overspannen stiefmama

Heb je het gevoel dat je jezelf aan het kwijtraken bent? Dat je je eigen leven aan het verliezen bent? Wie jij eigenlijk bent? Jouw mooie, gave, volmaakte ik…Je plezier vervaagt, je lach, je liefde, je geduld, het gevoel van zinvolheid, het ebt allemaal langzaam weg.

Dan herken je deze symptomen misschien ook wel:

• lichamelijke uitputting
• concentratie- en geheugenklachten
• gevoelens van boosheid, wanhoop, irritatie
• gevoel dat je niet deugt en er niets van bakt
• onrust, opgejaagdheid, perfectionisme
• slaapproblemen, getob en gepieker
• gevoel van leegheid, depressie
• buikpijn, hoofdpijn, pijn in je schouders, nek en/of spierpijn

Al die stress die je ervaart in je stiefgezin kan leiden tot overspannenheid en zelfs een burn-out. Je draagkracht weegt dan niet meer op tegen je draagvlak.

Overspannen stiefmama

Ieder kind heeft behoefte om gehoord en gezien te worden. Vooral wanneer ze angstig is omdat ze de grote mensen-wereld niet begrijpt. Of wanneer ze spanning voelt. Wanneer ze verlegen of onzeker is. Dit heeft trouwens weinig te maken of je ouders nu liefdevol waren of niet. Ouders zijn er simpelweg niet altijd voor een kind, hoeveel ze ook van hen houden…

In tijden van stress vervallen we vaak in oude reactiepatronen uit onze jeugd. Het kan zijn dat een deel in ons, dat ik het innerlijk kind noem, het stuur pakt.

Zelfs zonder dat je het maar merkt. Je reageert dan vanuit een kinderlijke manier om de boel bij elkaar te houden en om weer in verbinding met de ander te komen.

Kinderen verzinnen strategieën om tóch aandacht en liefde te krijgen wanneer ze last hebben van stress en spanning. Dit zijn er een aantal.

• Ze wil de controle houden, opletten, regelen en ‘braaf’ zijn als tegenwicht tegen chaos en angst.
• Ze maakt zich onzichtbaar zodat ze niemand tot last is
• Ze maakt het iedereen naar de zin, glimlacht en is altijd lief om de sfeer goed te houden
• Ze doet lastig, maakt ruzie, zeurt, jengelt, doet dwars, stout zodat ze de aandacht afleidt van problemen of spanning thuis (of tussen je ouders)
• Ze neemt de verantwoordelijkheid op zicht- als haar ouders het zwaar hebben
• Ze is de clown, maakt grapjes, is altijd vrolijk – en laat haar ouders weer lachen
• Ze houdt zich klein, gedraagt zich als een slachtoffer, doet hulpeloos en zielig – en krijgt zo aandacht

Maar…

Deze strategieën hadden zo hun voordelen. Ze hebben je geholpen. Maar. Helpen ze je nu nog? Of zijn het je valkuilen geworden?

• Als je aldoor in controle bent, laat je niemand toe
• Als je onzichtbaar bent, kan niemand je zien of horen
• Als je er altijd bent voor anderen, gaan ze over je grenzen heen
• Als je lastig doet, wijzen anderen je af of worden ze boos op jou
• Als je alle verantwoordelijkheid op je neemt, voel je je eenzaam of overwerkt
• Als je altijd grapjes maakt, neemt niemand je serieus
• Als je je hulpeloos en zielig opstelt, stoot je anderen af of word je gezien als een slachtoffer

Wijze ik

We zijn nu volwassen. En hebben beter toegang tot die Wijze ik die we allemaal ook hebben. Of die innerlijke moeder. En die helpt ons om gevoel en verstand te combineren en om tot wijze besluiten te komen. Meestal gaat dat ook wel goed…

Totdat de stress ons bij de keel grijpt bij weer een nare situatie thuis. Dan neemt dat Innerlijk kind, vlug als water, het roer over en reageren we als toen. Maar helaas meestal zonder goede resultaten…

Wat kun je nu doen?

1. Neem een stapje terug
Leer je innerlijk kind goed kennen, bestudeer jezelf, bekijk jezelf eens goed. Hoe gedraagt jouw innerlijk kind zich eigenlijk?

2. Laat je Wijze ik aan het roer
Zet je innerlijk kind op een liefdevolle manier even opzij. Zorg voor haar. Maar zeg haar dat jij het nu weer overneemt. En reageer vanuit je wijze ik; maak even pas op de plaats als je stiefkind vervelend doet. Of je zorgt juist voor verbinding in plaats van afstand met je partner.

3. Voed je lijf, hart en ziel
Zorg voor jezelf, elke dag weer, zorg als een goede moeder voor de behoeften die je hebt. Wat heb jij nu nodig? Slaap, rust, beweging, contact met collega-stiefmoeders, lieve vriendinnen, sport, creativiteit, nieuwe inspiratie.

Kun je wel wat hulp hierbij gebruiken?

Geef je nu op voor een gratis strategiesessie. Mail me als je interesse hebt. coaching@annettevandermaarel.com. Wie weet word jij uitgekozen voor zo’n sessie van 30 minuten.

Lees ook:

Mindful stiefmama in vijf stappen

Moeite met stiefmoeder zijn

 

Wil je dit delen? Dank!
Share

5 antwoorden op “overspannen stiefmama”

  1. Beste Annette,
    Wat een duidelijk en herkenbaar verhaal. En wat heb je dat soms nodig, te weten dat je niet de enige bent die in deze situatie zit.
    Mij breekt t op dit moment ook op. Na 7,5 jaar op eieren lopen, jezelf wegcijferen, alles omwille van de 6 kinderen in ons gezin. Zij zijn tenslotte de dupe van onze scheidingen en hebben er niet om gevraagd na zoveel jaar “papa en mama” een samengesteld gezin te worden. En wat ben ik mezelf tegengekomen, omdat ik mezelf steeds wegcijferde en niet naar mezelf luisterde. Daarom ben ik zo blij met de website http://www.bewuste stiefmoeders.nl en de Facebook pagina. Blij met alle verhalen van herkenning. Ik heb het E- book en gelezen en ga vol enthousiasme meedoen met de Feel Goos challenge.

    Hartelijke groet,
    Ingrid

    1. Beste Ingrid,
      Oh, het is zo herkenbaar wat je schrijft: jezelf wegcijferen, niet naar jezelf luisteren, en maar doorgaan omwille de kids en scheidingen… Ik vind het natuurlijk ook superleuk dat je steun krijgt van mijn site en facebookpagina. Ik verheug me ook erg op de nieuwe stiefmoeder feelgood. Spreek je daar gauw, Ingrid! Groetjes, Annette

  2. Ik herken mezelf van A tot Z in dit artikel. Na mijn zwangerschap, bevalling en ontzwangering heb ik me afgevraagd wat er toch met mij aan de hand was en is. Op persoonlijk vlak ben ik meself behoorlijk kwijt geraakt; het gevoel er niet mogen zijn overheerst. Op relationeel vlak is het min of meer voorbij en kies ik nu eindelijk met babystapjes voor mezelf. Wat de stiefkinderen betreft ligt de zorg bij hun vader en vraag ik me af in hoeverre ik eigenlijk nog stiefmoeder ben.
    Dankjewel voor het beschrijven, in kaart brengen en vooral erkenning te geven aan de gevoelens waar je als stiefmoeder tegenaan loopt.

    1. Lieve Ophelia, wat een rollercoaster is je leven geweest en wat knap dat je nu voor jezelf kiest en goed voor jezelf zorgt. En zoals je vast ook weet en hebt ervaren: soms word je gedwongen om een paar stappen terug te nemen voordat je weer vooruit kunt. Met babystapjes. Want ja! Het gaat alleen met kleine stapjes.

      Dank je wel voor het delen, want je bent zeker niet de enige stiefmoeder die twijfelt of ze nog een stiefmoeder is nadat de relatie min of meer voorbij is. Ik weet zeker dat je hiermee weer anderen steunt. Blijf op jezelf vertrouwen. Je mag er zijn. Precies zoals je bent. Lieve groet, Annette

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *