‘Ik word stapelgek van het samengestelde gezin!!’ Deze noodkreet kwam van een vriendelijke stiefmama waar ik vorige week een online sessie mee had. In dit artikel leer je beter dealen met de moeilijke emoties in het stiefgezin. Makkelijk? Nee! Mogelijk? Ja!
Ik word stapelgek van mijn samengestelde gezin
Ze zag het niet meer zitten. Ze voelde zoveel boosheid en ergernissen over haar stiefzoon van 13. Over zijn tafelmanieren. Over de manier waarop hij schrokt en smakt. Dat hij zijn huiswerk niet wil maken en ga zo maar door.
Er zijn zoveel factoren in het stiefgebeuren waar je wanhopig een potje over kunt zitten huilen. Hier een kleine selectie waar de stiefmoeders die ik coach last van hebben:
- Je hebt heksen van exen die constant appen met je stiefjes en je partner
- Je hebt stiefpubers die een grote mond hebben en met deuren slaan
- Je hebt stiefkinderen – in alle soorten en maten- die je volstrekt negeren
- Er zijn exen die hun kinderen ongewassen bij je afleveren
- Er zijn exen die de kids te laat afleveren
- Stiefkinderen die hun vader manipuleren met een lief stemmetje
- Stiefkinderen die passief hangen en niets ondernemen
- Je hebt partners die niet kunnen praten
- En partners die hun kinderen verdedigen, hoe fout ze ook zitten
- Er zijn stiefjes die altijd negatief doen
- Je bent stiefkinderen die grenzen opzoeken, ruzie zoeken, geld stelen… en ga zo maar door….
Heb jij een aanvulling hierop? Laat het weten als comment hier beneden.
Ik word stapelgek van mijn samengestelde gezin
Het is echt niet makkelijk om een stiefouder te zijn. En het moeilijke gedrag van de ander wekt allerlei moeilijke emoties in ons op. Waardoor wij ook weer moeilijk gedrag vertonen dat weer een moeilijke reactie wekt bij je stiefkind (of partner of ex).
En zo komt die negatieve neerwaartse spiraal weer op gang. En denk je: ‘Ik word stapelgek van mijn samengestelde gezin.’
Innerlijk leiderschap
Ik wil je uitnodigen om een knop om te zetten en het samengestelde gezin te zien als gratis cursus Innerlijk Leiderschap.
Het gedrag van de leden in het stiefgezin is een trigger voor diepe emoties in ons. Eén enkele blik, één zin of woord van een stiefkind, partner of ex kan ons al op de kast jagen. Ik wil je uitnodigen om voorbij de irritaties en boosheid te reiken. En met zelfreflectie te kijken naar de gevoelige, kwetsbare emoties daar onder:
- Je gekwetst voelen
- Buitengesloten
- Afgewezen
- Minderwaardig
- Dat er niet naar je geluisterd wordt
- Dat je vertrouwen geschaad wordt
- Dat je geen controle hebt
- Je klein voelen
- Onbelangrijk
- Geen personal space te hebben
- Je zelfvertrouwen dat een deuk krijgt enz enz…
Innerlijk leiderschap betekent dat je aan de gang gaat met deze emoties. Het betekent dat je herkent en erkent dat het gedrag van de ander dit met jou doet.
Ja, het gedrag van de ander kan zeker niet door de beugel. Maar ik wil je vragen om nu eerst met aandacht en interesse jezelf te onderzoeken. Wie ben jij? Wat denk je, wat voel je en wat zijn jouw reacties?
Ik word stapelgek van mijn samengestelde gezin
In plaats van je aandacht te richten op de ander, ga je jezelf onderzoeken: Wat gebeurt er op een dieper niveau in jou? Wat wekt die kattige opmerking in jou op?
Vaak doet het je op een onbewuste manier denken aan pijnlijke ervaringen uit je jeugd, je werk, of uit relaties die niet goed voor je waren. Of het doet je denken aan vriendschappen waar je niet jezelf kon zijn. Of hoe je als klein meisje er niet bij hoorde op het schoolplein en ga zo maar door.
Je reageert binnen een spilt second precies op dezelfde manier als toen je klein was.
- Innerlijk leiderschap betekent dat je de leiding neemt over jezelf. Dat je je eigen emoties leert regulieren. Op een liefdevolle manier naar jezelf!
- Dan hoef je die emoties niet meer terug te kaatsen – en de ander weer triggeren en af te wijzen – door onvoorspelbaar te zijn voor het kind, door te heftig te reageren, door te boos te worden.
- Of dat je stiefouder het kind teveel op de huid te zit, te veel regels op te legt en te streng handhaaft uit een soort boze controle-drang (terwijl jij zelf dit ziet als opvoeding maar je diep van binnen voelt het om iets anders gaat).
- Of door jezelf in de slaapkamer op te sluiten, steeds verder terug te trekken of in depressie te verdwijnen.
- Dit zijn eigenlijk dus allemaal reacties op de acties van het kind, dat weer reageert op jou en zo voort en zo voort. Je kunt het zien als vormen van afwijzing van het kind. Omdat jij ergens voelt dat jij je afgewezen wordt. Deze reacties gaan dus eigenlijk terug op je eigen onbegrepen en onverwerkte emoties…
- Begrijp je er nog wat van? Het is dan ook bijzonder ingewikkeld…
Zo kom je tot bloei
Hoe dan ook: Als je jezelf beter leert kennen en met compassie naar de gekwetstheid, de pijn en je eigen moeilijke reacties kunt kijken en mee omgaan – kun je steeds makkelijker uit deze negatieve cirkel stappen.
Hoe vriendelijker je voor je eigen emoties kunt zijn. Hoe beter je jezelf begrijpt. Hoe meer begrip krijg je voor die ander.
En reageer je net even anders op dat vervelende gedrag.
Dat is eigenlijk al genoeg. Om de negatieve spiraal te wenden. Met kleine stapjes kun je grootse veranderingen doorvoeren.
Neem de uitdaging aan en probeer het en ervaar dat het echt werkt.
Vriendelijk assertief
Dat wil natuurlijk niet zeggen dat je alles maar moet slikken en dat jouw regels, mening, verhaal er niet mag zijn. Beslist niet!
‘Maar als je meer begrijpt over triggers, actie en reactie kun je op een kalme, volwassen manier je grenzen aangeven. Dat komt bovendien veel sterker over dan wanneer je uit je slof schiet’.
Kun je wat met deze gedachten over hoe je van stapelgek worden van je samengestelde gezin met kracht en mildheid tegelijk kunt reageren? Ik hoor het graag als comment hier onder!
Meer lezen?
Deze artikel kunnen ook van interesse zijn:
Annette van der Maarel is coach en counsellor en begeleidt al jaren lang samengestelde gezinnen op weg naar meer rust, geluk en plezier thuis.
Je kunt je opgeven voor een gratis strategiesessie als je denkt dat je net wat meer nodig hebt.
Dit doe je via de mail: coaching@annettevandermaarel.com
Hoi, ik zou graag de cursus innerlijk leiderschap willen volgen, ik ben zelf stiefmoeder van 2 stiefkinderen van 18 en 16 jaar. En ik zelf een dochter van 18.
Beste stiefmama,
Je bent van harte welkom voor een gratis en vrijblijvende sessie van een half uur, dat kan een goed begin zijn van méér innerlijk leiderschap. Méér controle over je eigen emoties, in ieder geval méér begrip voor hoe het in elkaar steekt. Dat is het begin.
Begrijpen hoe het komt waarom je zo geraakt wordt. Waarom je zo boos kan worden. Of ongeduldig, ongelukkig, ontevreden… Waarom je zo geraakt wordt door je stiefkinderen. Je begrijpt het ergens wel – verstandelijk – waarom ze zo moeilijk doen (puberteit, problemen door scheiding, moeizame relatie tussen de exen, geen klik tussen jullie en ga zo maar verder) maar het ráákt je. Meer dan je zou willen.
Ik denk dat ik je kan helpen om dit hele ingewikkelde systeem beter te begrijpen. En daardoor ook jouw eigen emoties. Dat is de eerste stap om alles te veranderen in je gezin.
Er is hoop! Ook voor jou. Mail me als je voelt: ja! Ik voel hoop! a.vandermaarel@hotmail.com
Hartelijke groet,
Annette
En P.S. Ik waarder het zeer dat je dit schrijft. Daardoor begrijpen andere stiefmama’s: Ik ben niet de enige die het moeilijk heeft. Dank je wel! Dit is een dappere eerste stap op weg naar meer ontspanning, rust en plezier in je eigen huis : -)
Hier nog een wanhopige stiefmoeder van een meisje van 10 in co-ouderschap (ik ervaar weinig ‘bonusmoeder’ in het geheel). Na een hoop gelees en gegoogel na wederom een clash tussen mij en mijn partner mbt het samengestelde gezin, ben ik op zoek naar meer rust in mezelf. Want ik ga dit zo niet lang meer volhouden…
Goedemiddag,
Ik las net bovenstaande bericht en herken hierin erg veel bij mezelf. Ook ik woon inmiddels in een samengesteld gezin en vind het erg moeilijk op meerdere vlakken. Ik heb zelf geen kinderen, maar ben stiefmoeder van een jongen van 18 die bij ons woont en een meisje van 20 die bij haar moeder woont. Om het weekend is ze bij ons. Stiefzoon is om het weekend bij zijn moeder.
Graag ontvang ik meer informatie over innerlijk leiderschap.
Ik zag dat het bericht van 2020 is. Hopelijk komt dit nog over.
Beste Stiefmama,
Ja, je bent niet de enige die het samengestelde gezin zo ervaart. En ook niet de eerste die het graag anders zou zien. Die weer leiderschap wil pakken over zijn/haar emoties en gedachten!
Ik geef op dit moment geen training. Maar je bent welkom voor een gratis en vrijblijvende sessie van 30 minuten via Teams. Mail me even en dan spreken we wat af!
a.vandermaarel@hotmail.com
Hier nog een wanhopige stiefmoeder van een meisje van 10 in co-ouderschap (ik ervaar weinig ‘bonusmoeder’ in het geheel). Veel herkenning door bovenstaande. Na een hoop gelees en gegoogel na wederom een ruzie tussen mij en mijn partner m.b.t het samengestelde gezin, ben ik op zoek naar meer rust in mezelf. Want ik ga het niet lang meer volhouden met vooral de lasten, maar weinig lusten!
Beste wanhopige stiefmoeder,
Er is in ieder geval herkenning, als ik je bericht goed lees, en dat kan een beetje helpen? Het is (helaas) een feit: Je bent niet de enige. Ook zeker niet de enige die alsmaar woorden krijgt over het samengestelde gezin. Als je er alleen niet uitkomt en nog de motivatie en hoop voelt om dingen te veranderen, zou ik zeker professionele hulp zoeken. Met kleine stapjes kom je uiteindelijk kilometers vooruit.
Ik gun je die rust in jezelf van harte!
Annette
Dit is zo ontzettend herkenbaar ! Ik zit middenin een burnout hierdoor. Het maakt me kapot! Ik zou het eigenlijk wel fijn vinden om te sparren met gelijkgestemde stiefouders!
Beste Stief,
Dank voor je comment. Je bent niet de enige die er bijna aan onderdoor gaat. Het samengestelde gezin is bijzonder moeilijk. Toch zijn er lichtpuntjes is er hoop ook voor jou. Praten met lotgenoten is een manier om je beter te voelen. Coaching is een andere manier. Het is zaak om nu wel stappen te gaan zetten. Het is niet de bedoeling dat je er aan onderdoor gaat….
Hartelijke groet,
Annette
Hallo, ik weet ook hoe het voelt. Mijn vriend en zijn zoons, mijn kinderen en ik en onze gezamenlijke dochter wonen bij elkaar in huis. Ik kan het niet eens een samengesteld “gezin” noemen. Het zijn 3 gezinnen onder 1 dak. Mijn vriend verwijt mij dat ik anders ben (stil, niet vrolijk) als zijn kinderen komen. Ik heb letterlijk fysieke stressreacties (slapeloosheid, gevoel geen lucht te krijgen, geen eetlust). Ik kan niet mezelf zijn, het voelt alsof het huis wordt overgenomen en er geen plek voor mij is. Ik vlucht het liefst naar buiten of naar boven. Ik heb het gevoel dat zijn oudste de boel manipuleert en niet oprecht is. Ik krijg een ontzettende negatieve energie van hem. Hij duwt mij bijna letterlijk aan de kant. Stilzwijgend. Ik ben hem ook maar gaan negeren. Met mijn kinderen en mijn vriend botert het ook niet. Ze schelden hem uit en schoppen hem. Kortom, het zuigt alle energie uit mij. Gelukkig gaat het wel goed met de kinderen onderling. En met ons als we met zijn drieën zijn. Maar zodra iedereen er is, keldert de sfeer tussen ons weer onder het vriespunt. Ik zou zo graag willen dat het werkbaar is en dat mijn vriend het OK vindt als ik ruimte voor mezelf neem. Nu wordt hij boos als ik bijvoorbeeld uitgebreid in bad ga als zijn kinderen in de woonkamer zitten. Maar ik heb gewoon geen behoefte om erbij te zitten. We gaan wel dagjes weg en op vakantie met zijn allen. En we eten samen aan tafel. Maar dat is voor mij meer dan genoeg. Hij wil one big happy family, maar dat is het niet. Help…