Moederdag

 14 mei

Gefluister, geluiden van ritselend

 

inpakpapier, opgewonden gezichtjes. Dat ben misschien wel tegengekomen in je eigen huis deze dagen. Het is Moederdag. Zouden je stiefjes ook iets voor jou gekocht of gemaakt hebben dit jaar? Waarschijnlijk niet. Het is immers Moederdag. En jij bent hun moeder niet. Ze hebben er maar één. En dat ben jij niet…

Stinkende best

Voor veel stiefmoeders is dit een van de lastigste dagen van het jaar.

Het zou zo fijn zijn om erkenning te krijgen voor jouw rol. Want het is me niet niks wat je allemaal doet voor je partner en zijn kinderen. Je doet je stinkende best, je zorgt, regelt uitjes, geeft altijd de ander voorrang, je ruimt op, troost, bakt, wast, kookt… je cijfert jezelf weg. Je offert jezelf op.

Misschien help je je stiefkinderen wel om een cadeautje voor hun bio-mam te regelen, omdat je partner daar niet aan denkt…

En wat krijg je er voor terug? Op Moederdag? Hoogst waarschijnlijk niets.

Weten is niet hetzelfde als voelen

Je weet wel dat dit Moederdag is – en niet Stiefmoederdag… je weet best dat je hun moeder niet bent en die rol wil je ook helemaal niet innemen. Maar van binnen borrelen de gevoelens naar boven. Dat je niet goed genoeg bent of weinig betekent. Je voelt je misschien minderwaardig, klein of juist boos, verontwaardigd of teleurgesteld.

Het zijn van die sluimerende gevoelens die opeens op zo’n dag heftige emotie-golven kunnen veroorzaken. Misschien kan het een troost zijn dat je niet alleen bent. Er zijn minstens 300.000 samengestelde gezinnen in Nederland. En reken maar dat er heel veel collega-stiefmoeders met precies hetzelfde worstelen.

Ik begrijp hoe je je voelt. Ook ik heb hier last van gehad de eerste jaren toen ik me sowieso onzeker voelde in mijn rol als stiefmoeder. Ik heb de verwachtingen leren loslaten. Ik heb de bevestiging niet meer nodig. En als ik het kan, kun jij het ook!  En na tien jaar kan ik oprecht zeggen dat ik van mijn stiefdochter houd en ik wéét dat zij ook gesteld is op mij. En dat heeft niets met Moederdag te maken. Niets!

 

Stiefmoeder feelgood

 

Die gevoelens zijn er dus, ondanks je rationele gedachten. Laat ze er maar even zijn. Het is niet erg om je verdrietig of boos te voelen. Je hoeft er niets mee te doen – en ze ook niet af te reageren op iemand anders. Wat kun je hieraan doen?

  1. Laat je gevoelens toe. Let maar op wat het met je doet- als je jezelf kunt accepteren zoals je bent.
  2. Wat voor onvervulde behoefte zit er achter je gevoel? Stel je voelt je verdrietig over dat je geen aandacht hebt gekregen van je stiefkind vandaag in de vorm van een cadeautje of een kaart. Wat zit hier nu eigenlijk achter? Is het bijvoorbeeld dat jouw goede bedoelingen niet gezien worden? Dan heb je een onvervulde behoefte aan waardering.
  3. Die waardering zul je niet krijgen van je stiefkinderen (ze denken er vast niet eens over na). Kun je die waardering op een andere manier krijgen? Zou je je partner kunnen vragen om een uiting van waardering? Je kunt het gewoon aan hem voorleggen. ´Ik doe heel erg mijn best in de rol van stiefmoeder. Ik zou het super vinden als je daar wat liefs over kunt zeggen. Want ergens voel ik me een outsider op een dag als vandaag.´
  4. Heb jij sowieso waardering van iemand anders nodig om je goed te voelen…? Ja, ik begrijp het als geen ander dat je je onzeker kunt gaan voelen omdat je een outsider bent op een dag als deze. Maar je doet het heus goed als stiefmama. Vertrouw op jezelf.
  5. WAARDEER JEZELF! Hoe kun jij nu jezelf bevestigen, jezelf waarderen, jezelf op monteren op Moederdag? Stap even uit je gezin op een moeilijke dag. Plan iets leuks voor jezelf. Spreek een uurtje af met een vriendin op een terrasje. Ga bij je moeder langs. Ga naar de film, de fitness of wat jou ook maar blij maakt.
  6. Weet dat je niet alleen bent. Je bent niet de enige. We zijn met honderdduizenden stiefmama´s die een moeilijke dag hebben vandaag.

Tot slot: Ik waardeer je in ieder geval, lieve stiefmoeder, ik weet hoezeer jij je best doet en ik vind je fantastisch. Onthoud dat maar en geef je waardering hier aan je collega-stiefmoeders als je zin hebt!

Lees ook: ‘Mindful mama in vijf stappen’

Wil je dit delen? Dank!
Share

3 antwoorden op “Moederdag”

  1. Goedemorgen,

    Mooi geschreven. Ook ik ben stiefmoeder en ook ik krijg niks met Moederdag terwijl ik wel altijd mijn uiterste best doe voor de kids (22 en 25 jaar) een berichtje of een kaartje met dank of een klein beetje waardering zou erg leuk en welkom zijn maar helaas.. Het wrange is dat ik zelf geen kinderen kan krijgen en al zes jaar bezig ben in de medische molen, dan is een kaartje met een lieve tekst van de stiefkinderen of van mijn man extra welkom. Ik ben erg verdrietig.

    Liefs Liza

    1. Beste Liza,
      Ik kan me levendig voorstellen hoe verdrietig je bent. Ook ik zat ooit in die medische molen die je beschrijft omdat ik niet zwanger kon worden… Dat maakt het allemaal nog veel zwaarder om te dragen, toch? Als ik het goed begrijp krijg je te weinig steun en waardering terwijl je dit juist zo nodig hebt. Het is al heel goed dat je je behoefte onder woorden kunt brengen, dat is namelijk stap 1. Dat is al vaak lastig genoeg. Stap 2 zou dan zijn: Hoe zou het voor je zijn als je daar eens in gesprek over zou gaan? Met je partner – maar ook met je stiefkinderen? Die zijn namelijk zo groot, dat dit best zou kunnen. Ik zal binnenkort eens een blog wijden aan hoe je dit het beste kunt communiceren, want je bent echt niet de enige die hier verdrietig over wordt. En het is ook lastig om op de juiste manier je gezinsleden om hulp te vragen. Dat wekt een gevoel van kwetsbaarheid bij ons stiefmoeders op, en dat is niet fijn om te voelen. Toch denk ik dat hierover in gesprek gaan jou echt kan helpen. Ik denk namelijk dat zij jou echt wel waarderen! Ik weet wel zeker dat je partner dit doet. Sterkte hiermee, en ik ben benieuwd of je iets met dit antwoord kunt. Lieve groet, Annette

  2. Het is zeker moeilijk, zo’n dag. Ik voel me dan onzeker of ik het wel goed genoeg doe. Moederdag viel in ons weekend, en eigenlijk staat er in het convenant dat de kinderen dan pas vanaf 14.00 uur bij hun moeder kunnen zijn. Terwijl mijn beeld van Moederdag toch is van kinderen die hun moeder een ontbijtje op bed geven met cadeautjes. Ik heb voorgesteld dat ze daarom de avond vantevoren naar hun moeder zouden gaan, omdat Moederdag Moederdag is. Mede doordat het ook een keer met Vaderdag zo was, dat mijn Lief moest kiezen tussen ontbijt op bed of bbq-en. Omdat zijn ex op vaderdag zo graag de kinderen mee naar haar vader neemt. De band met de ex is zo slecht als het maar kan, helaas. Toch gun ik de kinderen om het te vieren zoals zij dat zelf zouden willen. Dus voor de kinderen het zo opgelost. Maar ik hoopte stiekem toch op iets, dan misschien op de zaterdag ervoor. Maar van de kinderen kwam niets. Van mijn Lief kreeg ik mooie rode rozen als waardering, dat vind ik wel heel mooi en lief van hem. Maar inderdaad, het is moeilijk dat de kinderen niets voor mij deden. En het is een extra pijnlijke dag omdat ik zelf graag moeder zou zijn en dat (nog) niet gelukt is. Ik was dan ook blij verrast toen mijn jongste bonuszoon op dinsdag ineens toch met een tekening aan kwam zetten.. hij zei erbij: “Voor Moederdag, omdat jij mijn 2e moeder bent!”. Ik houd het nog steeds niet helemaal droog, nu ik dit opschrijf. Dat was zo’n groot cadeau! Misschien dat er ooit nog iets komt van de andere twee, maar misschien ook niet. Ik ben in ieder geval heel erg
    blij met deze actie van mijn jongste bonuskind!
    Liefs, Melanie

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *