Angst versus moed en tips voor een stiefmoeder


stiefmoeder tipsEr is moed voor nodig
om door je eigen angsten en schaduwlanden heen gaan. Dwars door je onzekerheid, twijfels en de piekerstemmetjes in je hoofd.

Stiefmoeders hebben angsten

We hebben emoties waar we soms geen raad mee weten. Boosheid, jaloezie, verdriet en depressie. Stiefmoeders maken zich zorgen. We vragen ons af of we wel deugen in de rol van stiefmama. Of we het wel goed doen. Of we er mogen zijn zoals we zijn.

Dan gaan we in ons hoofd zitten. We twijfelen of we wel verder willen met deze stiefkinderen, met deze ex, met dit leven in dit gezin. We gaan zelfs twijfelen of de mooie gevoelens voor onze partners niet wegkwijnen. Of we vragen ons af of onze partner diezelfde man nog is waar we verliefd op werden. En of we niet beter weg kunnen gaan. Er een einde aan kunnen breien. Of we blijven piekeren en malen. We herkauwen al die moeilijke gesprekken, de ruzies, het gepingpong van zinloze woorden.

Het is op een bepaalde manier makkelijker om te blijven waar je bent. Om jezelf klein te houden. Om maar geen plek in te nemen. Om stilletjes te verdwijnen. Op te lossen. Een muurbloem te worden.

Of om te blijven hangen in drama, huilbuien en theatrale scenes. Die zo in een film zouden passen. Maar die je eigenlijk niet in je huiskamer wilt…

Angst versus moed

Ik heb het helemaal over mezelf, hoor als ik dit beschrijf. Ik heb al die stadia doorlopen.

De automatische piloot neemt het ook nu nog van me over. Die stuurt me resoluut van het goede pad, zonder dat ik het zelfs maar lijk te merken. Alsof je even niet bewust bent van tijd en plek. Maar dan in een foute soort flow. Zo struikel je dan voort, náást die mooie weg die je had uitgekozen.

Maar ik weet nu hoe ik er mee om kan gaan :-). Echt. Ik kan mezelf als van een afstandje zien en denken: Jeetje, je gaat nu richting het moeras. Wil je dat wel?

Nee! Dus dan is zaak om mezelf er weer uit te halen.

De emoties druk ik niet meer weg. Die mogen er zijn. Maar ik kies er nu bewust voor om er anders mee om te gaan. Om in actie te komen! Dat hoeven maar heel kleine dingetjes te zijn.

Zoals:

  • Sorry zeggen, als ik uitgevaren ben tegen kind of partner
  • Mezelf oppeppen en iets leuks doen, als ik me down voel
  • Me laten horen, als ik me terug wil trekken
  • Mijn kwetsbaarheid en emoties onder woorden brengen, als ik jaloers word
  • Piketpaaltjes timmeren, als ik me boos voel
  • Mezelf belonen en complimentjes geven, als ik me minderwaardig voel
  • Mijn successen vieren als ik me klein houd.. en ga zo maar door!

Moed versus angst en tips voor een stiefmoeder

In mijn gezin gaat het nu buitengewoon goed. Ik ben een gelukkige stiefmama. Een gelukkige mama. Een gelukkige partner. Een gelukkige collega met de ex. Ja, ook niet elke dag natuurlijk. Dat begrijp je wel. Ik ben ook maar een mens, en maak ruzie, ben ongedurig, ongeduldig en onrechtvaardig tegen mijn huisgenoten als ik niet lekker in mijn vel zit.

Maar. Mijn gezin is voor mij echt het allerbelangrijkste in mijn leven. Daar heb ik heel veel voor over. Om mijn doel vast te houden, om mijn droom te koesteren, daar heb ik nog steeds heel veel voor over. Ik heb het er voor over om aldoor opnieuw actie te ondernemen als ik van het pad af dreig te dwalen. Of dwaal :- )

En de simpele tips die ik je hierboven geef – die helpen! Ze helpen stiefmama’s die het gevoel hebben tegen de bierkaai op te moeten vechten.

Angst hoort bij het leven

Mijn angsten gaan tegenwoordig niet veel meer over mijn gezin. Maar over werk. Over het versturen van mailings bijvoorbeeld, zoals vandaag over mijn nieuwe online programma dat overmorgen van start gaat.

Ik ben heel enthousiast over dit programma, begrijp me niet verkeerd, ik vind het super goed. Maar. Ik pieker. Val ik mensen niet lastig met weer een berichtje? Kom ik niet te ‘verkoperig’ over? Vandaag en gisteren hebben wel zeven mensen zich af hebben gemeld van de mailinglijst. Dan moet ik wel even slikken.

Angst hoort bij het leven. Het is een primitief deel van het reptielenbrein dat ons waarschuwt voor gevaar. Op een bepaald niveau staan we niet heel ver van onze vroegste voorouders. Die bang waren om van de wereld af te vallen omdat ze dachten dat de aarde plat was. Die bang waren voor onweer, omdat ze dachten dat het de straf van de goden waren.

Stiefmoeders hebben angsten

De avontuurlust en ontdekkingsdrang wint het van onze angsten.
Wat onze voorouders hadden – dat hebben wij stiefmoeders ook! We hebben de drive om te ontdekken. Om beter te worden. Om gelukkig te worden!
Als je iets heel graag wilt, dan onderneem je toch stappen. Ondanks je angst, en je onzekerheid. Dan ga je tóch in gesprek met je partner over je moeilijke emoties. Dan ga je toch een spelletje doen met je stiefkind ondanks dat hij net nog zo onaardig tegen je deed.

Net als ik tóch aldoor door ga met mijn werk. Want: Ik wil dit zo graag. Ik wil je graag helpen.Ik wil je uitdagen om verder te komen. Net als mezelf.

En ik weet dat mijn training je kan helpen. En daarom ga ik dus ondanks die twijfels gewoon maar door: -)

Denk jij nu: Hmmm, waar gaat dat online programma nu ook al weer over?
Klik dan snel hier.

Dank voor je aandacht!

Wil je dit delen? Dank!
Share

6 antwoorden op “Angst versus moed en tips voor een stiefmoeder”

  1. Hoi Annette, wat een mooie blogtekst. Zo inspirerend en herkenbaar in waar je tegenaan loopt. Ik zie dat ik een paar tips van jou al ten uitvoer heb gebracht. Het sorry zeggen, het laten weten als ik me terugtrek, mezelf oppeppen, dingen onder woorden brengen, hoewel dat soms verrekte moeilijk is. En ook het spelletje doen met de stiefdochter, hoewel ze soms niet aardig is geweest tegen me. En als het lukt geeft dat een waanzinnig goed gevoel. Zeker zal ik je blog delen. Dank je wel. Ik ben blij met onze groep en jouw tips. Fijne avond nog.

  2. Schuw het woord stiefkind of stiefmoeder niet, ook al heeft het een negatieve klank. Misschien ben je het niet eens. Het kind moet er minderjarig voor zijn en nog thuis wonend, en jij hebt pas recht van opvoeden als jij en je man een financiële eenheid vormen. Door huwelijk of geregistreerd partnerschap.

    1. Dank voor je bijdrage! Ja klopt, zo is het officieel. Ik zou er graag aan toevoegen: Ga pas opvoeden als je een band hebt met je stiefkinderen. Die ‘laten’ zich namelijk niet zo makkelijk opvoeden door een stiefouder… Maar ik ben wél van mening dat je huisregels moet hebben en die samen met je partner (en het liefst de kinderen erbij) maakt. En dat je sowieso grenzen hebt en die absoluut moet aangeven. Net als wanneer je bv met vrienden zou doen als je zou samenwonen. Vriendelijk assertief – dat vind ik een mooie term.
      Nogmaals dank,

      Hartelijke groet,

      Annette

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *