Een bikkelhard loyaliteitsconflict

Een gastblog deze keer geschreven door Chri’Stine. Lees over hoe zij haar leven ervaart als stiefmama:

Een mooie tekening voor mama

Ik ben haar stiefmama en zij ziet me graag, dat weet ik. Ze zegt het meermaals. Maar ik voel het ook. Ze laat het blijken. “Nanne, ik ga jou honderd duizend keer missen”, zegt ze als ze naar haar mama gaat. Toch, dat loyaliteitsconflict. Ze vertelt me spontaan leuke verhalen van bij haar mama, ook minder leuke verhalen. Ze zegt dat ze haar mama mist en dat begrijp ik. Een leven in twee huisjes heeft als gevolg dat je altijd wel iemand mist. “Veel plezier bij mama lieverd, tot volgende keer!” Dikke knuffel. “Ik ga jou missen Nanne maar als ik bij mama ben maak ik voor jou ook zo’n mooie tekening als voor mama!” belooft ze vastbesloten. “Dat is goed lieverd, heel leuk.” Zoen. En weg is ze.

Geen tekening voor een stiefmama

Die tekening komt niet, dat weet ik. Loyaliteitsconflict. Zo gaat het immers elke keer. Niet erg. Ik weet hoe het ginder gaat, ze vertelt me erover. Ze mag me niet ‘nanne’ noemen. “Doe maar Christine.” De stickertjes die ik voor haar maakte met alle namen uit haar twee huisjes, kwamen mooi uitgeknipt terug. Het ene huisje daar en het andere huisje hier. “Mama heeft liever dat ik de namen van hier niet meer mee neem. En de namen van bij mama heeft mama eruit gehaald, die hoeven niet in mijn koffertje.” Ze heeft een over-en-weer koffertje. Zo heeft ze iets dat altijd van en bij haar is, gelijk in welk huisje ze is. “Maar wil je dan hier ook niet de namen van bij mama hebben?”, vraag ik haar. “Ja, eigenlijk wel”, antwoordt ze wat verlegen. “Zal ik ze nog eens maken? Dan kan je ze ook hier hebben?” Een uitbundige ‘ja’ en dikke knuffel, zetten me direct aan het werk.

Een knuffel van haar stiefmoeder

Ze wil graag ook een knuffeltje van mij. Ze heeft er een van papa, van mama en van de vriend van mama. “Ik wil ook eentje van jou”, zegt ze. Ik toon haar mijn oude knuffels van toen ik kind was en ze kiest er een klein beertje uit. Als ik wat later merk dat het knuffeltje nooit bij haar ligt in bed, vraag ik haar of ze het misschien kwijt is. “Nee hoor, dat ligt hier”, zegt ze en ze heft haar kussen op. “Ik leg het onder mijn kussen en als ik ga slapen zet ik het op mijn kussen. Dit is het knuffeltje dat naar mij kijkt om te zien of alles ok is. Als het daar staat kan ik goed slapen.” Als ze wakker wordt, verdwijnt het knuffeltje weer onder haar kussen.

Een knuffel voor mijn stiefdochter

En dat klopt. Zo is het. M’n stiefmeisje ziet haar mama graag, heel graag. Ze zorgt voor haar mama. En dat mag iedereen zien. Ze ziet mij ook graag. Ik zorg voor haar. En dat mag niemand zien.

Loyaliteitsconflict

Ik zie mijn stiefdochter. Ik zie wie ze is, hoe ze ‘mag zijn’. En ze is adembenemend mooi. Het loyaliteitsconflict waarin ze gesleurd wordt is bikkelhard. Maar we redden ons, zij en ik.

Met vloeken en tranen. Met glimmen en schateren. Met een oprecht warme lach.

Meer lezen van Chri’stine? Lees dan dit blog!

Over Chri’Stine

Hoi! Fijn je hier tegen te komen. Ik ben Christine. Vrouw, mama, stiefmama (nanne), echtgenote, illustrator, passionele creatieveling en positief ingestelde realist. Samen met mijn man en 2 lieve meisjes vormen we een nieuw samengesteld gezin. Mijn teksten zijn verhalend en op realiteit gebaseerd. Ik schrijf vanuit eigen ervaringen en alle emoties die deze met zich meebrengen. Mijn kritische blik bewaakt het tekstuele en illustratieve van mijn verhalen. Veel leesplezier! Leuk als je even laat weten wat het met je doet.

Chri’Stine – www.atelierpanache.be

 

Deel hier  jouw ervaringen over loyaliteitsconflicten. Alvast dank!
Wil je dit delen? Dank!
Share

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *