Categorie: samengestelde gezin

Veel mensen hopen dat het wel losloopt, dat het vanzelf wel goed komt als de problemen zich opstapelen in het samengestelde gezin. In dit artikel de zes pijlers van een gelukkig samengesteld gezin die je kunnen helpen als het even niet goed voelt thuis.

Zes pijlers van een gelukkig samengesteld gezin

Dat het moeizaam kan lopen en ingewikkeld kan zijn, dat weet iedereen die in een samengesteld gezin leeft. Ik zou over iedere pijler bladzijdes lang kunnen volschrijven en raad je dan ook aan om je te gaan verdiepen in deze materie, door meer te lezen, na te denken, te praten met je partner en/of professionele coaching aan te gaan.

Waarom? Zonder deze pijlers stort het samengestelde gezin in als een kaartenhuis. Ik wil je niet bang maken, maar voor 60 % van de samengestelde gezinnen is dat echt het geval. De relatie met de liefde van je leven gaat in rook op. Vaak is het omdat mensen denken dat het vanzelf wel weer goed komt, als je maar lang genoeg wacht. Stap niet in die valkuil!

In een notendop gaat het hier over. De basis van een goed samengesteld gezin bestaat uit open communicatie, respect voor elkaar en flexibiliteit.  Daarnaast nog meer belangrijke aspecten die de fundering van een gelukkig samengesteld gezin vormen.

Zes pijlers van een gelukkig samengesteld gezin. Pijler 1: Acceptatie

Het is best ingewikkeld om het werkwoord ‘accepteren’ in de praktijk te brengen. Maar het is wel van groot belang om het te gaan proberen!

Om te kunnen accepteren is het gek genoeg eerst van belang om je eigen niet-accepteren te accepteren. Als je begrijpt wat ik bedoel. Denk maar zoiets als: ‘Het is normaal dat ik moeite heb om te accepteren dat dit nooit een eerste gezin zal zijn’. Of dat het ok is dat je partner geen band wil/kan opbouwen met jouw kids (of andersom). Of denk: ‘Het is ok dat ik het lastig vind om te accepteren dat deze stiefkinderen in mijn leven zijn gekomen’.

Zie het voor je als een spier die je kunt oefenen, die je kunt trainen en rekken. En neem het stapje voor stapje:

• Accepteer dat het tijd kost om aan elkaar te wennen.
• Oefen je geduld.
• Geef elkaar die tijd en ruimte geven om te wennen.
• Probeer te accepteren dat je NU voelt en denkt wat je doet en dat dit ok is. Dat je in de basis helemaal ok bent. Net als je huisgenoten.
• Accepteer dat het samengestelde gezin ingewikkeld en moeilijk is – maar wél de moeite waard om voor te vechten. Een flexibele houding helpt.

Zes pijlers van een gelukkig samengesteld gezin. Pijler 2: Open communicatie

Het is belangrijk om openlijk te communiceren over de rollen en verantwoordelijkheden binnen het gezin. Ook  weer gemakkelijker gezegd dan gedaan. Want vaak vatten we goedbedoelde feedback op als kritiek in het samengestelde gezin. Zie dan ook pijler 4!

Wat kun je doen?

• Praat over de rollen en verantwoordelijkheden die je voor ogen hebt.
• Bespreek wie welke taken op zich neemt en wat ieders verwachtingen zijn.
• Het is ook belangrijk om duidelijk te maken wat wel en niet acceptabel gedrag is.  Daar mag je als stiefouder heus wel je mening over geven. In eerste instantie tegenover je partner.
• En wat zijn jouw waarden eigenlijk? Wat voor normen horen daarbij en hoe kun je een consensus vinden met die van de andere gezinsleden. Ook die van pubers mogen meegenomen worden! Zoals de waarde ‘delen’. Moet je per se alles delen? Of mogen de kinderen ook eigen speelgoed, tijd of ruimte innemen? Praten helpt. Open communicatie is een van de belangrijkste bouwstenen.

Zes pijlers van een gelukkig samengesteld gezin. Pijler 3: Creëer een nieuw gezinsritme

Het werkt goed om een nieuw gezinsritme te creëren dat past bij de nieuwe gezinssamenstelling. Denk hier wat nu op dit moment bij jou en jullie past. Over een paar maanden kan het weer anders zijn als de kinderen weer ouder worden of jullie meer je eigen weg hebben gevonden.

• Bespreek samen hoe het gezin de dagelijkse routines wil aanpakken, zoals bedtijden, maaltijden en huishoudelijke taken. Dit overleg je in eerste instantie met je partner. Maar ook de kinderen vanuit basis-schoolleeftijd kun je om een inbreng vragen. Dit geeft vaak verrassend goede oplossingen (voor dilemma’s als vaatwassers inruimen) als kids zich belangrijk en gehoord voelen.

• Wat ook goed werkt is nieuwe terugkerende rituelen in te voeren. Dit is een soort kit voor het samengestelde gezin. Rituelen versterken banden, geven een groepsgevoel en zorgen voor zingeving en viering en helpen zo om samen aan een fijne toekomst te bouwen. Denk aan iedere vrijdag samen pizza’s bakken, ieder weekend een leuk spel spelen, iedere zomer samen picknicken of kanoën. Iedere winter regelmatig naar de film.

Zes pijlers van een gelukkig samengesteld gezin. Pijler 4: Houd rekening met elkaars gevoelens

Erken dat het vormen van een samengesteld gezin uitdagend kan zijn en dat iedereen tijd nodig heeft om eraan te wennen. Ook hier is een open communicatie essentieel. Ook van groot belang is om begrip te kweken voor de gevoelens van elkaar. Van alle gezinsleden. Ook die van de exen.

Het is nodig om emoties en gevoelens te kunnen ventileren. Het probleem is alleen dat de ander dit vaak als kritiek ervaart. Hier een aantal praktische tips:

• Plan zo’n gesprek dan ook als je fit bent en tijd en ruimte hebt om openlijk te kunnen bespreken wat je op je hart hebt.
• Vraag ook vooral aan je partner hoe hij/zij zich voelt in het samengestelde gezin.
• De bio-ouder is in eerste instantie degene die regelmatig aan zijn/haar kids vraagt hoe het is om in een samengesteld gezin te leven. Of hoe het is om in twee huizen te wonen. Maar als de stiefouder een goede band heeft, kan ook die hierin een grote rol spelen. Het kan ook zo zijn dat kinderen het lastig vinden, weerstand geven of niet willen antwoorden. Heb daar respect voor en probeer het op een ander moment weer.
• Zo’n gesprek hoeft niet per se tot oplossingen te leiden, maar gaat vooral om het opbrengen van begrip voor de ander. Een beetje compassie helpt enorm!

Zes pijlers van een gelukkig samengesteld gezin.  Pijler 5: Werk aan het opbouwen van relaties

Wat is het moeilijk voor iedereen als de stiefkinderen hun rug keren naar de stiefouder. Wat is het lastig als je partner het niet kan opbrengen om door de weerstand van de kinderen heen te gaan. Het lijkt onmogelijk. Soms is dat ook zo (ga dan terug naar Pijler 1: Acceptatie…). Maar ook al zijn er geen hechte banden, je kunt wél werken aan een vriendelijke, respectvolle, beleefde manier van samenwonen.

Zoals het vroeger was, als je in grote families, dorpen of gemeenschappen met en naast elkaar leefde. Dan had je ook een betere klik met die oom of tante en totaal niet met die neef of nicht. Maar je moest het toch met elkaar doen.

Hoe werk je nu op een praktische manier aan het opbouwen van banden?

• Probeer individueel tijd door te brengen met alle gezinsleden om elkaar beter te leren kennen en relaties op te bouwen.
• Superbelangrijk is dat bio-ouders tijd alleen doorbrengen met hun bio-kinderen, zónder dat de stiefouder zich opstelt als een slachtoffer of zich gaat bemoeien met hoe of wat de bio-ouder doet.
• Het is dus ook prima om samen met je zoon langs de kant van de vaart zwijgend te vissen en dus geen diepe gesprekken voert. Of samen met je dochter in de ogen van de stiefvader, oppervlakkig entertainment te nuttigen.
• Stiefouders: Blijf vriendelijk. Blijf de deur openhouden. Misschien komt het kind op den duur wel met een uitgebreid antwoord, een lach of een verhaal.
• Houd ook vol om af en toe met z’n allen uitjes te plannen naar de dierentuin, te voetballen in het park of samen een spelletje yatzee te spelen.
• Geef het niet op! Ook al voelt het nog zo ondankbaar. Als jij doet wat goed is, kun je tevreden en trots op jezelf zijn.

Zes pijlers van een gelukkig samengesteld gezin. Pijler 6: Flexibiliteit

De enige constante factor in het samengestelde gezin is: verandering. Kinderen groeien en veranderen constant. Schema’s en agenda’s over waar en hoe lang de kinderen bij jullie zijn of bij de ex veranderen ook aan de lopende band. Dit is niet te vermijden. Je kunt je blijven ergeren of het nemen zoals het is.

Daarnaast kost het tijd en aandacht om te wennen aan elkaar en de sociale dynamiek en de structuur die aldoor verandert. En de kinderen heen en weer trekken met hun bagage van moeder naar vader.

Belangrijk dus om je ziel te oefenen en net zo flexibel te worden als een boom in de wind. Bedenk maar dat hoe meer geworteld de boom is, hoe meer kan hij hebben. Geef je zelf ook absoluut tijd, aandacht en zelfzorg als tegenwicht tegen alle stress die dit met zich meebrengt.

Zes pijlers van een gelukkig samengesteld gezin. Pijler 7: Zoek indien nodig professionele hulp

Ik zeg het uit ervaring :-) Als er problemen ontstaan, aarzel dan niet om professionele hulp in te schakelen van een stiefcoach. Dit kan echt de oplossing zijn. Een professional kan helpen bij het oplossen van conflicten en het verbeteren van de communicatie binnen het gezin. Zo is het noodzakelijk om de onderliggende dynamiek te begrijpen. Die van loyaliteitskwesties naar de kinderen of ex of andere ouder. Die van het systeem van insiders en outsiders. Hoe mensen reageren vanuit stressreacties en zich bv terug trekken inplaats van het gesprek aan te gaan en wat dit weer voor tegenreacties opwekt bij jou of de ander. En ga zo maar door.

Ik begrijp heus dat veel mensen twijfelen om hulp in te schakelen. Ze vinden het te duur, denken dat je moet graven in je verleden en hopen vooral dat het vanzelf wel goed komt.

Maar je kunt je afvragen wat er gebeurt als je je kop in het zand blijft steken en wat je verliest als het misloopt met de liefde van je leven…

Dus samengevat: Verdiep je in deze pijlers en bouw aan de toekomst van je samengestelde gezin.

Heb je mijn nieuwe e-book al gedownload? Dat kan hier!

Annette van der Maarel blijft lezen, leren en ervaren om nóg meer voor jou te kunnen betekenen. Ze werkt al meer dan tien jaar met veel plezier als coach en counsellor voor samengestelde gezinnen in haar gezellige praktijk in Oosterwolde, Friesland.

Maar vooral houdt ze online sessies met cliënten uit het hele land en ver daar buiten. (Ze spreekt bovendien vloeiend Engels en Zweeds. Dus je kunt ook in deze talen coaching krijgen).

Wil je dit delen? Dank!

Een gelukkig samengesteld gezin worden. Dat is uiteraard het doel van al die verliefde partners die vol goede moed het stiefgezin in stappen. In dit blog lees je waarom het zo moeilijk is. En dat je de diepte in moet om echt te begrijpen wat er mis gaat. Zodat je wél een gelukkig stiefgezin kunt worden. Maar dan anders dan je had gedacht.

Gelukkig samengesteld gezin

‘We zijn zo verliefd, zo gemotiveerd. Wij gaan het redden! We houden immers van elkaar!’ Herken je die gedachte? Die hebben we allemaal gehad toen we vol goede moed het samengestelde gezin in stapten.

Maar helaas pindakaas. Zo eenvoudig is het niet om een gelukkig samengesteld gezin te worden. Liefde overwint, maar in het samengestelde gezin feitelijk vaker niet dan wel. Je weet het vast, het merendeel van stellen in stiefgezinnen gaat uit elkaar.

• Omdat je de scherven niet aan elkaar gelijmd krijgt
• Omdat de kinderen niet mee veren
• Omdat de exen te veel invloed houden
• Omdat je partner zich afgewezen, aangevallen, niet gewaardeerd voelt
• Omdat je constant ruzie krijgt over zijn of haar kinderen
• Omdat je je niet meer begrepen voelt
• Omdat je niet meer met elkaar praat
• Omdat de pijn te groot wordt.

Waar gaat het dan precies mis?

De meeste van ons zien niet in hoe verstrikt je raakt in de kluwen. Van onzichtbare draden, die van loyaliteit, biologische banden, genen, het gevoel er buiten te staan, geen controle te hebben op de ex of partner of kinderen, geen invloed te hebben op de sfeer in huis. Dat wekt zo ongelofelijk veel heftige en nare emoties op. Die kunnen de pan uitrijzen en meer kapot maken dan je lief is of ze zorgen ervoor dat je alles wegstopt en zelf steeds meer wegkwijnt.

Veel modellen en therapieën over het samengestelde gezin in coachingland gaan niet dieper dan tips over verbeterde communicatie of huishoudelijke adviezen of hoe om te gaan met conflicten in het algemeen. Ook helpen theorieën over systeemtherapie niet genoeg om een gelukkig samengesteld gezin te worden.

De diepte in

Belangrijk is om je te begrijpen dat er méér aan de hand is. Wat dan? In een notedop is het dit: We dromen over emotionele verbindingen die misschien nooit te realiseren zijn in een nieuw samengesteld gezin.

De pijn die het stiefgezin veroorzaakt kun je vergelijken met wat in EFT (Emotional Focused Therapy) de OERPANIEK heet.

Die oerpaniek ontstaat in ons brein als we geen emotionele verbinding voelen. Dat is de verbinding die een baby nodig heeft van haar ouders. De veilige hechting. Die ervoor zorgt dat je een stabiele volwassenen kunt worden, een mens dat pijn kan dragen. Die het kan verdragen als je tijdelijk uit contact bent met de mensen waar je van houdt.

Want dat hoort bij relaties, dat we elkaar even niet begrijpen. Conflicten, ruzies, afstand, eenzaamheid horen erbij.

De paniek en angst die hier onder zit, stamt uit de oertijd. Toen hadden we geen overlevingskansen zonder mensen om ons heen. Geen voedsel, veiligheid, zekerheid zonder mensen die elkaar beschermen. De emotionele banden zijn het biologische kit, dat houdt ons samen, dat maakt dat we ons om elkaar bekommeren, voor elkaar zorgen, elkaar in leven houden… In de oertijd wás dit cruciaal.

Op een bepaalde manier geldt dit ook nu nog in de 21ste eeuw. We hebben anderen nodig. Als we ons veilig voelen, door die banden met onze geliefden, kunnen we onszelf zijn, liefhebben, durven we de wereld in, kunnen we bijdragen, opvoeden, zorgzaam zijn, meedoen, compassie hebben met onszelf en anderen. Hierdoor krijgen we zelfstandigheid en autonomie. Kunnen we een gelukkig gezin vormen.

In het samengestelde gezin komt die oerpaniek sneller opzetten en veroorzaakt hij meer pijn dan in andere relaties. Omdat de basis van het samengestelde gezin in feite het tegenovergestelde is van die emotionele veiligheid.

Oerpaniek

Als je een samengesteld gezin begint, ga je samenwonen met mensen die je niet kent. Kinderen willen daarnaast ook helemaal niet gaan samenwonen met de nieuwe partner van je ouder. Ze zouden zelfs het liefst willen dat papa en mama weer bij elkaar komen.

Je gaat samenleven met mensen die anders zijn. Met andere waarden en normen. Met andere genen, humor, taalgebruik. Ze hebben andere gewoonten, smaken, een ander verleden, andere herinneringen. Mijn Vlaamse collega Cindy Schepers vergelijkt het met hoe je als verschillende landen onder een dak woont. Alsof je verschillende talen spreekt en uit een andere cultuur komt.

Dat moet dan opeens een geheel worden. Het liefst dan ook nog een stralend, gelukkig, lachend, sprankelend gezin. Aan een lange tafel onder een boom in de tuin gelukkig samen eten. Zo’n soort beeld.

En als je dan de pijn ervaart omdat je anders bent. Of als je steeds meer kritiek hebt om degene die je niet kent en anders is, dan kom je al snel bij de oerpaniek uit. De veilige basis die je nodig hebt, is weg. Je wordt niet gezien, niet gewaardeerd, niet gehoord, en voelt je niet geliefd of geaccepteerd. Hoe heftig is dat!

En vaak gaat dit hele proces dus onbewust en bovendien razendsnel. Je komt zonder dat je het weet terecht in een negatieve spiraal waar uiteindelijk die angst op de bodem ligt. Vaak bagatelliseren we dit. Wuiven we de angst weg. Maar die oerpaniek in ons onderbewustzijn is dé reden dat er geen gelukkig samengesteld gezin van komt.

Vechten, vluchten of verstijven

Wat we doen als we in die oerpaniek terecht komen? Dat in je reptielenbrein aanvoelt als een acuut, levensbedreigend gevaar?

Dat vechten we. We worden woedend, maken ruzie, trekken, duwen. Alles voor de liefde, voor de verbinding, voor de relatie met je partner, met je stiefouder of stiefkind. Je wilt zo graag een gelukkig stiefgezin.

En je ratio begrijpt best dat het niet werkt om kritiek te leveren, of boos uit te vallen. Maar toch gebeurt het. Want op een vreemde manier zoeken we hiermee contact. Alles om een reactie uit te lokken. Alles aan om tóch gezien te worden. Toch gehoord. Om te testen of de ander er nog voor ons is.

Of het is vluchten. Hoe harder je partner, de ex of stiefkind aan je trekt of in je gevoelige plekken prikt. Hoe meer verdwijnt degene , die het vluchten als zijn primaire stress-reactie heeft. Vlucht weg, om niet te hoeven voelen, om zijn angst tot rust te laten komen en zijn of haar eigen wonden te likken. En zo een gevoel van veiligheid te creëren.

Dit vat de ‘vechter’ op als nog een afwijzing, want die wil allemaal maar contact. Die wil verbinding!

Degene die verstijft wekt ook de wanhopige woede op van de ‘vechter’. En de ‘vluchter’ rent nog harder weg voor het emotieloze gezicht van de ‘verstijver’. Ook hier is het resultaat: Géén verbinding. Géén emotionele veiligheid. Geen contact. Zo drijf je steeds verder uit elkaar en steeds verder weg van een gelukkig stiefgezin.

Gelukkig samengesteld gezin

Als je die oerpaniek beter begrijpt. Dan kun je wat afstand nemen. En je realiseren dat het niet jouw schuld is. Of die van de ander. Maar dat de negatieve spiraal de vijand is van een gelukkig samengesteld gezin.

Met dat inzicht kun je leren stappen zetten en ondanks alles wél in verbinding te komen. Aldoor weer opnieuw. Dit is niet makkelijk. Maar het valt te leren!

Die verbinding met je partner is waar je aan zult moeten werken. En die met jouw eigen biologische kinderen. Daarna volgt een emotionele band met je stiefkinderen.

Soms is die band niet mogelijk. Omdat de verschillen te groot zijn. De culturen te ver uit elkaar staan. En de emotionele verbinding niet kan plaatsvinden.

Ruimte voor geluk

Dit inzicht geeft vaak in eerste instantie een gevoel van rouw en verdriet. Maar het kan ook voor opluchting zorgen. ‘We doen zo ons best, maar het is niemands fout. Het zit hem in die negatieve spiraal’.

Daarmee schep je een ruimte om het anders te zien. En anders te doen. En andere banden te creëren met je stiefgezin. Of om simpelweg alleen maar vriendelijk met elkaar om te gaan. En te accepteren dat het niet meer wordt. Dit kan ook een vorm van een gelukkig stiefgezin zijn.

Het mooie en wonderbaarlijke is dat hoe meer acceptatie en innerlijke rust er komt, hoe meer plek er toch kan ontstaan voor verbinding en contact. Met jezelf, met je partner, en alle mensen in een gelukkig samengesteld gezin. Er is hoop. Ook voor jou en jullie.

Meer lezen?

Dit is misschien ook interessant voor jou:

Annette van der Maarel is een ervaren coach, ze begeleidt al tien jaar stiefouders en ouders in het samengestelde geheel. Ze blijft zich ontwikkelen door cursussen te volgen en veel te lezen in haar vakgebied. Ook geeft ze nog steeds gratis strategiesessies van 30 minuten weg. Wil je daar voor in aanmerking komen? Mail dan naar coaching@annettevandermaarel.com en je hoort snel of jij wordt uitgekozen.

Wil je dit delen? Dank!

Hoe maak je een geheel van je stiefgezin? Is dat sowieso mogelijk en wenselijk? En wat kan dan wél? Daar gaat dit nieuwe blogartikel over. Lees snel verder voor praktische tips en diepere inzichten die je helpen in het opbouwen van een stiefgezin.

Hoe maak je een geheel van je samengestelde gezin?

De vraag die misschien beter op zijn plek is deze; Is het wel mogelijk om die saamhorigheid, verbinding, loyaliteit en herkenning te ervaren als je samenleeft met andermans kinderen?

Om maar met de deur in huis te vallen. Het wordt nooit zoals in een eerste gezin. Het is slikken misschien. Maar het is een feit. Voor de meeste stiefgezinnen is dat beeld van een lange tafel met lachende gezichten, ontspannen schouders,  gepraat, gelach – puur liefde, verbinding en connectie een droom.

Een samengesteld gezin is geen eigen land. Het zijn eilandjes in de zee. Het bouwen van bruggen tussen die eilandjes –  is wél mogelijk. En dat is jouw taak. Samen met je partner. Dit geldt voor zowel biologische ouders als stiefouders.

Bruggen bouwen klinkt als zware arbeid, sjouwen, tillen, metselen, bouwen – en het klopt, het is geen kattenpis. Maar je hebt niet veel keus, toch? Want je wilt een geheel maken van je samengestelde gezin, want je wilt de liefde van je leven niet kwijt.

Drie tips voor meer verbinding in je samengestelde gezin

Hier drie gouden tips voor meer verbinding:

Tip 1.  Doe minder samen!

Hoe raar het ook klinkt: De eerste tip voor meer saamhorigheid in je samengestelde gezin is minder samen doen… Het beeld van de eilandjes staat hier voorop. Het is belangrijk dat de kleine groepjes in de groep mogen bestaan.

Wat bedoel ik hier nou mee in de praktijk? Bio-ouders en bio-kinderen hebben tijd nodig zonder stiefouder. Dit kan de stiefouder buikpijn opleveren (help! ik hoor er niet bij). Het kan de bio-ouder ook stress geven (help! wat moet ik alleen met mijn kinderen, ik wil alles samen doen met mijn partner).

Al is het maar tien minuten per dag. En dan af en toe een middagje samen weg. Of een weekend. Of een hele vakantie – bio-ouders horen tijd door te brengen met hun eigen kroost.

• Voor volledige aandacht
• Voor meer warmte, nabijheid
• Hoe doe je dat? Samen lachen om youtube- filmpjes
• Spelletjes spelen
• Stoeien
• Buiten spelen, sporten
• Knutselen of wat jullie samen leuk vinden

Maar ook ruimte creëren voor diepere gesprekken. ‘Hoe is het nou eigenlijk met je, ik vind dat je de laatste tijd er wat somber uitziet?’ Of: ‘Wat vind je er nu eigenlijk van om in twee huizen te wonen?’. En dan vooral geen adviezen geven, maar gewoon maar luisteren.

Wat doet de stiefouder ondertussen? Je raadt het vast al: Ga bewust genieten van iets waar jij blij van wordt. Zie dit dus niet als een vlucht maar als een cadeautje voor jezelf.

Een laatste vraag: Waarom is dit nu zo belangrijk voor de saamhorigheid? Het geeft rust voor zowel bio-ouder als kind om samen te kunnen zijn.  Het brengt een gevoel van veiligheid en geborgenheid. Als de individuen zich fijner voelen kun je pas samen aan een geheel denken. Zonder dat gevoel van veiligheid hangt de groep als los zand aan elkaar.

Tip 2. Creëer je eigen rituelen

Een ritueel is een gewoonte met een diepere betekenis. Kinderen houden van herhaling, van feestjes, van magie en een gouden randje aan het gewone leven.

Rituelen zorgen voor een wij-gevoel. Extra belangrijk: ze helpen ons in tijden van verandering en geven dan een gevoel van veiligheid.

Zeker in een samengesteld gezin waar je je aldoor moet aanpassen, en veranderingen een feit zijn, vormen veiligheid en continuïteit een basis waar op je kunt bouwen. Het is een goed idee om dus nieuwe rituelen te verzinnen als bevestiging van jullie samengestelde geheel.

Met andere woorden. Het is dus zeker óók belangrijk om dingen met z’n allen samen te doen. Als je dit niet doet – word je nooit een groep… dus ga door je eigen weerstand heen en begin in het klein.

Kleine dingetjes die herhaald worden en waar je betekenis aan geeft zijn genoeg. Ik geef je wat aanzetjes – maar doe het vooral op je eigen manier:

• Bij wisseldagen laat je alle stiefjes rustig wennen zoals dat bij ze past (zoals alleen op je kamer zitten, of bij papa op schoot) om daarna iedere keer, als ritueel,  samen een favoriete aflevering van Buurman en Buurman te kijken en een donut te eten.
• Elke vrijdagavond als de kids komen, smullen we van pizza die we zelf beleggen en bakken.
• Elke zondag spelen we een bordspel met z’n allen met pop-corn die we zelf gepopt hebben. Of kijken we samen een spannende netflixserie.
• Ieder weekend kookt een ploeg samen het hoofdgerecht. De andere ploeg maakt een lekker toetje.
• En ga zo maar door.

Tip 3 Samengesteld denken

Het samengestelde gezin kun je dus zien als kleine groepjes in de groep. Als eilandjes in een grote zee. De ene keer zijn er bruggen tussen die eilanden, de andere keer zijn die bruggen weg. Dit systeem heeft zo z’n drempels om saamhorigheid en verbinding te ervaren.

Het is een kunst om die wereldkaart van het samengestelde gezin te begrijpen. Wanneer verdwijnen die bruggen? Wanneer moet je het even zo laten en wanneer juist niet? Waarom zijn er zoveel negatieve gevoelens?

Het is ingewikkeld, maar je kunt het wel leren! Ik help je er graag bij met een gratis en vrijblijvende sessie. Mail naar coaching@annettevandermaarel.com en wie weet kom jij in aanmerking.

Meer lezen? Dat kan!

Dit is misschien interessant voor je:

Klim weer uit die valkuil, stiefmoeder!

Klim weer uit die valkuil, stiefmoeder! Deel 2.

Wil je dit delen? Dank!