´Hoi, wat tof dat ik een voorstel voor een blog kan doen. Hier komt die van mij. De ex is een heks. Ze stookt de kinderen tegen me op. ´Mama vindt het jou raar´. ´Mama zegt dat ik niet naar jou hoeft te luisteren´ ´Van mama hoef ik nooit een jas aan´. Ik word er misselijk van. Ik zou haar wat kunnen aandoen. Ik voel me zo agressief naar haar toe. Heb jij misschien raad?´ groetjes van een doodongelukkige stief.
Je stiefgezin kan je meest duistere kanten naar voren brengen. De meest primitieve angsten dat je niet geliefd wordt, dat je buitengesloten wordt of dat je geen enkele controle hebt over je leven. Onze onzekerheden worden uitvergroot en onder de loep gelegd. En dat allemaal door een totale vreemde, de ex, die van alles in te brengen heeft.
De ex hoort erbij
Vaak denken we niet aan de ex als we in het samengestelde gezinsbootje stappen. Vaak beseffen we ons nauwelijks wat een invloed stiefkinderen op ons zullen hebben – maar die zijn er. Die zijn zichtbaar. Die koop je er als het ware toch bij.
Maar de ex die komt ook op de koop toe. Maar hoe je het ook wendt of keert. Ze hoort erbij. Ze hoort bij jouw gezin. Want haar oude gezin loopt nog dwars door het jouwe heen.
De ex is een heks
Als coach hoor ik de meest lastige verhalen over exen. Over exen die jou totaal niet accepteren. Die niets van je willen weten. Die de kinderen te laat afleveren. Niet binnen willen komen. Die aldoor de plannen omgooien. Die zich niet aan afspraken houden. Die boos kijken. Boos doen. Boos blijven. Er zijn exen met persoonlijkheidsstoornissen, trekjes van borderline of narcisme. Exen die er honderd vriendjes op na houden en nauwelijks naar hun bio-pubers omkijken, maar die dan alles dwarsbomen als jullie voorstellen dat de pubers bij jullie komen wonen.
Vooral voor stiefmama´s die perfectionistisch zijn is dit ondragelijk. Je hebt hier namelijk heel weinig controle over haar. En zij heeft uiteraard veel invloed op haar kinderen. Die ook gedeeltelijk onder jouw dak leven.
Wat heb jij nodig?
Je gezin is je veilige haven, waar je compleet je zelf zou moeten kunnen zijn, waar je geliefd wordt voor wie je bent, waar je je vizier kan laten zakken. En dat is niet vanzelfsprekend zo in een stiefgezin. Want de ex hangt daar als een schaduw in je huis. Als een boze geest. De ex is voor jou een heks. En je kan geen rust vinden. Ook de kinderen die onder jouw vleugels leven, hebben echt last van deze schaduwen in huis. Zij hebben ook recht op een fijne jeugd. Laat dat een motivatie zijn voor jou om hulp te zoeken. Om vandaag aan de slag te gaan met alle negatieve sferen. Je bent méér waard! Je bent het waard om je fijn, veilig en geliefd te voelen. Hier kun jij zelf ook stappen in ondernemen.
Wat doe je nu in vredesnaam als je je zo rot voelt?
Voor jou een aantal korte en krachtige actiepunten:
- Wil jij de emotionele marionet zijn de ex? Nee toch? Laat je dus niet meer verleiden om mee te gaan in haar negativiteit.
- Jij kunt uiteindelijk alleen maar verantwoordelijkheid nemen voor je eigen gedrag en gedachten. Niet het hare.
- Hoe jij omgaat met tegenspoed, voorspelt de mate van voorspoed in je stiefgezin.
- De oorzaak vind je vaak in loyaliteitsproblemen, pijn over de scheiding, of het gevoel dat zij een outsider is geworden. Leef je maar in hoe dat is voor haar. Ook zij leidt. Ook zij is een mens met goede en negatieve kanten. Net als jij. Dit soort gedachten kunnen helpen.
- Dat je woorden als ‘de ex is een heks’ nooit hard op zegt, maar dat hoef ik niet tegen je te zeggen, toch?
- Geef het goede voorbeeld. Klinkt misschien suf maar het helpt je echt. Als jij jouw waarden en normen naleeft. Als jij doet wat goed is. Dan ben jij altijd de sterkste. Dan kun jij ´s avonds heerlijk rustig gaan slapen.
- Voer zeer regelmatig ´loyaliteitsgesprekken´ met je stiefkinderen. Zoiets als: ´Ik begrijp hoe lastig het kan zijn met twee huizen en een nieuwe vriendin van papa. Als je maar weet dat ik nooit je moeder wil zijn, hoor. Want die heb je al, en ik weet hoeveel jullie van elkaar houden´.
- Buig in gedachten voor haar (of hem als je een stiefvader bent en moeite hebt met de ex van jouw vrouw). Ze doet, op haar manier, haar best voor haar kinderen. Ja, ik weet het, dat is misschien niet altijd volgens jouw normen en waarden. Maar ze heeft recht op jouw respect voor wat ze wél goed doet.
- Leef je in hoe het is voor de kinderen waar jij verantwoordelijk over bent. Wat doet jouw houding, jouw gedachten en emoties met hun? Ga NU aan de slag met al het negatieve in jou. Zoek een coach als het je niet alleen lukt. Niks om je voor te schamen.
- Mail de ex het volgende: ´Ik doe mijn uiterste best om goed voor jouw kinderen te zorgen. Maar je hoeft je geen zorgen te maken dat ik op een of andere manier jouw rol wil innemen. Ze hebben maar een moeder, en dat ben jij. Ze zijn heel gek op jou, en we spreken alleen maar goeds over jou in ons huis….Hoe is dit voor jou om te horen?´
- Laat het contact aan je partner over. Laat haar los!
- Neem juist contact op met haar – en vraag of ze een caffe latte met je gaat drinken. Haar haat lost misschien wel, op als sneeuw in de zon, als ze jou niet meer als een concurrent hoeft te zien. Maar als een collega….
Wat zijn jouw ervaringen en tips? Meld het in een comment, dat zou ik super tof vinden! Ook als je deze blog op social media voor me wilt delen. Dank!
De eerste helft van deze blog vind ik wel aardig, zij het niet dat ik haar de titel ‘heks’ niet gun, want dat is een wijze vrouw. De Ex is een monster is een betere betiteling. In de tweede helft van de opsomming gaat het mis: daar zie ik bij het punt ‘loyaliteitsgesprekken’ genoemd staan dat je zou kunnen aangeven dat je niet een moeder voor de kinderen wilt zijn. Als ik dat zou zeggen, zou ik niet eerlijk zijn. Mijn bonuskinderen komen ernstig tekort bij hun biologische moeder, dus ik wil ze juist wel laten ervaren wat moederliefde is. Dat is wat anders dan haar plek innemen, want dat kan ik niet. Helaas is de relatie met het Loeder zo erg verstoord dat het niet mogelijk is om nog positief over haar te kunnen zijn. Dat ga ik ook niet eens meer proberen, want ik heb het vanaf het begin af aan zo hard geprobeerd en inmiddels heeft ze zoveel vuile streken uitgehaald dat ik er geen energie meer instop. We hebben het aan alle kanten geprobeerd, maar Loeder staat niet open voor enig normaal contact, ondanks alle inspanningen en smeekbedes van onze kant, aangezien wij zo graag voor de kinderen een normaal contact willen. Ik vind het heel knap van haar, ik heb in mijn leven nog nooit iemand ontmoet waar ik geen enkel positief punt in heb kunnen ontdekken, maar het is haar echt gelukt. Ze faalt aan alle kanten. En dat ze een incapabele moeder is, vind ik niet het allerergste. Maar dat ze gewoon haar best niet doet, dat vind ik wel erg. En dat ze het niet kan opbrengen om haar kinderen centraal te zetten in plaats van haarzelf, dat vind ik heel erg, dat ze voor hen haar best niet wil doen. Liefdeloos. Arme kids.
Lieve anoniempje,
De liefde voor je stiefkinderen is groot. Dat wordt duidelijk in dit bericht. Dat is heel fijn en dat hebben ze zeker nodig! Ik denk dat je heel erg je best hebt gedaan als het gaat om de relatie met de ex van je partner, en alles hebt geprobeerd wat je maar kunt. Daarom is de frustratie des te groter voor je dat het maar niet wil lukken, dat begrijp ik.
En toch blijven kinderen van hun biologische ouder houden, hoe ze ook zijn. Altijd. Misschien nog wel meer als het niet goed met hen gaat. Natuurlijk doet het je stiefkinderen vooral ook pijn en verdriet, en misschien levert het wel een trauma op, als hun moeder niet in staat is om goed voor hen te zorgen. Maar hun liefde voor haar blijft bestaan.
Jij kan hier een grote rol in spelen. Weet je hoe? Dat is door die liefde voor hun moeder te accepteren en te verwoorden naar hen toe – dit bedoel ik ook met loyaliteitsgesprekken. Laat hen weten dat hun moeder ok is. Dat het ok is dat ze loyaal naar haar zijn. Dat je begrijpt dat de situatie moeilijk voor ze is. Dat hun moeder op haar manier toch haar best doet – want ze kan waarschijnlijk simpelweg niet anders reageren dan ze doet. Ze zit waarschijnlijk vreselijk in de knoop met zichzelf.
Als jij de moeder afkeurt, en dat doe je in feite door haar loeder te noemen, dan keur je ook 50 % van het kind af. Ze bestaan immers uit zowel 50 % vader als 50 % moeder… Begrijp je wat ik bedoel, anoniempje en wat voor invloed dit weer heeft op je stiefkinderen en jullie relatie?
Ik wéét dat je niet de enige bent die zo worstelt met een ex die alles zo dwarsboomt. Het is een groot en moeilijk onderwerp. In mijn volgende blog schrijf ik er meer over, ook met tips hoe je als stiefmoeder de ex steeds meer kan loslaten en de vuile streken je steeds minder raken. Ik wens je veel sterkte en wijsheid,
Lieve groet, Annette
Hallo Annoniempje en Annette,
Ik ben ook opgevoed met jou gedachten Annette, maar zo kun je niet leven als je ex echt een loeder van een moeder is.
Niet mogen denken dat ze het is is onmogelijk, je gedachten heb je immers niet onder controle.
Ik heb geen nieuwe partner maar mijn ex is echt een heks. Alles is geprobeerd om hier goed uit te komen en het was nog haar keuze ook.
Ze had zelfs bij de breuk al bedacht dat ik gezellig in de straat kon gaan wonen. Wat was ze wel niet denkende in haar eentje.
Anniniempje, sterkte met je haat gevoelens. Ze zijn niet leuk en je hebt echt geprobeerd ze niet te laten ontstaan. Maar haat haar maar een poosje echt tot op het bot. Ze verdient vast niet beter.
Succes aan alle vrouwen die vinden dat hun moedergevoel belangrijker is dan consensus.
Dank voor je reactie! Je hebt helemaal gelijk: je kunt emoties niet wegduwen. Het is beter om ze te omarmen. Om ze een poosje te laten. Dan gaat los-laten makkelijker. Bij de een duurt dit langer dan bij de ander. Ik lees dat je echt ontzettend je best hebt gedaan, maar dat het toch niet geholpen heeft.
Weet je wat? Als jij toch blijft geloven in jouw normen en waarden en toch blijft handelen vanuit je eigen in integerheid – dan sta je altijd boven degene die dat niet doet… Feit blijft dat het afschuwelijk is als je ex niet mee wil werken. Ik heb nu ook geen idee of je jouw kinderen wel genoeg ziet, en of je wel een band met ze hebt. Het komt namelijk ook genoeg voor dat exen de kinderen opstoken en/of er geen contact meer is met bio-papa. Is dit zo bij jou? Hoe dan ook, ik waardeer je reactie en wens je sterkte en succes. Ik hoop dat je buiten deze problemen om de kracht hebt toch ook een fijn leven op te bouwen. Dat ben je waard. Hartelijke groet, Annette
Hier het omgekeerde. Mijn ex man zijn nieuwe vrouw heeft het nooit onder stoelen of banken geschoven dat ze onze dochter niet moet. Terwijl ze al een relatie met mijn man had voordat wij überhaupt op het punt stonden uit elkaar te gaan en ze dus wist waar ze aan begon. Onze dochter is nu 15 en nu heeft ze er brief van haar stiefmoeder ontvangen waarin staat dat ze haar niet moet en dat mijn dochter 1 grote teleurstelling is. De enige reden dat ze haar nog duldt is vanwege haar vader en halfbroertjes maar dat ze haar liever ziet gaan. Ik vind dit zo verschrikkelijk gemeen om dit aan een kind te sturen en weet ook even niet wat ik moet doen. Ze houdt van haar vader em ziet hem graag maar gaat nu met een knoop in jaar maag er naartoe. We hebbem trouwrns een erg lieve en makkelijke dochter die nooit een grote mond geeft en al helemaal niet voor zichzelf op komt. Ik heb haar nu gezegd naar de vertrouwenspersoon op school te gaan en dat we verdere hulp in gaan schakelen want ze voelt zich daar erg ongewenst.
Beste moeder,
Wat ontzettend naar en wat een schok als je zoiets hoort als moeder… Dit is niet zoals het hoort. Het is een goed idee om een vertrouwenspersoon in te schakelen. Ik vraag me het volgende ook af: Weet je ex partner hiervan? Wat zegt hij? Maar ik vraag me ook af hoe het zo ver heeft kunnen komen, is er wat gebeurd waar jij niet van weet? Wat heeft de nieuwe partner van je exman getriggerd om zo’n stap te nemen? Jouw parter en/of de stiefmoeder van je dochter is van harte welkom om contact met mij op te nemen. Misschien kan ik ze verder helpen, zodat het leven weer meer dragelijk wordt voor je dochter. Want jouw dochter is al het goede waard!
Het kan zo zijn dat de stiefmoeder zich zo buitengesloten voelt in de relatie tussen vader en (jouw) dochter dat ze uit een soort primitieve stressreactie haar ‘de schuld’ geeft van haar eigen negatieve emoties. Dit is op zich menselijk gedrag, en het komt helaas vaker voor, maar ze kan leren hier anders mee om te gaan. Ook je ex-partner kan hulp gebruiken lijkt me zo, het is nodig dat hij een actievere rol gaat spelen! Het is niet acceptabel zo, wat mij betreft.
Hartelijke groet, Annette
P.S. a.vandermaarel@hotmail.com is het adres waar ze naar kunnen mailen.