al genoeg om het zeuren op te laten houden! Probeer het maar. Maar soms ook niet. Dan kun je dit proberen. Maak er een spelletje van:

´Ik weet dat je een sterke stem hebt, maar waar is hij gebleven? Is hij achter je rug? Nee, waar is hij nou? Ik weet dat je een sterke stem hebt die kan zeggen wat je nodig hebt. Toe maar, kom maar op sterke stem en zeg het maar!´
´We schroeven het volumeknopje even naar beneden en halen je gewone stem weer te voorschijn. Waar zit dat klopje bij jou? Is het hier op je rug?´

Je kunt verschil maken tussen die twee dingen. Als je vandaag geen tijd hebt om naar de speeltuin te gaan, dan ga je niet. Dat zeg je dan met begrip en empathie. Gewoon maar duidelijk zijn! En daarnaast is het beste om dan een paar alternatieven aan te bieden.

´Je moet zo meteen een slaapje doen, dus we gaan vandaag niet naar de speeltuin, maar je mag nu wel met blokken spelen. Of je kunt ook even in bad´
´Ik ben moe en we gaan vandaag niet naar de speeltuin, ik wil wél een spelletje met je doen en daarna mag je een filmpje kijken´.

Win-win

Het kan ook zijn, dat je wél tijd hebt om naar de speeltuin te gaan, en dan kun je dus positief antwoorden op zijn oprechte wens en behoefte om buiten te gaan spelen. Dan leert je kind dus op deze manier om met zijn ´sterke stem´ uiting te geven aan zijn behoefte in plaats van te zeuren. En jij hoeft het gezeur niet meer aan te horen. Win-win!

Wat kun jij met deze tips? Ik hoor het graag!

Als je dit artikel leuk vond, lees dan ook ‘Tien tips voor een soepele overdracht’ en ‘Mijn stiefkind heeft een hekel aan me.

Annette van der Maarel helpt je graag met al je vragen over het samengestelde gezin. Mail als jij toe bent aan gratis en vrijblijvende strategiesessie van 30 minuten. Je krijgt nieuwe inzichten en tips. Mail waarom je juist nu behoefte hebt aan verandering. coaching@annettevandermaarel.com