Geplaatst op

Gelukkig samengesteld gezin

Een gelukkig samengesteld gezin worden. Dat is uiteraard het doel van al die verliefde partners die vol goede moed het stiefgezin in stappen. In dit blog lees je waarom het zo moeilijk is. En dat je de diepte in moet om echt te begrijpen wat er mis gaat. Zodat je wél een gelukkig stiefgezin kunt worden. Maar dan anders dan je had gedacht.

gelukkig samengesteld gezin

Gelukkig samengesteld gezin

‘We zijn zo verliefd, zo gemotiveerd. Wij gaan het redden! We houden immers van elkaar!’ Herken je die gedachte? Die hebben we allemaal gehad toen we vol goede moed het samengestelde gezin in stapten.

Maar helaas pindakaas. Zo eenvoudig is het niet om een gelukkig samengesteld gezin te worden. Liefde overwint, maar in het samengestelde gezin feitelijk vaker niet dan wel. Je weet het vast, het merendeel van stellen in stiefgezinnen gaat uit elkaar.

  • Omdat je de scherven niet aan elkaar gelijmd krijgt
  • Omdat de kinderen niet mee veren
  • Omdat de exen te veel invloed houden
  • Omdat je partner zich afgewezen, aangevallen, niet gewaardeerd voelt
  • Omdat je constant ruzie krijgt over zijn of haar kinderen
  • Omdat je je niet meer begrepen voelt
  • Omdat je niet meer met elkaar praat
  • Omdat de pijn te groot wordt.

Waar gaat het dan precies mis?

De meeste van ons zien niet in hoe verstrikt je raakt in de kluwen. Van onzichtbare draden, die van loyaliteit, biologische banden, genen, het gevoel er buiten te staan, geen controle te hebben op de ex of partner of kinderen, geen invloed te hebben op de sfeer in huis. Dat wekt zo ongelofelijk veel heftige en nare emoties op. Die kunnen de pan uitrijzen en meer kapot maken dan je lief is of ze zorgen ervoor dat je alles wegstopt en zelf steeds meer wegkwijnt.

Veel modellen en therapieën over het samengestelde gezin in coachingland gaan niet dieper dan tips over verbeterde communicatie of huishoudelijke adviezen of hoe om te gaan met conflicten in het algemeen. Ook helpen theorieën over systeemtherapie niet genoeg om een gelukkig samengesteld gezin te worden.

De diepte in

Belangrijk is om je te begrijpen dat er méér aan de hand is. Wat dan? In een notedop is het dit: We dromen over emotionele verbindingen die misschien nooit te realiseren zijn in een nieuw samengesteld gezin.

De pijn die het stiefgezin veroorzaakt kun je vergelijken met wat in EFT (Emotional Focused Therapy) de OERPANIEK heet.

Die oerpaniek ontstaat in ons brein als we geen emotionele verbinding voelen. Dat is de verbinding die een baby nodig heeft van haar ouders. De veilige hechting. Die ervoor zorgt dat je een stabiele volwassenen kunt worden, een mens dat pijn kan dragen. Die het kan verdragen als je tijdelijk uit contact bent met de mensen waar je van houdt.

Want dat hoort bij relaties, dat we elkaar even niet begrijpen. Conflicten, ruzies, afstand, eenzaamheid horen erbij.

De paniek en angst die hier onder zit, stamt uit de oertijd. Toen hadden we geen overlevingskansen zonder mensen om ons heen. Geen voedsel, veiligheid, zekerheid zonder mensen die elkaar beschermen. De emotionele banden zijn het biologische kit, dat houdt ons samen, dat maakt dat we ons om elkaar bekommeren, voor elkaar zorgen, elkaar in leven houden… In de oertijd wás dit cruciaal.

Op een bepaalde manier geldt dit ook nu nog in de 21ste eeuw. We hebben anderen nodig. Als we ons veilig voelen, door die banden met onze geliefden, kunnen we onszelf zijn, liefhebben, durven we de wereld in, kunnen we bijdragen, opvoeden, zorgzaam zijn, meedoen, compassie hebben met onszelf en anderen. Hierdoor krijgen we zelfstandigheid en autonomie. Kunnen we een gelukkig gezin vormen.

In het samengestelde gezin komt die oerpaniek sneller opzetten en veroorzaakt hij meer pijn dan in andere relaties. Omdat de basis van het samengestelde gezin in feite het tegenovergestelde is van die emotionele veiligheid.

Oerpaniek

Als je een samengesteld gezin begint, ga je samenwonen met mensen die je niet kent. Kinderen willen daarnaast ook helemaal niet gaan samenwonen met de nieuwe partner van je ouder. Ze zouden zelfs het liefst willen dat papa en mama weer bij elkaar komen.

Je gaat samenleven met mensen die anders zijn. Met andere waarden en normen. Met andere genen, humor, taalgebruik. Ze hebben andere gewoonten, smaken, een ander verleden, andere herinneringen. Mijn Vlaamse collega Cindy Schepers vergelijkt het met hoe je als verschillende landen onder een dak woont. Alsof je verschillende talen spreekt en uit een andere cultuur komt.

Dat moet dan opeens een geheel worden. Het liefst dan ook nog een stralend, gelukkig, lachend, sprankelend gezin. Aan een lange tafel onder een boom in de tuin gelukkig samen eten. Zo’n soort beeld.

En als je dan de pijn ervaart omdat je anders bent. Of als je steeds meer kritiek hebt om degene die je niet kent en anders is, dan kom je al snel bij de oerpaniek uit. De veilige basis die je nodig hebt, is weg. Je wordt niet gezien, niet gewaardeerd, niet gehoord, en voelt je niet geliefd of geaccepteerd. Hoe heftig is dat!

En vaak gaat dit hele proces dus onbewust en bovendien razendsnel. Je komt zonder dat je het weet terecht in een negatieve spiraal waar uiteindelijk die angst op de bodem ligt. Vaak bagatelliseren we dit. Wuiven we de angst weg. Maar die oerpaniek in ons onderbewustzijn is dé reden dat er geen gelukkig samengesteld gezin van komt.

Vechten, vluchten of verstijven

Wat we doen als we in die oerpaniek terecht komen? Dat in je reptielenbrein aanvoelt als een acuut, levensbedreigend gevaar?

Dat vechten we. We worden woedend, maken ruzie, trekken, duwen. Alles voor de liefde, voor de verbinding, voor de relatie met je partner, met je stiefouder of stiefkind. Je wilt zo graag een gelukkig stiefgezin.

En je ratio begrijpt best dat het niet werkt om kritiek te leveren, of boos uit te vallen. Maar toch gebeurt het. Want op een vreemde manier zoeken we hiermee contact. Alles om een reactie uit te lokken. Alles aan om tóch gezien te worden. Toch gehoord. Om te testen of de ander er nog voor ons is.

Of het is vluchten. Hoe harder je partner, de ex of stiefkind aan je trekt of in je gevoelige plekken prikt. Hoe meer verdwijnt degene , die het vluchten als zijn primaire stress-reactie heeft. Vlucht weg, om niet te hoeven voelen, om zijn angst tot rust te laten komen en zijn of haar eigen wonden te likken. En zo een gevoel van veiligheid te creëren.

Dit vat de ‘vechter’ op als nog een afwijzing, want die wil allemaal maar contact. Die wil verbinding!

Degene die verstijft wekt ook de wanhopige woede op van de ‘vechter’. En de ‘vluchter’ rent nog harder weg voor het emotieloze gezicht van de ‘verstijver’. Ook hier is het resultaat: Géén verbinding. Géén emotionele veiligheid. Geen contact. Zo drijf je steeds verder uit elkaar en steeds verder weg van een gelukkig stiefgezin.

Gelukkig samengesteld gezin

Als je die oerpaniek beter begrijpt. Dan kun je wat afstand nemen. En je realiseren dat het niet jouw schuld is. Of die van de ander. Maar dat de negatieve spiraal de vijand is van een gelukkig samengesteld gezin.

Met dat inzicht kun je leren stappen zetten en ondanks alles wél in verbinding te komen. Aldoor weer opnieuw. Dit is niet makkelijk. Maar het valt te leren!

Die verbinding met je partner is waar je aan zult moeten werken. En die met jouw eigen biologische kinderen. Daarna volgt een emotionele band met je stiefkinderen.

Soms is die band niet mogelijk. Omdat de verschillen te groot zijn. De culturen te ver uit elkaar staan. En de emotionele verbinding niet kan plaatsvinden.

Ruimte voor geluk

Dit inzicht geeft vaak in eerste instantie een gevoel van rouw en verdriet. Maar het kan ook voor opluchting zorgen. ‘We doen zo ons best, maar het is niemands fout. Het zit hem in die negatieve spiraal’.

Daarmee schep je een ruimte om het anders te zien. En anders te doen. En andere banden te creëren met je stiefgezin. Of om simpelweg alleen maar vriendelijk met elkaar om te gaan. En te accepteren dat het niet meer wordt. Dit kan ook een vorm van een gelukkig stiefgezin zijn.

Het mooie en wonderbaarlijke is dat hoe meer acceptatie en innerlijke rust er komt, hoe meer plek er toch kan ontstaan voor verbinding en contact. Met jezelf, met je partner, en alle mensen in een gelukkig samengesteld gezin. Er is hoop. Ook voor jou en jullie.

Meer lezen?

Dit is misschien ook interessant voor jou:

Zes fases voor stellen in het stiefgezin
Opvoeden in het samengestelde gezin
stiefcoaching

Annette van der Maarel is een ervaren coach, ze begeleidt al tien jaar stiefouders en ouders in het samengestelde geheel. Ze blijft zich ontwikkelen door cursussen te volgen en veel te lezen in haar vakgebied. Ook geeft ze nog steeds gratis strategiesessies van 30 minuten weg. Wil je daar voor in aanmerking komen? Mail dan naar a.vandermaarel@hotmail.com en je hoort snel of jij wordt uitgekozen.

Wil je dit delen? Dank!
Share
Geplaatst op

Samengesteld gezin plus Sinterklaas = stress. Hier drie tips!

Samengesteld gezin plus Sinterklaas = stress… komt dat jou bekend voor stiefouder of bio-ouder?

Wat misschien minder bekend is: Je kunt het veranderen! En meer ontspannen de december maand door. Lees snel verder!

Stressvol Sinterklaasfeest in samengestelde gezinnen

` Samengesteld gezin plus Sinterklaas = stress en ik weet eerlijk gezegd niet hoe ik het voor elkaar moet krijgen dit jaar’. Dit schreef een stiefmoeder laatst via de mail. Deze bonusmama is niet de enige die zich van binnen opvreet over het Sinterklaasfeest.

Wat zijn nu eigenlijk de grootste struikelpunten voor samengestelde gezinnen? Volgens mijn cliënten gaat vaak over deze punten:

  • De voortdurende veranderende agenda’s rond de feestdagen
  • Nare, moeilijke emoties zoals je als een outsider voelen en geen controle hebben
  • Het vergelijken met de ex en ‘de andere kant’
  • Het Pinterest-perfecte plaatje dat we ergens allemaal nastreven.

In dit blog lees je meer over hoe je door wat afstand te nemen van jezelf anders kunt denken en daardoor je anders kunt voelen en het net wat anders kunt doen. Adem halen en omdenken!

Samengesteld gezin plus Sinterklaas = stress. Hier drie tips!

Tip 1: Agenda’s en de controle pakken door om te denken

Het is een feit. Agenda’s veranderen in het samengestelde gezin. De nieuwe partner van je ex moet toch werken, je stiefkind viert sinterklaas toch liever met oma en komt niet, de ex zet het hele programma op z’n kop enzovoort, enzovoort.

Dan kun je wel gaan roepen; ‘Dat is niet afgesproken. Daar werk ik niet aan mee!!’ Maar wat is meestal het gevolg hiervan? Ja, inderdaad: een boel gedoe, pijn in je buik of een rothumeur. Hier drie tips!

Mijn belangrijkste tip?

Kies er dit jaar voor om flexibel te zijn als een boom in de wind. Je wortels kunnen heel wat hebben voordat je omwaait. Misschien denk je wel: ‘Ja, maar, ik ben altijd al zo flexibel, en daarom loopt iedereen loopt over me heen. Ik mag er toch ook zijn!’

Dat klopt. Maar je hoeft je eigenwaarde of je zelfvertrouwen niet perse te putten uit het afbakenen van je grenzen nu rond de feestdagen. Sterker nog. Als jij jezelf boven die (vervelende – ja, ik snap het heus wel) ‘kleine’ dingen kunt zetten en het initiatief kunt nemen tot constructieve oplossingen, geeft dit een gevoel van controle. Het gevoel dat je een volwassen, groothartig, genereus mens bent. That feels good!

Dus wat kun je doen?

De knop omzetten dit jaar. En omdenken maar. Een nuchtere, praktische kijk op hoe je omgaat met veranderingen kan ook goed doen:

  • Laat die stormen maar waaien, maar jij doet dit jaar niet mee aan het gekibbel over data.
  • Sinterklaas vier je gewoon op een andere dag met je stiefgezin. En dan ga je op 5 december samen met je partner uit eten of gezellig netflixen en sla je sinterklaas over.
  • Of je viert het alleen met je eigen kids, en je nodigt je moeder, broers en buurvrouw met haar kind uit. En je partner viert het alleen met de zijne en zijn familie.
  • Of je laat het dit jaar allemaal aan je partner en zijn ex over. Jij doet je eigen ding en gaat een weekendje weg met een vriendin.
  • Of… wat zijn jouw creatieve ideeën?

Samengesteld gezin plus Sinterklaas= stress

Tip 2: Van Pinterest- perfect naar lekker jezelf zijn

Het doet pijn als exen, stiefkinderen, de schoonfamilie of je eigen aanhang niet tevreden zijn, ondanks al je pogingen om het perfecte sinterklaasfeest te organiseren. Het maakt je wanhopig of misschien wel woedend als ze zichtbaar zeuren, mekkeren, zure gezichten trekken of algemeen ondankbaar zijn.

Twijfel en onzekerheid komen daar nog eens bovenop als je je gaat vergelijken met ‘de andere kant’. Zijn onze sinterklaascadeau’s wel origineel, duur of mooi genoeg? Zijn wij niet te rommelig, chaotisch of juist te keurig en netjes vergeleken met de ex en haar gezin?

Perfectie is niet nodig. Sterker nog, perfectie is saai! Hoe minder streven, hoe meer ontspannen kun je leven. Conclusie: Ook al liggen er hondenharen op het kleed, heb je geen eigen pepernoten gebakken of viel je even uit tegen je partner – en lijkt het bij de ex allemaal perfect. Je bent toch – of JUIST – precies ok zoals je bent :- ).

Hoe kunt je dit gevoel vasthouden en groter maken? En dus ervaren dat je die optelsom van samengesteld gezin plus Sinterklaas = stress, dus achter je kunt laten?

  • Verzin een december-mantra dat je in je hoofd repeteert. Zoals: ‘Ik doe mijn best en dat is goed genoeg’. Of: ‘Het is ok als het effe niet lekker loopt’.
  • Maak het jezelf gemakkelijk door je partner meer in te schakelen. Hij/zij kan óók pakjes inpakken, boodschappen doen en de gourmetpannetjes klaar zetten.
  • Zorg voor genoeg rust, ontspanning en off-line tijd. Voor jou. Maar ook voor gevoelige (stief-)kinderen die heel veel stress krijgen van al die drukte deze maand. Gandhi zei het al: ‘Ik mediteer een uur per dag. Behalve als ik het druk heb. Dan mediteer ik twee uur per dag’.

Samengesteld gezin plus Sinterklaas = stress

Tip 3: Van outsider naar vertrouwen en veiligheid

Sinterklaas met alle rituelen, voorbereidingen, ingesleten tradities en eetgewoonten maakt een stiefouder vaak tot een buitenstaander. Het is een feestje voor de insiders, voor de kinderen, voor de ouders met hun kinderen. En hun familie.

Als je dan niet betrokken wordt bij het maken van surprises, het inkopen van cadeautjes of het plannen van de dag omdat iemand anders dat al jaren doet (lees ex, schoonmoeder, partner of stiefjes) dan kun je je knap buitengesloten voelen. Meer dan op andere dagen. De pinterest-perfecte plaatjes in je hoofd dragen hier aan bij, ze gaan immers ook over je hoe je je zou moeten/kunnen voelen. Namelijk fantastisch, blij en gelukkig…

Tijd om er dit jaar anders naar te kijken. Tijd om te accepteren dat pijn, verlies en verdriet ook deel zijn van het feest. Tijd om in te zien dat je leven rijker, groter en dieper wordt als je deze schaduwkanten simpelweg accepteert en dat jouw gevoel van veiligheid en vertrouwen zo juist kan groeien. Doordat je dit jaar kiest om jezelf te omarmen zoals je bent. Met alles wat je voelt en denkt.

Tips voor outsiders

  • Extra tijd inplannen voor inspirerende mensen en activiteiten buiten je gezin
  • Tijd inplannen om samen met je partner kleine momentjes te pakken. Voor hem/haar doe je het allemaal.
  • Door je eigen weerstand heen gaan en er bewust voor te kiezen om toch vriendelijk te blijven tegen je naasten
  • Aldoor inzien dat moeilijke momenten je helpen om te groeien, meer volwassen te worden waardoor je bewust kunt kiezen voor waar jij voor staat. Voor liefde, compassie, vertrouwen
  • Toon je betrokkenheid. Geef aan dat je mee wilt doen! Trek je niet mokkend terug. Word niet boos op je partner omdat je je als een outsider voelt. Neem je plek in door mee te doen.
  • Verzin samen met je partner en de kinderen nieuwe tradities. Dat versterkt het groepsgevoel. Zoals een sinterklaasontbijtje of een sinterklaasfilm kijken of samen knutselen en pepernoten eten.

Vertrouwen en ruimte

Het gaat vooral om vertrouwen hebben in je zelf en in je partner – en dat jullie sterk zijn samen ondanks de verschillen. Dat je elkaar ruimte geeft om het anders te doen, en dat je tegelijkertijd toch de verbinding voelt. Houd voor ogen dat dit een fase is en dat je er het beste van gaat maken dit jaar. Onder de omstandigheden.

Wil je lezen hoe het voor de kinderen is? Lees dan dit blog:

Sinterklaas, stress en stief

Annette van der Maarel is dit jaar op de kop af tien jaar coach voor samengestelde gezinnen. Ze doet het werk nog steeds met heel veel plezier. Stiefouders, bio-ouders en hun kinderen zijn welkom om zich aan te melden voor een gratis en vrijblijvende sessie van 30 minuten.

Mail naar a.vandermaarel@hotmail.com waarom jij in aanmerking zou komen voor deze sessie. Wie weet wordt jij uitgenodigd en spreken we elkaar snel!

Wil je dit delen? Dank!
Share
Geplaatst op

Moeilijke vakantie gehad met je stiefgezin?

In dit blog: Hoe je kunt leren van je moeilijke vakantie met je stiefgezin zodat het de volgende keer soepeler, leuker en meer ontspannen kan worden.

Heb jij ook een moeilijke vakantie gehad met je stiefgezin? Dan ben je niet de enige. Lees snel verder en leer door nieuwe inzichten en praktische tips vast wat je de volgende vakantie anders kunt doen!

Moeilijk vakantie gehad met je stiefgezin?

Ik krijg weer veel mails van stiefouders en bio-ouders die zich down en out voelen. Ze hadden het hele jaar verlangd naar een vrolijke zomer en ontspannen vakantie.

Een zomer met gezellig samen zwemmen, zonnen, nieuwe ervaringen opdoen, buiten leven, kamperen of juist in een chique hotel logeren.

Maar het viel tegen, toch? Helaas… Het was (alweer) een moeilijke vakantie met je stiefgezin…

Wat ging er mis?

Dat vraag je je af. Je hebt zo je best gedaan. Je hebt geld geïnvesteerd, je hebt je spaarzame vakantiedagen opgesoupeerd, je had een goed humeur, je had de hoop en motivatie om er het beste van te maken. En toch ging het mis. De ergernissen, ruzies, woordenwisselingen, ingeslikte boosheid en tranen zijn vroeger of later naar boven gekomen. Ik citeer:

‘We hebben zo’n heftige confrontatie gehad… ik tril nog als ik er aan denk. Het ging trouwens over niks eigenlijk. Ik had pasta gekookt op het campinggasje en het was aangebrand. Een van de stiefkinderen begon te klagen en toen explodeerde ik. Ik werd zo woedend ‘.

‘Ik heb me de hele vakantie terug getrokken. Achter een soort masker. Maar ook letterlijk. Ik heb me de halve tijd verschuild in de tent, terwijl zij maar lol maakte bij het zwembad. ‘.

‘Overdag ging het wel. Maar bijna iedere avond kreeg ik ruzie met mijn vriend, hij begrijpt maar niet hoe moeilijk het voor me is om me aldoor maar aan te moeten passen. Een beetje begrip, dat is alles wat ik vraag. Ik ga nooit meer op vakantie!! ‘

Een moeilijke vakantie met je stiefgezin gehad? Dit is waarom:

Hoe komt het nu dat het mis gaat en dat je een moeilijke vakantie met je stiefgezin hebt gehad? Sommige aspecten gelden voor alle gezinnen op vakantie. Want ook daar is het niet la dolce vita elke vakantiedag. Maar in een stiefgezin worden ook deze aspecten uitvergroot en leiden tot extra drama en leed. Hier een lijstje met voorbeelden:

  • Je hebt te hoge verwachtingen
  • Kinderen missen de andere ouder – en laten dat blijken door ongewenst gedrag
  • Je zit de hele dag op elkaars lip – de grote bron van ergernissen
  • Reizen is vermoeiend
  • Verschillen komen meer tot uiting – zoals dat de stiefjes lang uitslapen en jij niet
  • Loyaliteitsproblemen steken de kop op – kinderen kiezen partij tegen stiefouder
  • Moeite met verdelen van tijd en aandacht
  • Stiefouders voelen zich buitengesloten – en worden getriggerd in oud zeer
  • Bio-ouders voelen de druk om het iedereen naar de zin te maken
  • Concurrentie – het moet wel leuker worden dan de vakantie met de andere ouder
  • Normale habitat en ritme is weg
  • Kleine ruimtes – je zit lang in de auto of in een tentje

Eigenlijk is het niet zo vreemd dat alles in de soep loopt, toch, als je dit zo opsomt.

Je kunt het nu niet meer veranderen

Eigenlijk heb je een vakantie nodig om bij te komen van de vakantie met je samengestelde gezin, niet waar? Maar ja. Voor de meeste van ons, zit dat er niet in, en is het werkleven weer van start gegaan.

Daarom lijkt het mij goed om eens te evalueren en reflecteren over wat mis ging. Om zo te leren voor de toekomst. Want hopelijk komen er nog veel nieuwe kansen.

Ook wil ik niets liever dan je wat moed inblazen om het nieuwe schooljaar (in ieder geval voorzichtig-) optimistisch met een frisse start te beginnen.

Wat kun je anders doen?

Wat kan anders in de volgende vakantie zodat je niet zo ‘n moeilijke vakantie met je stiefgezin krijgt. Laten we alle aspecten eens ombuigen.

Hoge verwachtingen Je raadt het al. De verwachtingen moeten omlaag geschroefd. Het leven is niet elke dag een feest. Je bent geen eerste gezin en dat zul je nooit worden. De verwachtingen gelden ook voor de vakantie. De gouden tip is: Ga op tijd met elkaar in gesprek. Wat zijn jullie behoeften, wensen en verwachtingen? Vind een middenweg. Of laat iedereen om de beurt een dagdeel beslissen. Kom met creatieve oplossingen.


Kinderen missen de andere ouder Jonge kinderen missen papa of mama, maar ook pubers missen hun ouder, of vriendjes. Mijn opinie: Laat ze elke dag bellen of appen. Het gaat hier niet om jou, maar om hun welzijn. Maak ook hier VOOR JE MET VAKANTIE GAAT afspraken over. Ook met de exen en met de pubers. Zoals één keer per dag bellen. Een uurtje appen. Of de hele dag wat mij betreft, maar niet tijdens uitstapjes en eten. Kom met een praktische oplossing die nu bij jullie past.

Je zit de hele dag op elkaars lip – de grote bron van ergernissen Dit is geen eerste gezin waar je alles gezellig samendoet. Hoe moeizamer het gaat, hoe meer zul je de dag moeten opdelen. Dan doen bio-ouder en bio-kind het meeste samen. Stief zal zijn/haar eigen weg moeten vinden, en gaan omdenken. Genieten van de vrijheid inplaats van je te ergeren. Neem die stapel boeken mee en je racefiets of laat je verwennen in de spa van het hotel.


Reizen is vermoeiend De een wordt sneller moe dan de ander. Houd daar rekening mee. En plan van te voren. Zorg voor pauzes, een programma dat niet te volgestouwd wordt, een bestemming die past bij de leeftijd. Ook te weinig eten en drinken zorgen voor chagrijn, vang dat op!


Verschillen komen meer tot uiting Een klacht die ik vaak hoor is dat de stiefjes lang uitslapen en jij niet. Ik zou zeggen: Wat is het probleem? Laat ze lekker slapen. Dan heb jij eindelijk tijd met je partner. Ga lekker (met of zonder jouw kids) die fietstocht maken, zwemmen of een café au lait drinken op het dorpsplein. Ook stiefkinderen die alleen maar met hun telefoon bezig zijn, is een grote ergernis. Mijn tip? Laat hem lekker. En ga je eigen ding doen, of ga op stap samen met je partner! Ook hier geldt weer: Denk na over jullie ergernissen en buig ze om.


Loyaliteitsproblemen steken de kop op – kinderen kiezen partij tegen stiefouder Deze is meer tricky. Bio-ouder zal aan de ene kant strenger moeten optreden naar de kinderen toe. Aan de andere kant meer tijd en aandacht aan de kids geven zodat ze zich gezien, gehoord en geliefd voelen. Stiefouder zal het vooral niet persoonlijk moeten nemen, maar wel vriendelijk assertief haar of zijn mening/grenzen geven. Zoek nu vast hulp als je hier niet alleen uitkomt, zodat je de volgende keer beter voorbereid bent.


Moeite met verdelen van tijd en aandacht Ook weer omdenken dus. Want hoe lastiger het gaat, hoe meer zul je de tijd in stukken moet hakken. In de ochtend bio-ouder met bio-kids. In de middag iets met iedereen ondernemen. In de avond partners samen voor de tent. Zonder kids. Die moeten slapen of gaan zelf iets tafeltennissen, appen met hun vrienden enz. Mijn tip: Bespreek de grote lijnen voor je op vakantie gaat en plan daarna iedere dag of dagdeel wie wat met wie gaat doen.


Stiefouders voelen zich buitengesloten We weten allemaal hoezeer het stiefgezin nare emoties en negatieve gedachten opwekken – die vaak stammen uit het verleden. Wees daarom een goede ouder voor jezelf; laat de emoties toe, geef ze aandacht ( ‘het is ok dat ik me nu zo voel ‘) en geef niet af op de ander. Dit is jouw verantwoordelijkheid. Betrek jezelf in het gesprek, sluit je zelf niet buiten. Maar geef ook aan dat je meer betrokken wilt zijn. Je partner kan je hierbij helpen!

Bio-ouders voelen de druk om het iedereen naar de zin te maken Neem je voor om meer los te laten. Jij draagt die verantwoordelijkheid NIET. Het is aan iedereen. Denk ook de rest van het jaar: Ik laat het steeds meer los! Het is niet erg als pubers of partner even niet tevreden zijn. Ik denk ook aan mezelf! Je bent goed genoeg zoals je bent.


Concurrentie – het moet wel leuker worden dan de vakantie met de andere ouder Ook dit hoor ik vaak; de bewuste of onbewuste drang om net wat beter te zijn dan ‘de andere kant ‘. Het is eigenlijk een soort onzekerheid die je wegstopt. Een angst dat je niet goed genoeg bent. Laat de verwachtingen en eisen los en plan een vakantie die beter bij jou (en je portemonnee) past volgend jaar. You are ok :-)

Normale habitat en ritme is weg Vooral voor gezinnen met kleine kinderen kan vakantie met andere tijden en vreemde gerechten enz zijn tol eisen. Regel dan die middagdutjes en fruithapjes net zoals thuis. Rust en regelmaat. Maar vooral met grotere kinderen zou ik juist het tegendeel adviseren: Laat de regels over bedtijd, eten, snoepen en telefoontijd meer los. Het is vakantie.


Kleine ruimtes – je zit lang in de auto of in een tentje Dit wekt veel ergernissen. Voorkom die! Neem je pauzes, koop er een tent bij voor de grote kinderen. Ga iedere dag alleen op stap. Of ga volgend jaar in de buurt op vakantie, maar dan met twee auto ‘s en twee huisjes zodat je letterlijk afstand schept. Dat geeft je de energie en vrolijkheid om een gedeelte van de dag gezellig samen door te brengen.

Out of the box denken

Is het eigenlijk altijd een grote ellende die vakanties samen met je stiefgezin? Ga het dan vanaf nu helemaal anders doen. Er zijn geen regels voor hoe het moet! Zet nu definitief een knop om en ga je vakanties anders invullen zodat je meer rust en ontspanning krijgt.

Begin nu met out of the box denken:

  • Ga niet meer samen op vakantie als het niet werkt. Het moet niet! Bio-ouder gaat ontspannen alleen kamperen met zijn kids. Jij gaat rustig in een huisje met de jouwe. En dan ga je daarna heerlijk alleen samen met je partner een week wandelen van berghut naar berghut of dagen slenteren door Berlijn of Parijs.
  • Ga samen met een bevriend stel met kinderen op vakantie. Laat de pubers in een hun eigen huisje laat opblijven, terwijl de volwassenen ‘s ochtends vroeg gaan fietsen.
  • Neem twee goedkopere huisjes naast elkaar inplaats van een duur groot huis. Elke ouder plus bio-kind in zijn eigen huisje. Of de partners in een huis en de pubers in het andere.
  • Boek een klein huisje met tuin en laat de kinderen in de tuin kamperen.
  • Neem je zus of moeder mee. Het geeft afleiding en nodigt uit tot beter gedrag als er anderen bij zijn.
  • Kun je met je ex door één deur? Ga dan samen op dezelfde camping staan. De kinderen kunnen heen en weer zoveel ze willen. Hebben jullie ook af en toe beetje rust.
  • Boek een leuk kamp voor de kids. Ponykamp, zeilkamp of hiphop. De kinderen maken nieuwe vrienden en hebben een zorgeloze tijd. Jij en je partner kunnen tegelijkertijd een leuk stedentripje ondernemen of blijven lekker thuis in de tuin.

Nu werken aan je gezin

Heb je een moeilijke vakantie gehad met je samengestelde gezin? Ga dan nu werken aan de relaties. De relatie tot jezelf in eerste instantie. Meer aandacht, tijd, mildheid en compassie voor jezelf en je eigen reacties, ‘zwakheden ‘ en gevoeligheden. Maar ook de relatie met je partner heeft tijd en ruimte nodig, ook als de kinderen er zijn. En om dan ook genoeg tijd en aandacht te geven aan je eigen kids en die van je partner kan best een moeilijke puzzel zijn.

Als het niet lukt, kom je in de typische valkuilen terecht. En kun je bijvoorbeeld in loyaliteitsconflicten belanden, of je enorm ergeren aan de verschillen, of blijven je verwachtingen te hoog. Zoek hulp als je het even niet alleen kunt.

Heb je hulp nodig?

Heb je hulp nodig om uit te vinden hoe jouw volgende vakantie meer ontspannen en relaxt kan worden? Wil je het nu thuis als prettiger, gezelliger en fijner hebben? Ik help je graag! Mail naar a.vandermaarel@hotmail.com en leg je dilemma uit. Wie weet word jij uitgekozen voor een gratis en vrijblijvende sessie van 30 minuten.

Meer lezen

Misschien zijn deze blogs ook interessant voor je:

16 tips voor een heerlijke vakantie met je stiefgezin
Opvoeden in het samengestelde gezin
Hoe ga je om met een vervelend stiefkind?

………………………………………………………………..

Annette van der Maarel is coach en counsellor voor samengestelde gezinnen. Voor bio-ouders en stiefouders. Voor bio-kinderen en stiefkinderen. Ervaren als ze is, blijft ze het leuk vinden om meer te lezen, leren en ontwikkelen. Jij bent welkom in haar gezellige praktijkruimte in Friesland, maar tegenwoordig coacht ze vooral online en dat werkt prima.
Wil je dit delen? Dank!
Share
Geplaatst op

Opvoeden in het samengestelde gezin

Wat mag ik wél of niet zeggen over de opvoedstijl van mijn vriendin? Mag ik me er sowieso mee bemoeien? Die vraag kreeg ik van de week van een vriendelijke stiefvader. In dit blog tips en inzichten voor bio- en stiefouder!

Opvoeden in het samengestelde gezin

Wat is het toch lastig dat opvoeden in het samengestelde gezin. Er is zoveel strijd. Er komt zoveel ellende voor. Het is misschien wel reden nummer één dat samengestelde stellen uit elkaar gaan. Dat is niet nodig. Er is van alles aan te doen.

En er zijn geen regels voor hoe je moet opvoeden in het samengestelde gezin. Iedereen moet het zelf uitvogelen… Maar deze inzichten en tips geven hopelijk moed en hoop om verder te komen.

Voor de bio-ouder

Ben jij bio-ouder? Dan is dit stukje voor jou.

Veel stiefouders geven kritische feedback aan hun partners als het gaat om opvoeden. Dat is voor de bio-ouder niet fijn, toch? Maar onthoud maar dat je partner je wilt helpen:

  • De stiefouder wil graag betrokken zijn
  • De stiefouder gunt jouw kinderen een goede toekomst
  • De stiefouder heeft waardevolle tips
  • De stiefouder kan als geen ander feedback geven op jouw opvoeding
  • De stiefouder ziet de negatieve aspecten scherper

Juist omdat de stiefouder er buiten staat, is hun blik helder en zien ze beter wat er goed gaat in de opvoeding in het samengestelde gezin. En wat juist niet. De stiefouder wil graag helpen, vergeet dat niet bio-ouder.

Wat gaat er dan eigenlijk mis?

We gaan eerst wat stappen terug naar het basis dilemma. Dat dilemma moet je aldoor voor ogen moet houden, bio-ouder. Ook als het gaat over opvoeden in het samengestelde gezin.

Beste bio-ouder, jij en je kinderen staan op een lijn. Dat is die biologische lijn, je geschiedenis samen, je gewoontes en rituelen, je familiebanden enz enz. Je partner, de stiefouder, hoort hier feitelijk (nog) niet bij. Hij of zij staat hier buiten.

Dit raakt de stiefouder diep.

Maar het is lastig om over te praten. Soms zelfs lastig om te herkennen en al helemaal om te erkennen. Wat gebeurt er dan als je je diep geraakt voelt, maar er niet aldoor bewust van bent? Dan ga je je ergeren. Of zoek je meer controle.

Dit maakt dat de stiefouder aan de buitenkant verhardt, verstrakt en meer gespannen raakt. Hoe minder controle een mens ervaart over zijn emoties, hoe meer controle probeert hij te krijgen in zijn omgeving. Als dat niet lukt, gaat een stiefouder zich ergeren en denken: Ik weet het beter. En komt dan misschien kritischer uit de hoek, dan hij of zij eigenlijk bedoelt.

Voor de stiefouder om te lezen

Stap eens in de schoenen van je partner, stiefouder. En probeer je in te leven hoe het voor je partner is.

Het is moeilijk om in je eentje op te voeden. Het is een dilemma om er tussen in te staan en met iedereen rekening te moeten houden. Het is lastig om te gaan met de schuldgevoelens die altijd ergens spelen. Of het gevoel dat je gefaald hebt. Waar voelen bio-ouders zich schuldig over?

  • Over de scheiding
  • Het heen en weer reizen van de ene ouder naar de ander
  • Het gemis als de kinderen er niet zijn
  • Door de ex die misschien niet deugt
  • Dat de kinderen altijd een ouder moeten missen
  • Dat ze hun partner in de steek laten, als ze hun kind aandacht geven
  • Dat ze hun kind in de steek laten, als ze hun partner aandacht geven

Dat maakt dat veel bio-ouders hun eigen opvoed-principes overboord zetten als puntje bij paaltje komt. Bio-ouders zijn het vaak volledig eens zijn met hun partners. En aldoor beloven om de opvoeding anders aan te pakken, maar dat toch niet doen. Dat wekt verbazing en onbegrip bij de stiefouder.

Bio-ouders zijn super gevoelig voor kritiek. De kritiek gaat immers over hun eigen vlees en bloed. Als hun partner dan onverbloemd kritische feedback geeft, gaan de meeste bio-ouders zich verdedigen. Vaak door in de aanval te gaan… terwijl ze zich eigenlijk kwetsbaar voelen.

Als je elkaar niet begrijpt, gaat het mis. Goed mis vaak. En dat is dus niet de bedoeling. Wat kun je dan wel doen? Lees snel verder voor vijf tips over opvoeden in het samengestelde gezin.

Vijf praktische tips over opvoeden in het samengestelde gezin

Tip 1. Samen overleggen over opvoeden

Neem jij zomaar de stijl van je eigen ouders over? Of verdiep jij je in het onderwerp en vorm je je eigen mening? Ga je samen verdiepen. De bio-ouder heeft steun nodig van de stiefouder in plaats van kritiek.

Je hebt in principe drie opvoed-stijlen.

  1. Autoritaire stijl – de naam zegt het al. Volwassenen beslissen, zijn streng, geven regels en straf, stellen eisen en zijn responsief. Voordelen? Er is duidelijkheid, dat geeft veiligheid, grenzen aanleren is prima. Nadelen? Kinderen voelen zich vaak niet gehoord of gezien… of zelfs geliefd…
  2. Democratische stijl – Kinderen mogen meepraten en denken, maar volwassenen beslissen. In plaats van straf, is er ruimte voor gesprek en dialoog. Voordelen? Kinderen voelen zich meer gehoord en gezien en… geliefd. Kinderen worden sociaal en zelfstandig. Nadelen? Dialoog kan leiden tot discussie. Discussie kan leiden tot ruzie.
  3. Laisser-faire stijl. Er zijn weinig tot geen regels. Iedereen is vrij om te denken, voelen en doen wat hij wilt. Voordelen? Kan leiden tot creativiteit en zelfstandigheid. Nadelen? Kan leiden tot weinig sociale mensen. Tot egoism en niet respecteren van andermans grenzen.

Verdiep je samen in pedagogiek, en de ontwikkeling van kinderen. Vorm dan pas een mening over opvoeden. Mijn voorkeur gaat duidelijk uit naar de Democratische stijl, de ervaring wijst dat dit het beste werkt in een samengesteld gezin.

Dit zijn mijn twee beste sites/boeken over opvoeding:

https://www.ahaparenting.com/ van dr Laura Markham met online cursussen over opvoeding en waardevolle blogs.

https://howtotalk.com/ over communiceren met kinderen.

Tip 2: Bio-ouder heeft het laatste woord

Een samengesteld gezin is geen eerste gezin.

De bio-ouder is de baas. Hij of zij bepaalt (het liefst met de ex) de opvoedstijl. Je zult een stap achteruit moeten zetten, stiefouder… Het is NIET jouw kind. Dat komt soms heel hard aan. Maar het is een feit. Dit is NIET jouw verantwoordelijkheid hoe dit kind later wordt.

Maar, beste bio-ouder, vraag alsjeblieft wel om raad en advies aan je partner. En spreek ook je waardering uit voor de stiefouder en de adviezen die je krijgt. Neem die ook ook echt ter harte, als je er wat in ziet.

Tip 3: Raak niet verwikkeld in de emoties

De kern van alle problemen in het stiefgezin gaat over emoties die getriggerd worden.

Bio-ouder voelt zich alleen en staat overal tussen in. Dit gaat bijvoorbeeld over de opvoeding, de relatie met de ex, enz. Moet iedereen te vriend houden. Dat geeft frustratie, onrust en stress.

Stiefouder voelt zich buitengesloten. Heeft geen controle. Hoort er niet bij. Dat geeft frustratie, boosheid en maakt dat je kritisch wordt of jezelf teveel terug trekt.

Dit is volgens mij de kern van alle dilemma’s tussen partners in het samengestelde gezin.

Laat je vanaf nu niet meer verleiden om je te verliezen aan problemen aan het oppervlak zoals irritaties over schoenen op de bank of dat je partner alweer meegaat met de ex. Als je je gaat ergeren, kom dan aldoor terug naar de kern. De kern, nogmaals is dat de bio-ouder zich eenzaam voelt en de stiefouder geen controle heeft en er buiten staat.

Probeer de ander te begrijpen en te respecteren. Je hebt het allebei even moeilijk, bio-ouder en stiefouder…

Tip 4: Huisregels versus opvoedregels

Maak een verschil tussen opvoeden en samen leven.

Opvoeden is bijvoorbeeld hoeveel schermtijd een kind mag per dag, hoeveel zakgeld het krijgt, hoeveel huiswerk het moet maken, wat voor sport hij wel of niet moet doen. Dit beslist de bio-ouder!

Samen leven is alles waar je aan denkt als je bijvoorbeeld met een vriend of collega zou samenwonen. Zoals: hoe schoon moet het zijn in je huis? Hoe laat gaan de lichten uit? Welk geluidsniveau is acceptabel? Stiefouder en bio-ouder moeten evenveel in te brengen hebben hier. De bio-ouder beslist ook hoeveel het kind mee helpt in huis en of zij/hij ervoor kiest om hun deel zelf te doen. De rest beslissen bio-ouder en stiefouder samen.

Tip 6: Laat jezelf zien

Ook belangrijk voor stiefouders: Laat jezelf zien, geef je behoeften aan. En dit direct aan je stiefkind. Zodat je niet met samengeknepen middenrif naar adem happend de dag doorbrengt. Je mag grenzen aangeven, net als je in een andere situatie of omgeving zou doen. Doe dit ook voordat de ergernissen oplopen en je uit je slof schiet. Bij kinderen helpt het als je een alternatief geeft. Zoals:

  • Ik ben vandaag moe – kun je de muziek uit doen? Je kunt wel oortjes in doen, of even op je kamer luisteren.
  • Ik heb weinig tijd – help even met de vaatwasser inruimen. Je kunt het nu doen of als je klaar bent met je game.
  • Ik wil niet dat je me zo aanspreekt. Ik verwacht dat je niet vloekt of scheldt. Laten we dit met je moeder (of vader) bespreken.

Bio-ouders mogen zichzelf ook laten zien en hun dilemma ‘s delen met hun partners en kinderen en hun behoeften aangeven:

  • Ik vind het lastig om mijn tijd en aandacht te verdelen tussen jullie, hoe kunnen jullie me hierbij helpen?
  • Ik verwacht van jullie, kinderen, dat je vriendelijk en beleefd bent tegen mijn nieuwe vriend en normaal gedag zegt.
  • Ik heb nu tijd voor mezelf nodig.

Tip 5: Eerst een band, dan opvoeden

Dit is meteen de belangrijkste opvoed-tip. Heb je als stiefouder nog geen band opgebouwd, ga dan niet opvoeden! Je stiefkind zit er niet op wachten. Kinderen bewegen uit liefde mee met hun ouders. ‘Ja, als jij het graag wilt, dan ruim ik mijn kamer wel voor je op, hoor’.

Die band is sowieso van levensbelang voor de toekomst samen. Dus: ook al word je als stiefouder genegeerd door je stiefkind, blijf toch vriendelijk, open, geïnteresseerd en uitnodigend. Tien minuten een-op-een tijd met je stiefkind (gamen, filmpjes kijken, spelletje doen, sporten) per dag doet wonderen. Hoe beter je elkaar leert kennen, hoe meer corrigerend/opvoedend kun je zijn. Dan vindt ook jouw partner het steeds meer ok dat je je meer ‘bemoeit’ met de opvoeding.

Nog een extra tip voor bio-ouder: Neem niet alles over en creëer plek en ruimte voor het ontstaan van een band tussen je huisgenoten. Door bijvoorbeeld een uurtje weg te gaan en iets voor jezelf te doen;-)

Annette van der Maarel is coach en counsellor voor samengestelde gezinnen. Ze doet haar werk met veel plezier en vindt het belangrijk dat je eerst vrijblijvend en gratis kunt kennis maken. Dit vindt online plaats via Teams bijvoorbeeld, of in haar gezellige praktijkruimte. Neem contact op via de mail: a.vandermaarel@hotmail.com.

=

Wil je dit delen? Dank!
Share
Geplaatst op

Sinds ik een baby heb, kan ik mijn stiefkind niet meer verdragen

‘Ik kon het prima vinden met mijn stiefdochter, maar sinds ik een baby heb, kan ik mijn stiefkind niet meer verdragen’. Herken je dit gevoel? Dit moeilijke en nare gevoel, kwamen toevallig twee nieuwe cliënten mee afgelopen tijd. ‘Hoe moet ik hier nu om gaan? Hoe kan ik dealen met deze lastige emoties?’ Lees snel verder voor antwoorden! Er is van alles aan te doen.

Sinds ik een baby heb, kan ik mijn stiefkind niet meer verdragen.

Dit probleem komt heel vaak voor. Herken jij je hierin?

Laat ik bij het begin beginnen. Je ontmoet je partner en wordt stapelverliefd. Hij heeft al een kind. Je gaat samenwonen, ondanks twijfels. En eigenlijk gaat het boven verwachting goed.

Je noemt je stiefkind zelfs ‘liefkind’. Je tekent samen, ontwikkelt eigen grapjes en rituelen, speelt samen buiten en met z’n drietjes zitten jullie gezellig pizza voor de tv te eten. Wat valt dat stiefgezin je mee.

En dan word je ook nog eens zwanger. Het geluk kan niet op!

Bonuskind en dan een baby

Daar ligt ze dan in je armen: Je eigen kindje. Je eigen vlees en bloed.

Je herkent jezelf bijna niet meer. Ondanks vieze luiers, slapeloze nachten, geen tijd meer voor jezelf… komt er zo’n enorme liefde in je op. Dit is de mooiste, liefste, slimste baby aller tijden. Je hebt alles, alles voor haar over. Onvoorwaardelijke liefde krijg je. En geef je in veelvoud terug. Wat een oerkracht. Alleen die geur al van je babietje. Haar zachte wangetjes en kraaloogjes. Wat geweldig. Of wat denk jij precies :-)?

En oh ja – buiten die roze wolk is er ook nog… een stiefdochtertje. Die staat eigenlijk nu buiten beeld. En hoe leuk ze, objectief gezien, ook kan zijn, hoe zielig je het ook voor haar vindt… je perspectief op haar is één klap anders geworden.

  • Je hebt geen tijd meer voor je stiefkind
  • De biologische band is zo ongelofelijk sterk
  • Je aandacht is volledig bij je bio-baby
  • Je krijgt een kritische blik op je stiefkind
  • Je baby heeft je nodig
  • Je stiefje zeurt, bokt en dreint
  • Je gaat je ergeren aan kleine dingetjes bij je stiefje
  • Je hebt geen tijd meer voor stiefkinderen
  • Sinds ik een baby heb, kan ik mijn stiefkind niet meer verdragen

Negatief gedrag

En voor je het weet, denk je: ‘Sinds ik een baby heb, kan ik mijn stiefkind niet meer verdragen’. Je stiefkind gedraagt zich dan opeens ook nog eens heel anders. Ze vraagt aandacht en dan op een negatieve manier.

Ze is nukkig, zegt ‘nee’, wil niet slapen of zegt dat ze je niet meer lief vindt. Ze lust niks meer, dreint, wordt boos.

Of er is zijn ook stiefkindertjes die zich helemaal terug trekken, en die lusteloos en vlak worden. Die je eigenlijk nauwelijks meer ziet staan.

Wat het gedrag ook is: Jij als stiefmoeder gaat je steeds meer ergeren. Of je wordt zelf lusteloos en vlak als het gaat om je stiefkind.

Hoe kom dit nou: Sinds ik een baby heb, kan ik mijn stiefkind niet meer verdragen?

Dat is de grote vraag. Je snap het niet. Hoe komt het nou dat je aldoor denkt: ‘ Sinds ik een baby heb, kan ik mijn stiefkind niet verdragen?’

Dit is wat ik denk: Het heeft te maken met die instinctieve, biologische bloedband. We denken er niet zoveel over na. Of misschien denken we dat wij mensen verheven zijn boven de dierenwereld: Maar eigenlijk zijn we bijzonder primitieve, dierlijke wezens. We zijn leeuwinnen met jong. We worden voortgeduwd door driften en onbewuste emoties.

Wat wil dan die biologie? Wat willen die genen eigenlijk? Voortplanting. Daar gaat het om. En als die kroos er eenmaal is, doen we – net als dieren – alles om onze kinderen te beschermen, om ze op een veilige manier groot te brengen.

Onze hormonen sturen dit aan. Ons lijf stuurt het proces aan, ons brein en onderbewustzijn ook.

De rest van de wereld vervaagt en komt op de achtergrond te staan. Het is allemaal niet belangrijk genoeg.

Van liefkind naar stiefkind

Voor je stiefkind – hoe klein ze ook is – is de verandering enorm. Een baby in de familie is bedreigend. Is er nog wel plek, aandacht, tijd en liefde voor haar?

Ze ziet dat stiefmoeder (en bio-vader) vooral heel druk en heel gelukkig is met de baby. En dat de rollen verandert zijn. Wat is haar plek?

Dat wekt onbewust heel veel emoties op.

Je stiefkind staat niet meer op de eerste rij. Dat is zwaar om te verteren. Het maakt dat je je eenzaam, niet gezien, niet gehoord en afgewezen voelt.
Die pijn is groot. Het gaat om een soort van jaloezie. Daarom proberen kleine kinderen er alles te doen om dat leed niet te voelen. Om het te verzachten. Soms is het makkelijker om boos te worden of op een andere negatieve manier aandacht te vragen – die aandacht die je niet meer krijgt.

Soms vallen kinderen in een slachtofferrol.

Deze heftige emoties zijn dan weer als een rode doek voor de kersverse moeders omdat het een trigger is voor hun eigen verdrongen emoties van niet gewaardeerd, niet geliefd, niet gehoord worden.

Zo stap je in die negatieve carrousel van negeren, boos kijken, boos doen, onbegrip, lelijke dingen zeggen… je gaat elkaars gedrag spiegelen. De carrousel draait zodra je stiefje het huis binnenstapt. En gaat steeds sneller draaien.

Kunst

Het is een kunst om dit proces te vertragen. En om het te stoppen.

Het kán wel. Stap 1 is wat je hier nu leest: Meer begrip krijgen voor het proces. Beter inzien wat er gebeurt. Bij je stiefkind. En jouzelf.

Wat kan stap 2 zijn?

Ik denk dat je daar wel ideeën bij krijgt toch?

Lees anders binnenkort deel 2 over dit ontwerp!

Mocht je voelen: Ik red het zo niet meer, en ik heb nu hulp nodig. Schrijf dan een mail naar a.vandermaarel@hotmail.com en leg waarom je NU verandering wilt in je samengestelde gezin.

Wil je meer lezen?

Dit artikel is misschien iets voor je:

Ik word stapelgek van mijn samengestelde gezin

Annette van der Maarel is een ervaren stiefcoach. Je bent welkom in haar gezellige praktijkruimte in huis, maar ze coacht vooral via Teams. Probeer dat gratis en vrijblijvend uit! Geef je op via a.vandermaarel@hotmail.com

Wil je dit delen? Dank!
Share