Mijn stiefdochter van dertien heeft echt een hekel aan me. Ik snap niet waarom. Ik heb er alles aan gedaan, maar niks helpt. Ik weet niet meer wat ik ermee moet. (…)’ Deze mail kreeg ik van Vera.
Dit artikel gaat over wat er achter kan zitten en vooral wat je er aan kunt doen als je stiefkind jou niet kan luchten of zien.
Dank je wel Vera, moedig van je om je probleem te benoemen en me te mailen! Ik weet zeker dat je je best doet en ik kan me goed indenken hoe wanhopig je bent. Allereerst, wat kan er nu aan de hand zijn?
Je stiefkind heeft een hekel aan je:
- …omdat ze denkt dat jij haar vader van haar hebt afgepikt
- …omdat ze is opgestookt door haar moeder die niet over de scheiding heen is
- …omdat je partner de opvoeding aan jou overlaat
- …omdat ze geen aandacht meer krijgt van je partner
- …omdat ze in de puberteit zit en haar hormonen op jou loslaat
- …omdat ze geen ‘toestemming’ krijgt van haar moeder om je aardig te vinden
- …omdat ze in een rouwproces zit, en boos is vanwege de scheiding
- …omdat ze jaloers is op jouw kinderen en de band die jij met hen hebt
- …omdat ze denkt dat zij en jij niets gemeen hebben en elkaar niet liggen
- …omdat je partner moeite heeft met opvoeding en grenzen stellen
Het gedrag van je stiefkind is, hoe dan ook, een symptoom. Wat ze zegt en doet, is vaak heel anders dan wat ze van binnen voelt. Het is heel moeilijk om je niet mee te laten slepen door haar gedrag. Maar dan schep je een neerwaartse spiraal die heel wat kapot kan maken. Mijn eerste advies? Stap uit deze negatieve cirkel en bekijk je stiefkind opnieuw met een frisse blik en zonder oordelen.
Acht dingen die je kunt doen:
1. Denk aldoor weer: Hoe zou het voor haar zijn? Wat is haar pijn en verdriet? Ze heeft behoefte aan positieve aandacht en tijd alleen met haar vader. Ze wil gezien en gehoord worden. In al haar gevoelens – ook de negatieve. Ze wil geliefd worden zoals ze is. Net als wij allemaal trouwens. Dat betekent natuurlijk niet dat al haar gedrag acceptabel is, hoor.
2. Stel samen huisregels op met je man, of het liefst met alle kinderen erbij. Zoals: Schelden en slaan doen we hier niet. Je hoeft niet per se te praten, maar we zeggen elkaar wél gedag en we zeggen ook dank je wel. Laat je partner deze regels bewaken. Ga dit vooral niet zelf doen als je stiefkind een hekel aan je heeft. Dat verergert alles maar.
3. Stap niet in de opvoed-valkuil als je stiefkind jou niet mag. Laat je ideeën over een goede opvoeding maar even los! Geef je partner de ruimte om de hoofdopvoeder te zijn. Het is zíjn dochter, toch?
4. Neem het het niet persoonlijk. Het ligt niet aan jou, het zit hem in die hele complexe situatie. Laat je niet verleiden om er in mee te gaan, want dan krijg je niet alleen een hekel aan je stiefkind, maar ook aan jezelf.
5. Blijf de ingeslagen weg volgen van liefde, geduld en begrip. Hou vast aan jouw kernwaarden. Dit is een investering voor de toekomst; op een dag zal je stiefdochter er dankbaar voor zijn.
6. Het kost domweg tijd. Gun je stiefje die tijd en ruimte en laat haar naar jou toe groeien. Maar het vereist een engelengeduld, het kan echt lang duren.
7. Zorg ondertussen goed jezelf. Stap uit je gezin en voed je hart en ziel. Dit is superbelangrijk! Begin met een nieuwe sport, ga uit met je vriendinnen, neem een hond of zoek contact met collega-stiefmoeders.
8. Uiteindelijk is dit de gouden sleutel. Blijf ondanks alles jezelf. En heb compassie met jezelf. Daarmee schep je ook vertrouwen in de ander. En met vertrouwen komen er- let maar op- op bijna wonderbaarlijke wijze, onverwachte oplossingen.
Mail me met jouw vragen over je stiefgezin, dan kan ik daar een blog over schrijven om je verder te helpen. Of geef je op voor een gratis en vrijblijvende strategiesessie van 30 minuten en beschrijf waarom je juist NU klaar bent voor dit gesprek. Ik ben er voor je. coaching@annettevandermaarel.com
Meer lezen?
Probeer deze artikelen ook eens:
Zes fases voor stellen in het stiefgezin
Hoe maak je een geheel van je stiefgezin?
Mijn stiefdochter van dertien heeft echt een hekel aan me. Ik snap niet waarom. Ik heb er alles aan gedaan, maar niks helpt. Ik weet niet meer wat ik ermee moet. (…)’ Deze mail kreeg ik van Vera.
Mail me met jouw vragen over je stiefgezin, dan kan ik daar een blog over schrijven om je verder te helpen. Of geef je op voor een gratis en vrijblijvende strategiesessie van 30 minuten en beschrijf waarom je juist NU klaar bent voor dit gesprek. Ik ben er voor je. coaching@annettevandermaarel.com
Ik herken veel van wat ik zojuist las. Ik ben zelf stiefmoeder van 3 kinderen, 2 meiden en 1 jongen, full time en dit al 6,5 jaar. Het is zwaar en je gaat door dalen. Ik heb teveel van mijzelf weg gegeven en mij teveel belast met de zorg, de prijs betaal ik momenteel met een burn out en depressieve klachten. Je wilt het als stiefmoeder zo goed mogelijk doen, maar de opvoeding is niet makkelijk en zeker niet waarin je hierin dikwijls in wordt ondermijnt, in het bijzijn van de kinderen. Het respect komt er dan niet.
Nu 6,5 verder en opgebrand, Laat ik steeds meer los en idd, het zijn uiteindelijk niet mijn kinderen.. Wel in je hart. Kiezen voor jezelf betekend ook je grenzen bewaken en voor je zelf kiezen wanneer nodig. Een harde leerproces
Stiefmoeder klikt zo negatief.. Het doet mij denken asn de boze stiefmoeder van Sneeuwwitje. Ik zie mijzelf liever als zorgmoeder.
Lieve Stiefmoeder van 3, dank voor je openhartige bericht. Je hebt het heel zwaar gehad en je bent er nog niet. Maar je hebt wel al heel veel inzichten verworven over grenzen stellen en loslaten…en en bent al weer een aardig eind op weg, toch? Knap hoor. Misschien is ook het een troost om te weten dat je niet alleen staat. Het leven van een stiefmoeder kent idd vaak diepe dalen. En als ik je bericht zo lees denk ik dat je een lieve zorgmoeder bent met het hart op de juiste plek! Sterkte en groet, Annette
Ik ben vader van. Een dochter van 11 en een zoon van 5 heb 2 bonus kids waar van een de jongste een drama is nu kan ik opzich wel wat met de tips die hier staan ik moet me niet laten slepen in een negatieve spiraal maar hoe bescherm ik me eigen kinderen dan? Zonder me bonus kids tekort te doen
Beste bio-vader,
Fijn dat je wel wat kan met de tips, maar het is duidelijk nog niet genoeg – voor mij is het alleen wel lastig om een goed beeld te krijgen van je situatie en je advies te geven. Je schrijft dat je je eigen moet ´beschermen´. Hoe bedoel je dat? Gaat het om aandacht, wordt er speelgoed afgepakt, is er geweld in het spel (fysiek of verbaal), worden er andere grenzen overschreden? Ik lees uit je mail dat je een betrokken stiefvader bent, die zijn bonuskids niets te kort wil doen. Ook geeft het hoop dat je dit bericht plaatst – je wilt er echt iets aan gaan doen, toch biovader? Je mag ook persoonlijk mailen met meer details, wie weet kan ik iets meer voor je betekenen! Sterkte en hartelijk groet, Annette
Goh wat fijn dit artikel. Eerlijk gezegd ben ik ondertussen zover dat ik er nog een punt bij zou zetten bijna. “je stiefkind heeft een hekel aan je omdat je gewoon een slecht persoon bent”. Ik denk dat echt ooit. Het maakt me overal onzeker over. Mijn relatie, mijn doen naar mensen, mijn werk. Mijn vertrouwen naar mensen. Ik had dit 6 jaar geleden nooit kunnen raden dat ik in zo een positie zou zitten. Maar gelukkig komt er een oplossing of je een stap in de goede richting. Wij gaan met het gezin op contextuele therapie. Na jou verhaal kan ik zeggen dat mijn stief van 17 een hekel aan me heeft door verschillende dingen.
…omdat ze denkt dat jij haar vader van haar hebt afgepikt
…omdat ze is opgestookt door haar moeder (oma) die niet over het feit heen is dat de kinderen niet meer bij haar wonen.
…omdat je partner de opvoeding aan jou overlaat
…omdat ze geen aandacht meer krijgt van je partner
…omdat ze in de puberteit zit en haar hormonen op jou loslaat
…omdat ze denkt dat zij en jij niets gemeen hebben en elkaar niet liggen
…omdat je partner moeite heeft met opvoeding en grenzen stellen
dit zijn de punten waar bij mij belletjes gaan rinkelen.
Ik heb de laatste tijd moeite met geduld hebben en het zit ondertussen heel hoog. Daarom ben ik echt blij dat er iets gaat gebeuren.
groet
Beste stiefmoeder, ja, je kunt daar heel onzeker van worden, dat begrijp ik heel goed en daarna komen er ook nog allerlei andere gevoelens boven, zoals dat je je gaat ergeren en dat je geduld op is. En dat je zelfs gaat denken dat het aan jou ligt. En dat is dus niet zo! Super dat jullie hulp zoeken, want er is zeker weten een weg uit deze situatie. Laat je me weten hoe het gaat? Hartelijke groet, Annette
Mijn stiefdochter is ook 13 en de band met haar opbouwen is het allermoeilijkste, ze zit in de pubertijd en wil mij niet knuffelen. Met de jongste 2 is de band juist heel innig. Ik laat het maar, ik probeer te laten zien dat ik dingen speciaal voor haar doe, en ik kan aan haar merken dat ze dat wel waardeert, zo voelt ze zich gezien en gehoord. Verder is het denk ik ook belangrijk voor de kinderen dat ze af en toe ook momenten met papa alleen hebben, zonder mij. Want dat kan ook een ding zijn, dat de kinderen ook af en toe alleen met papa willen zijn. Bij ons gaat dat heel organisch, aangezien ik soms in het weekend les moet geven of zelf een studie volg, of in delen van de
schoolvakanties werk.
Ha stiefmoeder, ik kan me goed voorstellen hoe lastig het is als een stiefdochter niet wil knuffelen. Maar jij gaat er heel goed mee om, je laat het nu maar zo. Je kunt haar niet dwingen, toch, en je neemt het niet persoonlijk. Zij heeft het moeilijk in deze fase, dan dan vooral met zichzelf. Maar ze waardeert dat je er ondanks alles toch voor bent. Chapeau! Groetjes, Annette
Herkenbaar stukje, maar naar mijn ervaring los je hier weinig op met geduld. In mijn geval vertoont de puberzoon van mijn man steeds meer grensoverschrijdend gedrag zoals spijbelen, joyriding en ook respectloos gedrag naar mij toe: schelden, dreigen etc. Mijn man legt hem te weinig grenzen op enerzijds uit schuldgevoel vanwege de scheiding en anderzijds omdat zijn zoon dan wegblijft.
Hoewel ik me zo min mogelijk met de opvoeding wil bemoeien, zal ik er toch iets van moeten zeggen als hij zich in ons huis misdraagt bij mijn mans afwezigheid.
Hoi, dank je wel voor je aanvullende bijdrage! Want het bewaken van je eigen grenzen hoort hier zeer zeker ook bij en ik sta volledig achter je in dit geval. Kun je er over praten met je man? Het is wel een pittige situatie voor jou en voor jullie allemaal. Krijg je ergens steun? Dat zou ik wel aanraden. Groet, Annette
Bij ons zijn het de stiltes die “killing” zijn. Drie tieners: 12-14 en 16 jaar. Ik denk niet dat ze een hekel aan me hebben, maar ik ben ook niet bepaald hun favoriet. Omdat ze niet echt praten is het moeilijk te bepalen wat er in ze omgaat. Wat erg herkenbaar is dat vader geen grenzen durft te bewaken. Omdat ze hier niet fulltime zijn is zijn voornaamste doel gezelligheid en opvoeden, dat kan altijd nog.
Vind ik erg moeilijk daar er een kleintje van anderhalf jaar oud bij is en die wèl grenzen krijgt.
Zelf ben ik niet erg aanhalig naar de (stief)kinderen, terwijl ik ons dochtertje platknuffel. Ik wil niet dat de oudere kinderen het gevoel krijgen dat ze dat verplicht zijn. Het is wel duidelijk dat ze moeite hebben met de situatie. Dit uit zich in bijv weinig tot geen vrienden/vriendinnen meenemen naar huis: in bijna tweeenhalf jaar tijd is het 4 keer voorgekomen.
Laatst moest de middelste een lunch klaarmaken voor school op de dag dat ze hier zijn en dat doet hij dan bij moeder thuis, want dat is ‘handiger’. Ik weet niet zo goed wat ik dan moet zeggen. Als we elkaar tegenkomen in het dorp is het bijna alsof we vreemden zijn. Zelfs hun kleine zusje krijgt geen knuffel. Voor mij zijn ze alleen broers en zussen als ze er zijn en dat draagt niet bij aan een saamhorigheids gevoel. Ik weet dat we nog maar kort samenzijn, maar tegen de tijd dat het ons gelukt is om een gezin te vormen in alke opzichten is de oudste de deur uit.
Lieve stiefmama, wat je beschrijft zijn allemaal typische en herkenbare kenmerken van een beginnend stiefgezin. Hoe ouder de stiefkinderen, hoe lastiger is het om een geheel te worden. Voor iedereen…Ik denk dat je het hartstikke goed doet! Ik denk dat je jezelf tijd moet gunnen. Misschien voelt het lang, maar het dúúr lang voordat iedereen aan elkaar gewend is. Wel 3 tot 6 jaar. En ook al gaan de kinderen het huis uit, je blijft altijd hun stiefmoeder. Gun jezelf een heleboel compassie. Ga niet aan jezelf twijfelen, je bent een fijne stiefmama. Groet, Annette
Mijn 17 jarige zoon met aperger heeft sinds een paar weken een zeer uitgesproken mening dan wel hekel aan mijn vriend omdat hij ons ruzie heeft horen maken en omdat mijn stiefdochter hem verteld heeft dat hij haar moeder 6x heeft bedrogen. Ik snap zijn bezorgdheid/ ongerustheid maar zijn houding is heel radicaal zodat we terug zijn gegaan naar latten wat ons veel verdriet doet…er lag een huwelijk in het verschiet en die wil ik graag door laten gaan maar mijn zoon dreigt met uit huis gaan en ik krijg die radicale ideeën niet uit zijn hoofd. Dit terwijl ze voor het horen van de ruzie het heel goed met elkaar konden vinden. Ik ben door zijn asperger radicaal gedrag gewend maar het heeft Me nog nooit zo beperkt en ongelukkig gemaakt. Gelukkig toont mijn partner begrip maar ik weet niet hoe lang nog. Iemand suggesties hoe ik dit op kan lossen?
Beste mama en stiefmama, Goh dit is echt heel heftig. Als ik het goed begrijp dreigt je zoon dus uit huis te gaan als je weer samen gaat wonen? Als ik het goed begrijp is je zoon bezorgd omdat hij denkt dat je man jou ook zou bedriegen? Klopt dat? Je mail wekt een heleboel vragen bij me op. Je schrijft dat het voor de ruzie goed ging. Dan vraag ik me af: Waar ging de ruzie over – was je stiefdochter trouwens ook betrokken bij deze woordenwisseling?
Zit er meer achter? Dat zou ook kunnen namelijk. Hebben de kinderen misschien moeite met jullie huwelijk? Voelt je zoon zich niet meer veilig? En: Hoe is de relatie met de ex, heeft je stiefdochter misschien last van een loyaliteitsconflict? Ligt het probleem nu tussen de kinderen of tussen je partner en je zoon?
Ik raad je aan om eerst de oorzaak te vinden, voordat je een oplossing kan zoeken.
Een van de oplossingen zóu kunnen bestaan uit het luisteren naar de kinderen en hun emoties (maar ik weet dus eigenlijk nog te weinig over de kwestie). Het zou kunnen helpen als zij zich gehoord voelen. En gesteund in het idee dat hun ouders er voor ze zijn. Dus wat ik een ‘loyaliteitsgesprek’ noem waarin je benadrukt dat ze van beide ouders ‘mogen’ houden en dat er plek is voor iedereen. Begrijp je wat ik bedoel? Dit soort gesprekken houdt niet in dat je het inhoudelijk eens hoeft te zijn, of dat zij hoeven zij niet te beslissen over of jullie trouwen of niet.
En dan is het helaas zo dat ik geen kennis of ervaring heb met Asperger want dat heeft er zeker mee te maken. Maar goed, ik weet dus eigenlijk te weinig om hier een goed advies over te kunnen geven. Ik kan me in ieder geval wel goed voorstellen dat het je diep ongelukkig maakt. Wel is duidelijk dat jij en je partner een goed team zijn samen.
Je mag me mailen, als je wilt, met meer info, dan kan ik je misschien beter helpen. Ik wens je veel sterkte en wijsheid, lieve groet, Annette
Hoi.
Ik ben samen gaan wonen met me vriend in overleg met mijn dochter van 13 en zijn dochter van 14 en zoon van 17.
Dit ging eerste goed en ineens vind stiefdochter mij niet meer leuk. Ze kwam niet meer. Wat me vriend erg pijn deed. Ze bleef opstandig hierin.
Nu heeft me vriend het uitgemaakt voor zijn dochter. En gaat alleen wonen.
We hebben nog contact en houden van elkaar. Maar hij heeft nu het idee daardoor niet eerlijk te zijn naar zijn dochter. Zij weet niet dat we contact hebben.
Ik wil graag een brief sturen naar haar. Maar weet niet of dat handig is. De moeder heeft heel veel invloed op haar.en werkt hierin tegen
Beste stiefmama,
Ach wat verdrietig voor je. Je schreef dit bericht al een poos geleden. Hoe gaat het nu met je? Is de situatie inmiddels weer veranderd? Je bericht wekt allerlei vragen bij me op. Is er wat voorgevallen waardoor ze je opeens niet meer leuk vond? Hoe ben jij/ zijn jullie daarmee omgegaan? Was dit ook heel pijnlijk voor je? Of kon je door dit gedrag heen kijken en misschien begrijpen waar het over gaat?
Een brief schrijven vanuit je hart, vanuit mededogen en compassie, vanuit begrip voor haar – én waarin je ook uit kunt leggen dat je graag wilt dat er een herstel kan komen, dat kan idd helpen. Om te vertellen wat een verdriet het jou ook doet, en wat jij graag zou willen. Wees wel voorzichtig, want je leest alleen de woorden in een brief. Je ervaart immers geen gezichtsuitdrukking, houding, toon of intonatie. Geschreven woorden komen vaak harder over dan in het echt. En je wilt haar niet nog verder ´wegjagen´ maar haar juist weer dichterbij krijgen, toch?
Als de moeder tegenwerkt, is het al helemaal lastig. Dan voelt de dochter van je partner zich ´gedwongen´ om partij voor haar te kiezen. Het beste zou zijn als je man weer in gesprek gaat met zijn ex, en dat zij het samen eens worden en weer goed met elkaar kunnen praten. Als die band herstelt, is de kans groter dat de dochter weer ruimte en als het ware toestemming voelt om ook met jou weer een band op te kunnen bouwen. Zoals je al kang begrepen hebt is het stiefgezin heel ingewikkeld. En je bent zeker niet de enige waar het mis gaat. 60 % van alle stiefgezinnen gaat weer uit elkaar binnen drie jaar… ik denk dat het de moeite waard is om hulp te zoeken, wie weet kan er nog van alles aan gedaan worden. Je bent welkom om mij te mailen, voor coaching via de mail of in mijn prakijk, ik wil ook kijken of er anders een goede collega bij jou in de buurt woont. Ik wens je heel veel sterkte! Dank voor het delen, en hartelijke groet, Annette
Goedenavond gaat niet over stiefvader met dochter van 19 kunt u mij hier ook advies over geven van 11 tot 19 Alvast bedankt met vriendelijke groet Larbi
Beste Stiefmoeder,
Als ik het goed begrijp, heb je een hulpvraag over je stiefdochter van 19? Neem contact op me via de mail, dan krijg je nog een aantal vragen en dan hoor je zo snel mogelijk of ook jij bent uitgekozen voor een geheel gratis en vrijblijvende strategiesessie om je samengestelde gezin op de rit te krijgen. Dank voor je bericht! Hartelijke groet, Annette
Beste stiefmoeder,
Ja, dat kan! Stuur je een mailtje, want ik heb nog een aantal gratis en vrijblijvende strategiesessies in de aanbieding. Dan kan ik je vast en zeker verder helpen. a.vandermaarel@hotmail.com.
Want ik begrijp dat je het lastig hebt op het moment. Ik gun je rust thuis! Hartelijke groet, Annette