Het samengestelde gezin doet pijn

Het lot van de mensen in het samengestelde gezin veroorzaakt leed, verdriet, boosheid en pijn.  Dat klinkt heel naar.

En dat  is het ook. Maar je kunt het leren zien als groei-pijn.

Hoe kun je je nu zorgelozer, blijer en vrijer voelen? Dit was de vraag van een bio-moeder met wie ik een sessie had vanochtend. Lees snel verder voor antwoorden op deze vraag.

Het samengestelde gezin doet pijn… dat is dan ook het thema van dit blogartikel.

Het samengestelde gezin doet pijn

Au! Au, au, au. Herken jij het? Alsof je geprikt wordt door boze woorden, hemelende blikken of wenkbrauwen die opgetrokken worden. Als je mijn blogs leest, herken je misschien de thema’s al. Ik herhaal ze nog een keer. Zodat je begrijpt dat het NIET jouw schuld is. Of die van je partner, kind, stiefkind of exen.

Loyaliteit

Loyaliteitsdilemma’s veroorzaken pijn. Aan wie ben je loyaal en aan wie dus duidelijk niet? Wie juicht voor welk (deel)elftal in het grotere geheel? Steunen de kids hun vader door dik of dun terwijl er nauwelijks zichtbare banden met hem zijn? Vallen ze jou als bio-ouder of stiefouder daarentegen heel makkelijk af? Het is bijzonder pijnlijk hoe dan ook.

Buitenbeentjes

Het outsiderschap doet pijn. De frustratie en onzekerheid die je voelt als je er als los zand bij hangt.  Zo staan stiefkinderen altijd tussen twee gezinnen in: ‘Waar hoor ik nou thuis?’ denkt je stiefkind bijvoorbeeld. ‘Ben ik wel welkom hier?’ Of: ‘Mijn stiefouder vindt mij blijkbaar niet leuk, want ze kijkt niet naar me om. Naar mijn vader doet ze altijd poeslief’.

Om je nergens echt thuis te voelen. Om altijd te moeten switchen. Om je niet gehoord, gezien of geliefd te voelen… dat maakt stiefkinderen onzeker, angstig of boos en kan problemen opleveren als het gaat om duurzame relaties in de toekomst aan te gaan.

Degene in het midden

Het samengestelde gezin doet pijn. Ook de bio-ouder ervaart het schurende ongemak: ‘Moet ik mijn partner gelijk geven. Of moet ik partij trekken voor mijn kinderen?’  ‘Of moet ik mijn ex meer betrekken dan ik al doe?’

Bio-ouders staan overal midden in. Zij vormen het centrum van het samengestelde gezin. Dat kost bakkenvol energie. Je bent altijd aan het schipperen, concessies maken, je aanpassen en uiteindelijk word je steeds kleiner

Controleverlies

Stiefouders hebben weinig controle over veranderingen in het schema. Of over de opvoeding. En over de rol van de ex.  Dat steekt zo enorm. Maakt moedeloos en machteloos. Maar ook de rest van de huisgenoten lijden aan controle-verlies.

Stiefkinderen hebben weinig controle over het schema. Of wat de stiefouder van hen vindt. Of over het schuldgevoel van hun bio-ouders. Of de ruzies die nog steeds oplaaien.

Bio-ouders hebben weinig controle over de relatie tussen hun eigen kinderen en die van de nieuwe partner. Of met de nieuwe partner zelf. Dat doet wat met een mens. Het doet pijn. En triggert weer diepere lagen van andere moeilijke emoties.

Moeilijke emoties wegdrukken

Wat doet een mens met al die pijn? Meestal drukken we het weg.  Zo ook met de bio-moeder die ik vanochtend sprak. Ze had een muur om zichzelf heen gebouwd. En voelde hierdoor sowieso niet veel meer. Alles zit op slot. De pijn kan ze wel beschrijven en zelfs begrijpen – maar niet meer voelen… En daardoor komt ze niet verder. 

Een andere manier om met pijn om te gaan is om je kritische ik voorrang te geven. Als je die boze bril opzet, hoef je ook geen pijn te voelen. Dan leg je de oorzaak van de pijn bij de ander neer.

Vluchten voor pijn is een derde manier om maar niks te hoeven voelen. Als je alles weg te wuift, bagatelliseert of jezelf af leidt door te veel te drinken, eten, shoppen ben je ook uit de ellende. Denk je dan…

Verdoving is natuurlijk ook menselijk en er is niks mis mee. En ik ga zeker niet prediken dat je niks meer mag. Alleen hoop ik dat je wat meer bewust bent van wat er onder zit.

Pijn en angst

Weet je wat het is? Onder deze strategieën die je onderbewustzijn creëert om maar van het gedonder af zijn, zit angst. Pure angst.

De angst om overspoeld te raken door de emoties. Dat de geest uit de fles ontsnapt. Misschien ga je wel schuimbellen van woede en ga je met borden gooien. Of krijg je een paniek-aanval en stik je van zuurstoftekort. Of ben je bang dat je hard weg rent en nooit meer terug komt.

Dat zou zomaar allemaal kunnen: Het samengestelde gezin doet pijn.

Leed = pijn keer weerstand

Volgens de therapeutische theorie FOS (Focus on Sensation) raken mensen geblokkeerd als ze overspoeld worden door emoties en dan als het ware bevriezen of er voor vluchten of ze omgieten in boosheid. 

De strategieën om hier mee om te gaan, noem je hier weerstand. Het doel van de weerstand is om die pijn te vermijden.

Het tij keren

Hoe doorbreek je nu deze patronen? De bio-mama van vanochtend had al stapels boeken over het stiefgezin gelezen. ‘Ik begrijp rationeel best dat mijn partner moeite heeft in zijn rol als stiefvader!’ En ze heeft geprobeerd haar gedrag aan te passen. Maar ja. Dat is niet zo gemakkelijk.

Bovendien nog dit: Als die verandering niet vanuit je kern, je ziel, je lijf, en je hart komt, blijven de nare emoties aan je knagen. En je huisgenoten voelen dit op hun klompen aan. Je komt niet authentiek over. Dat ben je feitelijk ook niet…

Zeg ja tegen de pijn

Zoals auteur en rebalancer Lisette tHooft het zo mooi zegt: ‘Zeg ja tegen alle pijn. Je aanvaardt je verdriet, je machteloze woede, knagende spijt, wurgende angst, noem maar op en ga maar door. Hoort erbij, hou je toch, niks mis mee. Gewoon voelen, voelen, voelen tot het weer voorbij is. Zet je hart open, je hart is groot genoeg voor alle pijn, je hart maakt er liefde van.’

Hoe doe je dit nu? Volmondig JA te zeggen tegen je pijn en die te transformeren naar liefde? Zo eenvoudig is dit niet. Al is het misschien simpeler dan je denkt. Lees maar snel verder.

Groeipijn

Wat je misschien kan helpen is dit simpele stappenplan. Met andere woorden een oefening in pijn en hoe je hierdoor juist kunt groeien als stiefouder, bio-ouder en mens in het samengestelde gezin (en in andere delen van je leven). Noem het groeipijn! Dat alleen al kan helpen om de moed te vatten en te beginnen:

  • Neem de tijd en zoek een rustige plek op
  • Roep ongemakkelijke, moeilijk en pijnlijke momenten van de laatste tijd op
  • Laat alle emoties en gevoelens toe. Laat het maar komen. Soms helpt het om te gaan schrijven. 
  • Huil als er tranen komen. Alles is ok. Kom maar op, pijn!
  • Voel je niets? Onderzoek dan je lijf als er weer wat naars gebeurt bij jou thuis. Waar voel je druk en spanning? In je schouders of armen, voel je een brok in je keel, een benauwd gevoel in je borst, heb je een gevoelige buik of pijn in je hoofd? Welk deel van je lijf trekt de aandacht
  • Ga daar dan naartoe met je aandacht. Focus op die plek. En laat de rest van je gedachten, emoties en lichaam even naar de achtergrond verdwijnen.
  • Sta stil bij wat nu is
  • Laat het zijn. Sta het toe
  • En ga dan een laag dieper door jezelf af te vragen: Wat ervaar ik nu? Soms komt er diep verdriet naar boven. Dat misschien wel uit je jeugd komt. Of andere fases in je leven.
  • Laat ook hier alles toe. Zonder oordelen, vragen of twijfel.

Van toelaten naar loslaten

Als je het lef hebt om toe te laten, zul je ook ervaren dat je juist door het toelaten kunt gaan Loslaten. Dan ervaar dat de pijn zachter wordt. Dat je méér bent dan pijn, leed, en nare emoties.  Je hebt een dimensie in je die volwassen, wijs, puur en heel is en dat deel bestaat uit hoop, licht, vertrouwen en liefde. 

Net als de lagen van leed en pijn, kun je, als je het lef hebt :-) ook hier bij komen. Juist door te voelen, te ervaren, te zijn.

Het samengestelde gezin doet pijn

Ik kan me voorstellen dat dit best doodeng klinkt. Mijn advies? Zoek hier dan ook hulp bij! Bij iemand die bij jou past. Het kan een therapeut zijn die lichaamsgericht werkt of een rebalancer of een traumatherapeut.

Ik heb op het moment niet veel plek voor nieuwe gratis sessies van een half uur. Maar als jij beschrijft waarom juist nu toch een half uur vrijblijvend wil sparren, mail me dan naar coaching@annettevandermaarel.com en wie weet word jij toch uitgekozen.

 

Meer lezen? Probeer deze blogs:

Waarom wandelen helpt tegen stress

Moeilijke vakantie gehad met je stiefgezin?


Het is mogelijk om een gelukkig samengesteld gezin op te bouwen!

Heb jij op dit moment hulp hierbij nodig? Ik heb niet veel plek in mijn agenda. Maar als jij me nu mailt en vertelt waarom jij juist nu een gratis en vrijblijvende sessie wilt aanvragen, maak je kans op een half uur om samen met mij te sparren over je vraag. Mail naar coaching@annettevandermaarel.com.

Dan hoor je binnenkort of jij wordt uitgekozen.

Wil je dit delen? Dank!
Share
Categorieënex

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *