artikelen

Geplaatst op

Sinds ik een baby heb, kan ik mijn stiefkind niet meer verdragen

‘Ik kon het prima vinden met mijn stiefdochter, maar sinds ik een baby heb, kan ik mijn stiefkind niet meer verdragen’. Herken je dit gevoel? Dit moeilijke en nare gevoel, kwamen toevallig twee nieuwe cliënten mee afgelopen tijd. ‘Hoe moet ik hier nu om gaan? Hoe kan ik dealen met deze lastige emoties?’ Lees snel verder voor antwoorden! Er is van alles aan te doen.

Sinds ik een baby heb, kan ik mijn stiefkind niet meer verdragen.

Dit probleem komt heel vaak voor. Herken jij je hierin?

Laat ik bij het begin beginnen. Je ontmoet je partner en wordt stapelverliefd. Hij heeft al een kind. Je gaat samenwonen, ondanks twijfels. En eigenlijk gaat het boven verwachting goed.

Je noemt je stiefkind zelfs ‘liefkind’. Je tekent samen, ontwikkelt eigen grapjes en rituelen, speelt samen buiten en met z’n drietjes zitten jullie gezellig pizza voor de tv te eten. Wat valt dat stiefgezin je mee.

En dan word je ook nog eens zwanger. Het geluk kan niet op!

Bonuskind en dan een baby

Daar ligt ze dan in je armen: Je eigen kindje. Je eigen vlees en bloed.

Je herkent jezelf bijna niet meer. Ondanks vieze luiers, slapeloze nachten, geen tijd meer voor jezelf… komt er zo’n enorme liefde in je op. Dit is de mooiste, liefste, slimste baby aller tijden. Je hebt alles, alles voor haar over. Onvoorwaardelijke liefde krijg je. En geef je in veelvoud terug. Wat een oerkracht. Alleen die geur al van je babietje. Haar zachte wangetjes en kraaloogjes. Wat geweldig. Of wat denk jij precies :-)?

En oh ja – buiten die roze wolk is er ook nog… een stiefdochtertje. Die staat eigenlijk nu buiten beeld. En hoe leuk ze, objectief gezien, ook kan zijn, hoe zielig je het ook voor haar vindt… je perspectief op haar is één klap anders geworden.

  • Je hebt geen tijd meer voor je stiefkind
  • De biologische band is zo ongelofelijk sterk
  • Je aandacht is volledig bij je bio-baby
  • Je krijgt een kritische blik op je stiefkind
  • Je baby heeft je nodig
  • Je stiefje zeurt, bokt en dreint
  • Je gaat je ergeren aan kleine dingetjes bij je stiefje
  • Je hebt geen tijd meer voor stiefkinderen
  • Sinds ik een baby heb, kan ik mijn stiefkind niet meer verdragen

Negatief gedrag

En voor je het weet, denk je: ‘Sinds ik een baby heb, kan ik mijn stiefkind niet meer verdragen’. Je stiefkind gedraagt zich dan opeens ook nog eens heel anders. Ze vraagt aandacht en dan op een negatieve manier.

Ze is nukkig, zegt ‘nee’, wil niet slapen of zegt dat ze je niet meer lief vindt. Ze lust niks meer, dreint, wordt boos.

Of er is zijn ook stiefkindertjes die zich helemaal terug trekken, en die lusteloos en vlak worden. Die je eigenlijk nauwelijks meer ziet staan.

Wat het gedrag ook is: Jij als stiefmoeder gaat je steeds meer ergeren. Of je wordt zelf lusteloos en vlak als het gaat om je stiefkind.

Hoe kom dit nou: Sinds ik een baby heb, kan ik mijn stiefkind niet meer verdragen?

Dat is de grote vraag. Je snap het niet. Hoe komt het nou dat je aldoor denkt: ‘ Sinds ik een baby heb, kan ik mijn stiefkind niet verdragen?’

Dit is wat ik denk: Het heeft te maken met die instinctieve, biologische bloedband. We denken er niet zoveel over na. Of misschien denken we dat wij mensen verheven zijn boven de dierenwereld: Maar eigenlijk zijn we bijzonder primitieve, dierlijke wezens. We zijn leeuwinnen met jong. We worden voortgeduwd door driften en onbewuste emoties.

Wat wil dan die biologie? Wat willen die genen eigenlijk? Voortplanting. Daar gaat het om. En als die kroos er eenmaal is, doen we – net als dieren – alles om onze kinderen te beschermen, om ze op een veilige manier groot te brengen.

Onze hormonen sturen dit aan. Ons lijf stuurt het proces aan, ons brein en onderbewustzijn ook.

De rest van de wereld vervaagt en komt op de achtergrond te staan. Het is allemaal niet belangrijk genoeg.

Van liefkind naar stiefkind

Voor je stiefkind – hoe klein ze ook is – is de verandering enorm. Een baby in de familie is bedreigend. Is er nog wel plek, aandacht, tijd en liefde voor haar?

Ze ziet dat stiefmoeder (en bio-vader) vooral heel druk en heel gelukkig is met de baby. En dat de rollen verandert zijn. Wat is haar plek?

Dat wekt onbewust heel veel emoties op.

Je stiefkind staat niet meer op de eerste rij. Dat is zwaar om te verteren. Het maakt dat je je eenzaam, niet gezien, niet gehoord en afgewezen voelt.
Die pijn is groot. Het gaat om een soort van jaloezie. Daarom proberen kleine kinderen er alles te doen om dat leed niet te voelen. Om het te verzachten. Soms is het makkelijker om boos te worden of op een andere negatieve manier aandacht te vragen – die aandacht die je niet meer krijgt.

Soms vallen kinderen in een slachtofferrol.

Deze heftige emoties zijn dan weer als een rode doek voor de kersverse moeders omdat het een trigger is voor hun eigen verdrongen emoties van niet gewaardeerd, niet geliefd, niet gehoord worden.

Zo stap je in die negatieve carrousel van negeren, boos kijken, boos doen, onbegrip, lelijke dingen zeggen… je gaat elkaars gedrag spiegelen. De carrousel draait zodra je stiefje het huis binnenstapt. En gaat steeds sneller draaien.

Kunst

Het is een kunst om dit proces te vertragen. En om het te stoppen.

Het kán wel. Stap 1 is wat je hier nu leest: Meer begrip krijgen voor het proces. Beter inzien wat er gebeurt. Bij je stiefkind. En jouzelf.

Wat kan stap 2 zijn?

Ik denk dat je daar wel ideeën bij krijgt toch?

Lees anders binnenkort deel 2 over dit ontwerp!

Mocht je voelen: Ik red het zo niet meer, en ik heb nu hulp nodig. Schrijf dan een mail naar a.vandermaarel@hotmail.com en leg waarom je NU verandering wilt in je samengestelde gezin.

Wil je meer lezen?

Dit artikel is misschien iets voor je:

Ik word stapelgek van mijn samengestelde gezin

Annette van der Maarel is een ervaren stiefcoach. Je bent welkom in haar gezellige praktijkruimte in huis, maar ze coacht vooral via Teams. Probeer dat gratis en vrijblijvend uit! Geef je op via a.vandermaarel@hotmail.com

Geplaatst op

Hoe ga je om met een vervelend stiefkind?

Bonusmama, stiefmoeder of stiefvader – ik hoor je. Ik hoor hoe moeilijk het is om te gaan met stiefkinderen die je negeren, woedend worden, met hun ogen hemelen, die treuzelen, te luid praten, zich bemoeien met van alles, alleen maar op hun telefoon zitten, met deuren slaan, die niet willen slapen, niks lusten, om alles huilen of juist nooit wat zeggen en je compleet buitensluiten…

Hoe ga je om met een vervelend stiefkind? Dat is de vraag.

Hoe ga je om met een vervelend stiefkind?

Ik wéét dat het veel met je doet. En… dat je vaak niet helemaal adequaat reageert op het gedrag van het kind.  Je bent immers ook maar een mens en geen robot. Vaak wéét je wel waarom kinderen zich zo gedragen (scheiding, moeite met wennen en wisselen, leeftijdsfase, enz enz) maar toch raakt het je. Meer dan je lief is.

‘Actie geeft reactie’

Dus wat doen stiefouders in het samengestelde gezin als stiefkinderen klieren, schreeuwen of jou op andere manier misselijkmakend behandelen? En hoe ga je dan om met een vervelend stiefkind?

  • Stiefouders negeren dan het stiefkind
  • Ze zuchten en steunen
  • Ze vallen in de herhaling ‘Zet dat kopje op het aanrecht, dat heb ik nu al 100 keer gezegd’
  • Ze hemelen met hun ogen
  • Ze zijn chagrijnig en gespannen
  • Ze lopen weg
  • Hun spieren spannen, hun gezicht verstart
  • Ze trekken zich terug en zwijgen
  • Zijn chagrijnig, verontwaardigd
  • Ze reageren vanuit een slachtofferrol
  • Ze worden om het minste geringste boos
  • Ze ontploffen
  • Ze gaan maar op hun slaapkamer zitten
  • Ze schreeuwen
  • Ze hopen dat het ooit beter wordt
  • Ze kijken naar beneden
  • Ze ontwijken, mijden en trekken zich terug
  • Ze preken
  • Ze worden muurbloempjes
  • Ze zijn zijn te strak, te streng, te hard en zo voort en zo voort.

Vervelend stiefkind

Eigenlijk vrij logisch als je er over nadenkt: Het stiefkind wordt hierdoor weer getriggerd en reageert weer op jou. Met gelijke munt. Of nog erger.  En dan gaat de stiefouder hier weer op in…  en zo heb je de poppen aan het dansen. Soms gebeurt dit allemaal onbewust, vaak gebeurt het razendsnel.

Zo glijd je in een neerwaartse spiraal steeds verder de ellende in.

Van vervelend naar fijn

Het is een heel proces om dit om te draaien. En weer langzaam richting het licht en de zon te klimmen. Het is lastig om het voor elkaar te krijgen, maar ook weer geen ‘rocket-science’. Je kunt het leren! Dat is het goede nieuws.

Je kunt leren om je eigen emoties beter te begrijpen, en je kunt leren om het hele samengestelde gebeuren beter te snappen. Dat is de eerste stap om je emoties beter te kunnen sturen.  Begrip geeft rust. Daarvandaan kun je op een kalme, volwassen manier ingrijpen waar nodig is. Contact maken met je stiefkind. In gesprek gaan met je partner – en zo voort – er zijn nog een heel aantal veranderingen nodig om het beter te krijgen. Je eigen pijn onder ogen zien, en die stapje voor stapje leren helen.

Stap in de goede richting

In dit blog wil ik je voorstellen om nu een heel klein stapje in de goede richting te zetten.  Dat kan namelijk. Vandaag nog.

Ik denk dat je er aan toe bent om je over je eigen frustratie, verdriet, eenzaamheid of boosheid heen te zetten. Heel even maar.  Om een ienie mienie stapje in de goede richting te zetten. Door de deur van je hart op een kier te zetten en een onsje vriendelijkheid naar buiten te laten komen.

Wat kun je doen?

Wat kun je dan concreet doen? Laat ik je op weg helpen als je dit een lastig lijkt:

  • Een aardige gedachte tevoorschijn toveren: ‘Ze heeft het moeilijk, het is nog maar een kind’
  • Compassie voelen in je hart: ‘Ik voel zachtheid, ik kan compassie opbrengen’
  • Je gezicht ‘zacht maken’ en een glimlach sturen naar je stiefkind als hij langs loopt
  •  Oogcontact maken en even knikken
  • Gedag zeggen, ook al krijg je een grom terug
  • Een praatje maken, zonder verwachtingen: Hoe was je dag?
  • Iets lekkers koken waarvan je weet dat hij het heerlijk vindt
  • Vandaag niet meer ‘zeuren’ over vuile sokken of de vaat
  • Een grapje maken
  • Iets lekkers kopen, wat snoep of chocola: ‘Kijk, dit heb ik voor jou gekocht’
  • Iets positiefs over het kind vertellen aan je partner terwijl je stiefkind het hoort
  • Even niet klagen over je stiefkind tegen je partner
  • Voorstellen om een spelletje te doen met z’n allen
  • Voorstellen om samen even te voetballen buiten – en de teleurstelling bedwingen als je nu een ‘nee’ krijgt
  • Of wat zou jij meer kunnen verzinnen? Wil je dat hier delen? Dat zou fijn zijn.

Ruimte voor positieve vibes

Als je stiefkind een klein beetje vriendelijkheid ontvangt van jou – kan dit een grote stap in de goede richting zijn. Het kan het begin zijn van meer rust, hartelijkheid en gezelligheid in je huis. Want positieve emoties, gedachten en gedrag van jouw kant geven de ruimte voor je stiefkind om ook weer wat te kunnen bewegen. In een goede richting.

Maar je moet het ook wel voelen ( al is het maar voor even). Anders komt jouw actie misschien niet goed over – kinderen voelen namelijk haarfijn aan of je zuiver en puur bent in je houding.  Als dat nog niet lukt vandaag, is het ok. Geef jezelf dan niet op je kop, voel geen schuld of schaamte.
Het is niet erg, er is alleen wat meer werk aan de winkel.

Samengesteld gezin is en blijft anders

Er komt meer bij kijken bij de vraag: hoe ga je om met een vervelend stiefkind?

Misschien zit jij (en de rest bij jullie thuis) wel midden in een soort rouw-proces. Misschien is de droom die had als een zeepbel uit elkaar gespat. De droom van een eerste gezin. De droom dat je met jouw liefde en aandacht de boel wel bij elkaar zou kunnen houden. De droom dat liefde genoeg is.

Je partner heeft ook zijn of haar dromen… die van er niet altijd tussen in zitten. Die van dat jij als stiefouder een ‘echte ouder’ zou worden. Dat je de rol van de ex in zou nemen.

De kinderen hebben ook zo hun eigen ideale plaatje op hun netvlies geëtst. Dat hun bio-ouders misschien toch weer bij elkaar komen. Dat ze hun vader voor zichzelf kunnen houden en stiefmoeder maar weggaat. Dat ze door heel vervelend gedrag te vertonen jou wegpesten. Of dat ze je hierdoor ‘testen’. Of dat ze niet meer naar de andere ouder hoeven waar het nog lastiger is.

En dan heb je nog andere aspecten… zoals de rol die de ex speelt, of de ex-schoonfamilie, of de karakters die niet matchen. Kortom het is ingewikkeld.

Het kan helpen om te leren accepteren dat het bij jullie thuis ALTIJD ANDERS blijft dan de droom die je stiekem nog steeds droomt. Dat je nooit een hecht gezin wordt.
Maar je kunt wél leren samenleven in vriendelijkheid en met respect.

Jouw eerste stapje vandaag kan zijn om simpelweg een aardig gebaar te maken naar je stiefkind dat vervelend gedrag vertoont. Ga het maar proberen!

Hulp nodig?

Ik help je graag om je vriendelijke kant weer naar boven te halen. Mail me als je hulp nodig hebt via a.vandermaarel@hotmail met het verzoek om een gratis en vrijblijvende sessie van 30 minuten. Wie weet word jij uitgekozen voor een gesprek. Of kijk anders meteen naar een coachingpakket:

coaching voor stiefmoeder en bio-vader

coaching voor stiefvader en bio-moeder

Wil je meer artikelen lezen? Dat kan! Probeer deze maar eens:

manipulerend stiefkind

Geplaatst op

Hoe maak je een geheel van je stiefgezin?

Hoe maak je een geheel van je stiefgezin? Is dat sowieso mogelijk en wenselijk? En wat kan dan wél? Daar gaat dit nieuwe blogartikel over. Lees snel verder voor praktische tips en diepere inzichten die je helpen in het opbouwen van een stiefgezin.

 

Hoe maak je een geheel van je samengestelde gezin?

De vraag die misschien beter op zijn plek is deze; Is het wel mogelijk om die saamhorigheid, verbinding, loyaliteit en herkenning te ervaren als je samenleeft met andermans kinderen?

Om maar met de deur in huis te vallen. Het wordt nooit zoals in een eerste gezin. Het is slikken misschien. Maar het is een feit. Voor de meeste stiefgezinnen is dat beeld van een lange tafel met lachende gezichten, ontspannen schouders,  gepraat, gelach – puur liefde, verbinding en connectie een droom.

Een samengesteld gezin is geen eigen land. Het zijn eilandjes in de zee. Het bouwen van bruggen tussen die eilandjes –  is wél mogelijk. En dat is jouw taak. Samen met je partner. Dit geldt voor zowel biologische ouders als stiefouders.

Bruggen bouwen klinkt als zware arbeid, sjouwen, tillen, metselen, bouwen – en het klopt, het is geen kattenpis. Maar je hebt niet veel keus, toch? Want je wilt een geheel maken van je samengestelde gezin, want je wilt de liefde van je leven niet kwijt.

Drie tips voor meer verbinding in je samengestelde gezin

Hier drie gouden tips voor meer verbinding:

Tip 1.  Doe minder samen!

Hoe raar het ook klinkt: De eerste tip voor meer saamhorigheid in je samengestelde gezin is minder samen doen… Het beeld van de eilandjes staat hier voorop. Het is belangrijk dat de kleine groepjes in de groep mogen bestaan.

Wat bedoel ik hier nou mee in de praktijk? Bio-ouders en bio-kinderen hebben tijd nodig zonder stiefouder. Dit kan de stiefouder buikpijn opleveren (help! ik hoor er niet bij). Het kan de bio-ouder ook stress geven (help! wat moet ik alleen met mijn kinderen, ik wil alles samen doen met mijn partner).

Al is het maar tien minuten per dag. En dan af en toe een middagje samen weg. Of een weekend. Of een hele vakantie – bio-ouders horen tijd door te brengen met hun eigen kroost.

  • Voor volledige aandacht
  • Voor meer warmte, nabijheid
  • Hoe doe je dat? Samen lachen om youtube- filmpjes
  • Spelletjes spelen
  • Stoeien
  • Buiten spelen, sporten
  • Knutselen of wat jullie samen leuk vinden

Maar ook ruimte creëren voor diepere gesprekken. ‘Hoe is het nou eigenlijk met je, ik vind dat je de laatste tijd er wat somber uitziet?’ Of: ‘Wat vind je er nu eigenlijk van om in twee huizen te wonen?’. En dan vooral geen adviezen geven, maar gewoon maar luisteren.

Wat doet de stiefouder ondertussen? Je raadt het vast al: Ga bewust genieten van iets waar jij blij van wordt. Zie dit dus niet als een vlucht maar als een cadeautje voor jezelf.

Een laatste vraag: Waarom is dit nu zo belangrijk voor de saamhorigheid? Het geeft rust voor zowel bio-ouder als kind om samen te kunnen zijn.  Het brengt een gevoel van veiligheid en geborgenheid. Als de individuen zich fijner voelen kun je pas samen aan een geheel denken. Zonder dat gevoel van veiligheid hangt de groep als los zand aan elkaar.

Tip 2. Creëer je eigen rituelen

Een ritueel is een gewoonte met een diepere betekenis. Kinderen houden van herhaling, van feestjes, van magie en een gouden randje aan het gewone leven.

Rituelen zorgen voor een wij-gevoel. Extra belangrijk: ze helpen ons in tijden van verandering en geven dan een gevoel van veiligheid.

Zeker in een samengesteld gezin waar je je aldoor moet aanpassen, en veranderingen een feit zijn, vormen veiligheid en continuïteit een basis waar op je kunt bouwen. Het is een goed idee om dus nieuwe rituelen te verzinnen als bevestiging van jullie samengestelde geheel.

Met andere woorden. Het is dus zeker óók belangrijk om dingen met z’n allen samen te doen. Als je dit niet doet – word je nooit een groep… dus ga door je eigen weerstand heen en begin in het klein.

Kleine dingetjes die herhaald worden en waar je betekenis aan geeft zijn genoeg. Ik geef je wat aanzetjes – maar doe het vooral op je eigen manier:

  • Bij wisseldagen laat je alle stiefjes rustig wennen zoals dat bij ze past (zoals alleen op je kamer zitten, of bij papa op schoot) om daarna iedere keer, als ritueel,  samen een favoriete aflevering van Buurman en Buurman te kijken en een donut te eten.
  • Elke vrijdagavond als de kids komen, smullen we van pizza die we zelf beleggen en bakken.
  • Elke zondag spelen we een bordspel met z’n allen met pop-corn die we zelf gepopt hebben. Of kijken we samen een spannende netflixserie.
  • Ieder weekend kookt een ploeg samen het hoofdgerecht. De andere ploeg maakt een lekker toetje.
  • En ga zo maar door.

Tip 3 Samengesteld denken

Het samengestelde gezin kun je dus zien als kleine groepjes in de groep. Als eilandjes in een grote zee. De ene keer zijn er bruggen tussen die eilanden, de andere keer zijn die bruggen weg. Dit systeem heeft zo z’n drempels om saamhorigheid en verbinding te ervaren.

Het is een kunst om die wereldkaart van het samengestelde gezin te begrijpen. Wanneer verdwijnen die bruggen? Wanneer moet je het even zo laten en wanneer juist niet? Waarom zijn er zoveel negatieve gevoelens?

Het is ingewikkeld, maar je kunt het wel leren! Ik help je er graag bij met een gratis en vrijblijvende sessie. Mail naar a.vandermaarel@hotmail.com en wie weet kom jij in aanmerking.

 

Meer lezen? Dat kan!

Dit is misschien interessant voor je:

Klim weer uit die valkuil, stiefmoeder!

Klim weer uit die valkuil, stiefmoeder! Deel 2.

Geplaatst op

Ik kan de ex van mijn partner niet accepteren

Heb jij een partner met kinderen en een ex?  En kun je die ex van je partner maar niet accepteren? Waarschijnlijk voel je pijn, boosheid en onmacht? Dan is dit artikel voor jou. Behalve meer kennis, ook vooral tips en trics om er beter mee om te gaan.

Ik kan de ex van mijn partner niet accepteren

Hoe slechter de band is tussen je partner en zijn ex- hoe lastiger het is voor de kinderen om hun weg te vinden in het woud van loyaliteitsconflicten en machtsstrijd. Vechtscheidingen hebben bovendien een enorme impact op de veilige hechting van kinderen.

Dat heeft invloed op stiefmoeders. Maar het samengestelde geheel kan ook op een heel andere manier vreselijk ingewikkeld zijn.

Zoals de stiefmoeder waar ik laatst een sessie mee had. De ex-genoten gaan daar juist uitstekend met elkaar om en appen dagelijks, bellen regelmatig en zien elkaar minstens een paar keer per week.

De kids vinden het heerlijk dat papa en mama zo goed met elkaar omgaan.

Voor de stiefmoeder vormt dit een bron van onzekerheid en andere ongewenste emoties. Ze zei letterlijk tegen me: ‘Ik weet dat het niet rationeel klinkt, maar ik kan de ex van mijn partner simpelweg niet accepteren’.

Herken jij je hierin?

  • Ik zeg het maar ronduit: Ik ben jaloers op hun band
  • Ze haalt het bloed onder mijn nagels vandaan
  • Ik voel dat er een machtsstrijd gaande is tussen haar en mij
  • Ze loopt over me heen, ik weet niet hoe ik me staande moet houden
  • Ik wil haar gewoon niet in mijn huis
  • Ze loopt gewoon over me heen, ik weet niet hoe ik me moet gedragen
  • Alleen al zoals ze zich beweegt of kijkt, ik kan haar niet verdragen
  • Ik heb een gruwelijke hekel aan haar
  • De kinderen adoreren hun moeder
  • Ik maak alleen maar ruzie met haar, ik kan me niet inhouden
  • Ze liegt en iedereen lijkt haar te geloven
  • Ik kan de ex van mijn partner niet accepteren
  • Ik voel me als een muurbloempje als de ex binnenkomt
  • Ik maak me zo kwaad over haar
  • Ik voel de spanning in mijn hele lijf al als ik aan haar denk.

Tips en tools als je de ex van je partner niet kunt accepteren

Herken jij je hierin? Dan is er flink wat werk aan de winkel! De problemen vinden hun oorsprong in verschillende lagen en niveaus. Net als de oplossingen.

Allereerst; het is niet de schuld van jou, stiefmama dat jij de ex niet kan accepteren. Maar ook zeker niet van de ex, de biopapa of kinderen. Het is een (herkenbaar en normaal) radartje van die zo vaak haperende stiefmachine…

Je zult met jezelf aan de slag moeten. Met innerlijk werk. Maar daarnaast zul je ook samen met je partner grenzen moeten gaan stellen en nog veel meer. Lees snel verder!

Innerlijk werk aan de winkel

1. Wat zijn de triggers?

Wat in haar maakt nu dat jij je zo boos voelt? Is het de manier waarop ze praat, zich in jouw huis beweegt of je partner (nog steeds) om haar vinger windt? Onderzoek wát precies die rode vlag is voor jou, waardoor je de ex van je partner niet kunt accepteren. Waarom? Dan kun je de volgende keer de negatieve emoties die je voelt, een stap vóór zijn.

2. Waar komen die emoties vandaan?

De emoties die volgen, als een druk op de knop,  doen altijd denken aan het verleden. Misschien lijkt haar gedrag op je moeder die zo bazig was. Of de populaire meisjes op het schoolplein die je links lieten liggen. Of dat dominante afdelingshoofd, de collega die je in je gezicht liegt… of andere kleine (of grote) jeugdtrauma’s die je misschien wel jarenlang hebt weg gedrukt. Of waarvan je dacht: Dat heb ik al lang verwerkt. 

Wat is het bij jou waardoor je zo’n woede, wantrouwen of ergernis voelt?

3. Onder boosheid schuilt altijd kwetsbaarheid

Vaak draait het om een vorm van onzekerheid. Je twijfelt aan jezelf, aan je rol in het samengestelde gezin, over de plek die je wel of niet kunt innemen. Dat maakt dat je je klein voelt, onzeker, niet belangrijk genoeg, niet goed genoeg. Niet gezien. Niet gehoord.

Het kan ook een vorm van jaloezie zijn. Als je je gaat vergelijken met de ex,  kun je je minderwaardig voelen. Of je blaast je ego juist op en voel je je veel beter dan haar.  Ook dit zijn vormen van onzekerheid.

4. Accepteer jezelf! 

Ja, ik weet het, dat is een kunst en gaat niet vanzelf. Een eerste stapje kan zijn om aldoor tegen jezelf dat je ok bent zoals je bent. Dat je niet zo streng oordeelt over wat je voelt en denkt en doet. Je bent ook maar een mens en doet je best, toch.  Het begin van iedere verandering ligt in het accepteren van wat nu is. Het is dus ok om te voelen wat je voelt! Wat het ook is. Ook dat negatieve. Dat is menselijk.

5. Houd je vast aan je eigen normen en waarden

Ook al doet zij nog zo naar, vervelend, dominant, eigenwijs en ga zo maar door… Jij hebt een vrije keus om te reageren zoals jij vindt dat goed is. Wat bij jouw normen en waarden past. Hoe jij wilt zijn. Dan voel jij je sterker dan ooit. Dan sta je boven haar. Stiefmoeder-power!

6. Je verplaatsen in de schoenen van de ex helpt ook

Wat voelt zij eigenlijk? Wat zit er achter haar gedrag? Voelt zij zich ongemakkelijk, jaloers en onzeker, aan de kant gezet? Het antwoord op deze vragen is hoogst waarschijnlijk ‘ja’.  Meer begrip voor haar geeft haar ook ruimte om zich positiever op te gaan stellen.

‘Als je je eigen emoties weet te regulieren, voel je je sterk en kun je bewuste, volwassen beslissingen nemen’

Werk aan de buitenkant

Het regulieren van je eigen emoties is jouw werk. Jouw verantwoordelijkheid.  Maar er zijn ook aspecten ‘aan de buitenkant’ in het hele gezin die veranderd moeten worden om het samengestelde gezin meer duurzaam te krijgen.

1 Emoties delen met je partner

Ga op een gelijkwaardig niveau met elkaar in gesprek en deel je bevindingen over je innerlijk werk. Luister naar hoe het voor hem is. Hij zit tussen iedereen in en heeft een ingewikkelde rol.  Waarschijnlijk heeft hij last van schuldgevoelens, wil hij het graag goed houden voor de kids of heeft hij de scheiding nog niet verwerkt?

Het is super belangrijk dat alle emoties en gevoelens er mogen zijn en dat je daar over kunt praten. Jij over de jouwe. Hij over de zijne. En dat je elkaar niet afkeurt of in de verdediging gaat. Dit is waar liefde over gaat: Begrip tonen voor elkaar!

2. Samen nieuwe grenzen bepalen

Houd de appjes-stroom en onverwachte bezoekjes eens een week bij. En alle andere dingen waar je je zo aan stoort. Overleg dan samen met je partner of de communicatie minder of anders kan. Zodat het voor jou beter voelt. Ga hier vooral sámen met je man mee aan het werk. Aan hem de taak om met de ex te overleggen over nieuwe omgangsvormen.

Stap 1 moet echter eerst helemaal goed zitten. Want voelt iemand zich alsnog afgewezen en ga juist in de verdediging of kritiek leveren.

3. De ex leren kennen

Het klinkt als een onmogelijke opgaaf misschien – en sla daarom het innerlijk werk ook niet over – maar doe een stapje in de goede richting. Wees eens wat vriendelijk, maak een praatje, knik eens aardig, of: nodig haar uit voor een kopje thee.

Als zij zich minder bedreigd voelt door jou, kan haar gedrag enorm veranderen.

4 Dingen voor jezelf doen – zónder te vluchten

Je hoeft er niet bij te zijn, als zij de kinderen komt brengen of halen. Je hoeft niet zo te focussen op haar en de relatie tussen je partner en zijn ex.

Leef je eigen leven! Geniet van de vrijheid die het samengestelde gezin jou kan geven. Pik oude hobby’s en vriendschappen op. Ontwikkel nieuwe interesses. Buiten dit gezin.

Notendop

Dit zijn wat tips en tools in een notendop. De hoop is dat het je helpt om een nieuwe start te maken.

Je krijgt elke dag de kans om opnieuw te beginnen. Om de negatieve spiraal te veranderen naar een positieve toekomst. Stapje voor stapje voor stapje is dit mogelijk. Ook voor jullie!

Heb je hierbij hulp nodig? Geef je dan op voor een gratis en vrijblijvende strategies-sessie van 30 minuten via a.vandermaarel@hotmail.com. Je hoort zo snel mogelijk of je hiervoor uitgekozen wordt.

Meer lezen? Probeer dit artikel maar:

Wat als de ex geen goede moeder is?

Geplaatst op

Moeite met stiefmoeder zijn

Moeite met stiefmoeder zijnDe stiefmoeder die ik vanochtend sprak via Teams zat er helemaal doorheen.

Uitgeblust. Opgebrand. Moe. En moeite – zo’n moeite had ze met de rol van stiefmoeder zijn.

Dit artikel gaat over een soort grondhouding die je kan helpen. Als basis en daarvandaan kun je op weg naar een beter leven. Met je samengestelde gezin.

Moeite met stiefmoeder zijn

Voel jij je leeg, somber, stil en lusteloos? Moe gestreden? Laat je het allemaal over je heen komen.  En denk je: ‘Ik kan het niet meer’…

Misschien denk je alleen aan vluchten, weggaan, en trek je je terug – letterlijk en figuurlijk? Je bent steeds minder thuis omdat je het niet meer volhoudt.

Of ben je juist woedend, zenuwachtig, geagiteerd en boos? En erger je je kapot aan dingen zoals slingerende kledingstukken, vaatwassers die niet ingeruimd worden, weerstand, nare stiltes, boze blikken…

Welke van deze drie stress- reactiepatronen jij ook hebt op dit moment. Het moeite hebben met de rol van stiefmoeder is typerend voor  tienduizenden bonusmama’s in Nederland (en dit geldt net zo voor stiefvaders, bio-moeders en bio-vaders trouwens).

De weg naar een gelukkige toekomst

Het samengestelde gezin ís moeilijk en problematisch, Dat is een feit. Het is voor iedereen ingewikkeld. Het leven is  niet zo maakbaar als je misschien zou denken. Dat leer je in het samengestelde gezin.

Net als dat er over veel belangrijke aspecten in het leven veel minder controle is dan je zou wensen. 

Je kunt je zienswijze net wat kantelen en beseffen dat het leven – naast geweldig, mooi en fantastisch – ook periodes kent die zwaar zijn. Jij zit nu in zo’n periode…

Pijn is niet fijn

Verdriet, pijn, angst, onzekerheid zijn niet fijn. We doen er alles voor om dat te vermijden. We kijken om ons heen en zien gelukkige gezinnetjes langs komen op instagram en facebook. We lezen over hoe ‘de wetten van aantrekkingskracht’ en ‘positief denken’ je voor altijd gelukkig maken.

Maar zo simpel is het niet.

We hebben allemaal ons eigen pad. Dat pad leidt, helaas, ook door afgronden en donkere bossen, door storm en onweer en vallen en weer opstaan. Dat is de enige manier om de top van de berg weer te bereiken.

Het is een helden-reis. Zo kun je het zien! Maar de pijn is niet fijn – en daarom vluchten we in teveel eten, drinken of op je mobiel zitten. Of jezelf als slachtoffer zien van je omstandigheden. Of wrokkig en recalcitrant blijven.

Goed nieuws

Het goede nieuws is dat moeilijke tijden zorgen voor groei, verdieping en innerlijke rijkdom.  Je leert jezelf nu op een diepere manier kennen. Met al je positieve én negatieve kanten. Dat geeft wijsheid. Volwassenheid.

Zonder wrijving is er geen glans. Zonder duisternis geen licht. Zonder nacht geen dag.

Acceptatie

Stap één op weg naar meer geluk is dan ook om te accepteren zoals jij je nu voelt. Dat het leven nu is zoals het is.

Het is ok om te voelen. Wat je ook voelt! Het is ok om te denken. Wat je ook denkt. Jij bent ok zoals je nu bent met alles wat is.

Ga alsjeblieft niet langer over jezelf oordelen en stop met jezelf vergelijken met anderen.  Houd op met twijfelen aan jezelf en geef jezelf niet langer de schuld!

Je hoeft er niets mee te dóen

Je bent precies goed zoals je nu denkt en voelt. Maar. Dat wil niet zeggen dat je er perse iets mee moet doen.

Je kunt bewust kiezen om nu niet in discussie te gaan met je partner over zijn kinderen. Om op alle slakken zout te leggen. Om je ex onder druk te zetten, de stiefjes kritiek te geven of met deuren te slaan.

Je bent meer dan wat je denkt en voelt

Je kent het misschien wel vanuit Mindfulness: Je emoties en gedachten en overtuigingen trekken weer voorbij. Als wolken aan de hemel. Soms moet je je luiken even dicht doen en de storm voorbij laten gaan. Simpelweg wachten tot de bui over is.

Ondertussen kijk je naar jezelf, als van een afstandje, met zoveel compassie en medeleven je maar kunt opbrengen. Vanuit een soort laag in jezelf die dieper is dan die gedachten en emoties.

Je bent dus niet wat je voelt of denkt. Er is meer.

Diep van binnen is er een kern in jou, je enorme kracht en wijsheid, je wezen of ziel of hoe je het ook wilt noemen. Dat deel staat voor vertrouwen in het leven, voor een liefdevolle houding naar jezelf en de wereld.

Maak contact met je kern

Wat zou dat deel van jou je toefluisteren als je het moeilijk hebt?

Iets als:

‘Wat heb jij het nu moeilijk met je samengestelde gezin. Dat is begrijpelijk. Het is helemaal ok om te voelen. Laat het maar toe. Het mag. Adem maar eens diep in en uit. Huil maar eens.‘

‘Voel maar. Laat alle emoties maar komen. Mijn hart kan het aan! Ik kan alle emoties aan. Ik ben er. En laat het nu toe. Toelaten is stap één van loslaten’. 

Waar heb je nu behoefte aan?

Dat volwassen deel kan ook vragen: ‘Wat heb je nu nodig om je zo goed mogelijk te voelen deze moeilijke dag?’

Wat is het voor jou?

Een dutje gaan doen. Rusten, lezen, een vuurtje aanmaken in de houtkachel. Of iets actiefs ondernemen om je rusteloze boosheid te kanaliseren en misschien te gaan hardlopen, de hond uitlaten en een lange boswandeling maken.

Of afleiding zoeken is ook ok! Dat helpt ook.  Stap eruit en ga een filmpje kijken, met je moeder bellen over een nieuw recept of spreek af om te gaan fietsen met een vriendin.

Zorg voor jezelf. Als een goede moeder dat zou doen.

Veranderen vanuit acceptatie

Als je waarachtige, duurzame verandering nastreeft in je gezin en je leven – dan is dit het begin. Acceptatie van jezelf zoals je bent.

Pas als je kunt accepteren wat nu is, kun je gaan beslissen wat je wilt veranderen en daar stapje voor stapje aan werken. Toelaten. Loslaten. En kleine stapjes zetten op weg naar rust, licht, een betere toekomst.

Zoals je behoeften gaan erkennen en die uiten naar je partner. Of grenzen stellen tegenover je partner, kids en exen. Of een band opbouwen met je stiefkind ondanks dat ze weerstand biedt.

En dan kun je ook beter berusten in wat je níet kunt veranderen. En die aspecten loslaten… Zoals hoe je partner in de opvoeding staat of dat hij nu eenmaal een pleaser is. Of dat de ex altijd moeilijk blijft doen. Of dat (peuter)pubers nu eenmaal door deze fase heen moeten.

Meer lezen over je stiefgezin en tips krijgen die je vanuit deze basishouding nu in de praktijk kan toepassen?

5 gouden tips voor nieuw samengestelde gezinnen

Ruzie over stiefkind

Mindful stiefmama in vijf stappen

Als je er alleen niet uitkomt, ben je ook van harte welkom om je op te geven voor een gratis en vrijblijvende strategie-sessie van 30 minuten via whatsapp of Teams of Skype.

stiefmoeder opvoedrolAnnette van der Maarel begeleidt al jaren stiefgezinnen. Vanuit je rol als stiefouder of bio-ouder. Alleen of samen met je partner en/of kids erbij. Ze heeft haar eigen methode ontwikkelt die helpt!