Categorie: stiefmoeder

Geplaatst op

Een plusmeisje voor een kersverse stiefmoeder

In deze rubriek vind je verhalen van gastbloggers. Tekst door: Chri’Stine. Ze tekent en schrijft met verve over haar leven als stiefmoeder.

Toen ik als alleenstaande moeder mijn huidige man en zijn dochter leerde kennen was mijn dochter net geen 2 jaar. Ze omarmde de liefdevolle papa waar ze zo nood aan had en was dolenthousiast met haar gloednieuwe grote zusje van al 3 jaar waar ze zo naar opkeek. En ik? Ik werd tot over mijn oren verliefd op die prachtige man en vader. Wist ik veel wat een samengesteld gezin met als bonus een plusmeisje nog voor mij in petto had! Mijn hart was groot genoeg, zoveel was zeker.

Bij co-ouderschap van een plusmeisje hoort een bio mama

Ons stiefgezin draait. Beide meisjes gaan naar dezelfde school. Dolle pret tijdens de speeltijd! Na een leuke schooldag weerklinkt de bel, ik haal mijn dochter op. Speels vertellend huppelt die zotte meid aan m’n hand. Mijn plusmeisje en haar mama staan al te wachten aan de bushalte. We naderen het bushokje en plots zie ik mijn lieve plusmeid met open armen naar me toe lopen. “Nanne!!” roept ze met een stralende glimlach, want zo noemt ze me. Ze vliegt rond mijn been, ik geef haar een dikke knuffel. Zoveel oprechte spontaniteit had ik niet verwacht. “Dag lieve meid, ga maar gauw terug naar je mama. Tot vrijdag lieve schat!”, zeg ik onzeker. Ik laat haar los en kijk weer op. Twee vuurspuwende ogen snijden me door merg en been. Haar moeder. Zijn ex. Mijn overste.

Ik ben haar moeder niet

Vrijdag. M’n plusmeisje komt terug naar ons. Het is voor mij bang afwachten. Mijn angst komt uit. Ze spreekt de woorden van haar moeder, wordt heel bepalend binnen ons gezin. Ze liegt met de glimlach, ze is er goed in. Plots heeft ze ook de neus van haar moeder en dat krollend haar is ook niet van papa. Ik ben niet meer gewenst en kruip weg in elk hoekje dat vrij is. Het eens zo warme nest is niet meer van mij. Onzichtbaar wil ik zijn. Heel gewillig verplaats ik me van de ene uiterste hoek naar de andere. Daar doe ik veel moeite voor want ik merk dat er niet veel hoekjes zijn waar ik naartoe kan. Ik wil haar en haar moeder niets in de weg leggen. Ten slotte ben ik haar moeder niet, geen idee wie dan wel.

Stiefmoeder maak je niet druk

“Maak je er niet zo druk over, laat het los” is het advies dat ik krijg. Maar zo zit mijn moederhart niet in mekaar. Oeps. Ik ben haar moeder niet, even vergeten. Het is toch wel opletten, de aandacht erbij houden. “Jij moet niets”, zeggen ze. Geen plichten.

In bad zetten, haren kammen, staartje maken (“of nee, ik wil een vlecht!”), tanden poetsen, aankleden. Boterham, drank en koekje geven, fruit snijden, vieruurtje. Glimlachen, vriendelijk en correct zijn, troosten bij tranen, streng maar rechtvaardig optreden, straffen (maar nooit in de hoek want dat wil de ex niet), steeds interesse tonen, vergeven, vergeten, nooit het laatste woord, een luisterend oor bieden, er zijn. Kleedjes kopen, wassen, drogen, strijken, opplooien en weer in de kast opbergen. Naar school brengen, ophalen, schooldagboek bijhouden, briefjes van de juf bekijken, oudercontacten (maar niet moeien), boterhammen smeren, drinkbus vullen (“Het mag eens wat anders zijn dan altijd water hé, Nanne”), boekentas klaarmaken. Knutselen, schilderen, verhaaltje vertellen, liedjes zingen, lachen, steeds goed geluimd zijn, naar de speeltuin. Helpen, uitleg geven, vragen beantwoorden, geen antwoord verwachten op mijn vragen. Eten kopen, groenten kuisen, koken, tafel dekken, toetje bij een leeg bord (naar de winkel om speciale toetjes want ze lust amper iets), afruimen, afwas. Uitkleden, pyjama aan, weer tanden poetsen, te slapen leggen, slaapwel, dikke kus en knuffel. Mezelf wegcijferen, op de achtergrond blijven, ergernissen -kortom gevoelens- verbijten, voorzichtig zijn, begrijpen, meer doen en geven dan voor mijn eigen kind. En dit alles tijdens gewone dagen, vermoeiende dagen, bij ziekte…

Nee, geen plichten. Want dit doet een moeder uit liefde voor haar kind. Maar haar moeder ben ik niet, dat recht heb ik niet. Oh, bijna vergeten, ook altijd consequent zijn en nooit afreageren op. Ik haat haar.

Een onbezonnen moment met mijn plusmeisje

Als ik op een onbezonnen moment toch eens een gekke bek trek en een lief woordje zeg tegen mijn dochtertje en het gekke bek gezicht glijdt ook richting plusmeisje, komt ze naar me toe gelopen. Armen wijd open, ‘Nanne! Knuffel!’ en vliegt rond mijn been. Ik denk aan het bushokje, geef haar een knuffel en verdwijn weer snel in een van mijn hoekjes.

Dit leven wil ik niet. Dit is niet wie ik ben. Ook niet wie ik wil zijn. Welke moeder wil ik zijn? Welke stiefmoeder wil ik zijn? Waarom moet ik 2 soorten moeder-zijn verzinnen? Elk kind is toch gelijkwaardig? Mijn hart maakt hierin geen onderscheid. Chaos.

Op een zondagavond raap ik al mijn moed bijeen en vraag haar: “Toen ik je daarnet vroeg om te gaan rechtzitten in bed en je bleef liggen, waarom ging je niet rechtzitten?” Er volgt een stilte. Lange stilte. Ik wil nu even niet verdwijnen en stel nog een vraag: “Zegt jouw mama soms iets over mij tegen jou, dat niet zo leuk is?”. Haar ogen vullen zich met tranen en ze knikt. “Wat zegt ze dan?” Stilte. “Mag je niet zeggen wat ze zegt?” Wenend schudt ze nee. Mijn hart breekt. Wat ben ik blij dat mijn hart breekt. Vanaf nu alles anders. We geven elkaar een dikke knuffel. Een knuffel waaruit ze duidelijk laat merken dat ze me graag heeft, ondanks alles wat haar mama influistert. Ze weent nu heel hard maar laat mij niet los.

Een stap in de positieve spiraal

Ja, elk kind is gelijkwaardig. Elk kind heeft het volste recht zichzelf te zijn en worden. Omdat elk kind anders is, vraagt dit een andere aanpak bij het ene kind dan bij het andere. Dus is het ook best dat ik mezelf ben bij het kind dat tegenover me staat. En ja, dat is anders bij ieder kind. Dat is mijn recht, mijn voorrecht. Want hoe mooi is het om echt naar je kind te kijken en verwonderd te zijn? Telkens ik iets opmerk dat echt van haar is, maakt mijn hart een vreugdesprongetje. Mijn plusmeisje merkt dit dan op en komt dan gekke bekkend een oprechte knuffel geven. Een positieve spiraal. Dit is fijn, oprecht, en ik kan er bij elke uitglijding opnieuw zelf terug instappen. Want dat is precies wat ik ook nu gedaan heb.

Een plusmeisje voor een kersverse stiefmoeder

Al snel besef ik dat ik gewoon mezelf niet toeliet om die ongelooflijk lieve en sterke meid graag te zien. Uit angst haar te verliezen omdat ik geen enkel recht heb. Wat een pijn, iemand kwijt raken die je zo graag ziet! Daar wou ik mezelf voor behoeden. Gek, want is dat niet gewoon hoe het leven in mekaar zit? Je houdt van mensen omdat je hen graag ziet. Of je hen kwijt raakt heb je simpelweg niet in de hand, bloedverwant of niet. Ik heb mezelf toegestaan om mijn plusmeisje graag te zien en ga door vuur voor haar. Niet als haar mama. Wel als haar stiefmama.

Liefde heeft met DNA niets te maken.

Ook niet met ‘af en toe’ of ‘hier en daar’.

stiefmoeder

Over Chri’Stine

Hoi! Fijn je hier tegen te komen. Ik ben Christine. Vrouw, mama, stiefmama (nanne), echtgenote, illustrator, passionele creatieveling en positief ingestelde realist. Samen met mijn man en 2 lieve meisjes vormen we een nieuw samengesteld gezin. Mijn teksten zijn verhalend en op realiteit gebaseerd. Ik schrijf vanuit eigen ervaringen en alle emoties die deze met zich meebrengen. Mijn kritische blik bewaakt het tekstuele en illustratieve van mijn verhalen. Veel leesplezier! Leuk als je even laat weten wat het met je doet.

Chri’Stine – www.atelierpanache.be

Wil je dit delen? Dank!
Share
Geplaatst op

wat is jouw verlangen, stiefmama?

stiefmama verlangen

stiefmama verlangenWat is jouw droom voor jezelf en je gezin, stiefmama?  Droom jij over gezellige maaltijden aan een lange tafel, of dat je met het hele gezin selfies op vakantie maakt? Droom je over respect voor wie jij bent? Over samen kunnen leven met al jullie verschillen. Over verbinding en autonomie in balans. Of over een collegiale band met de exen?

Waar verlang jij naar, stiefmama?

Misschien is het naar de achtergrond verdwenen omdat  je alleen maar aan het overleven bent. Omdat het je zo zwaar valt. Dat kan ik me levendig indenken. Toch kunnen je verlangens je helpen om weer in actie te komen en stappen te gaan ondernemen om dingen te verbeteren en te veranderen in je stiefgezin,

Mijn beste advies

Hoe doe je dat dan als je het niet meer ziet zitten? Deze simpele tip kan je helpen: Zonder je af, ga in bad, maak een boswandeling, mediteer of een doe yogaoefeningen.  Als je in de stilte kunt zijn, en je weer kalm voelt, ga je met je aandacht naar binnen. Stel je zelf dan open voor je verlangens. Durf groots te dromen over je gezin. Je bent namelijk gemaakt voor geluk. En je weet dat een fijn gezinsleven de basis van jouw geluk, toch stiefmama?

Je thuis is je basis

Je leven thuis kan je veilige haven worden, waar je uit kunt rusten, jezelf kunt zijn, en nieuwe energie op kunt doen om je daarna weer vol energie in de buitenwereld te begeven. Ons doel in het leven is om ons goed te voelen, om creatief te zijn, om te dansen, te lachen. En dat ondanks tegenslagen. Of juist misschien dankzij tegenslagen…

Steeds meer jezelf worden, stiefmama

Ik geloof dat het doel is om steeds meer jezelf te worden. Om de buitenste lagen van je af te pellen. Net als bij een ui. Totdat je bij de kern komt van wie je bent. Daar ervaar je het grote vertrouwen. In jezelf. Maar ook dat je kunt  vertrouwen op wat goed is voor jou en je gezin.

Dit kan best lastig zijn, want ik weet dat het stiefmoederschap een zware weg is met veel stenen, hindernissen en beren op de weg. Waardoor je je onzeker kunt gaan voelen. Dit is begrijpelijk. Maar het kan je wel gaan belemmeren.

Stiefmama en haar angsten

Ik wil je hier en nu uitdagen om jezelf niet langer tegen te laten houden door je angsten, negatieve emoties of gedachten. Als je leeft in je angst, trek je alleen maar meer dingen aan die je angst bezorgen. De angst dat je niet deugt, dat je zelf niet durft te laten zien of dat je bang bent voor je stiefkinderen, om voor jezelf op te komen en nog veel meer…

Verleg je perspectief! Dit kan zo simpel zijn als dit: Alles wat goed gaat in je stiefgezin, daar kun je meer van doen! En dat wat niet werkt? Dat doe je anders. Stap vandaag uit je angst, experimenteer, durf te mislukken en weer opnieuw te beginnen.

Hoe wil jij zijn in je stiefgezin?

Weet je al wat het is waar je naar verlangt, stiefmama? En wat echt bij je past? Het kan helpen om om je kernwaarden of je kwaliteiten die je hebt als een vuurtoren te gebruiken.

Je vertrouwen en liefde. Je intentie om goed te doen.

Elke dag een klein stapje, stiefmama

Weerstand is menselijk. Op een bepaald niveau willen we niet veranderen, willen we blijven waar we zitten, ook al voelen we dat ons gezin zoals het nu is alleen maar energie vreet.

Angst is een grote drijfveer in ons leven.

Mijn vraag aan jou vandaag: Voel jij nu dat je het anders wil? Wil je leven vanuit liefde in plaats van angst?

Haal dan je dromen weer tevoorschijn en neem het eerste, kleinste stapje wat er in je opkomt.

Bijvoorbeeld:

  • Ik zeg de stiefkinderen oprecht gedag vanuit mijn liefdevolle, empathische deel als ze binnen komen.
  • Ik vertel mijn partner vandaag op een eerlijke, kwetsbare manier dat ik het moeilijk heb in mijn rol. En ik vraag hem om hulp.
  • Ik ga nu voor mezelf zorgen en mezelf liefhebben.
  • Ik ga mijn focus verleggen, van het gezin naar mezelf toe. En mijn eigen passies weer nieuw leven inblazen.

Of wat is jouw spontane antwoord….. ?

Wat word jouw allereerste klein stapje? Laat je het me weten? Dat zou ik heel fijn vinden!

Wil je dit delen? Dank!
Share
Geplaatst op

stiefmoeder, outsider

outsider insider stiefgezin´Als jouw kinderen er zijn, lijkt het wel of ik onzichtbaar ben´ zegt de stiefmama. ´Ja, maar je kunt me toch niet dwingen om tussen jullie te kiezen´, zegt haar partner. Stiefmoeder, ben jij een outsider? Of een insider?

Stiefmoeder, outsider

Het is een gewone vrijdagavond, de stieftieners stormen binnen, zeggen stiefmama nauwelijks gedag, rennen door naar papa en gaan lachend en kletsend samen friet halen. Stiefmama maakt ondertussen een salade klaar, om de maaltijd tenminste iets gezonder te maken…  Tijdens het eten ketst het vrolijke gesprek als een pingpongbal tussen vader en kids. Stiefmama lepelt zwijgend de slablaadjes naar binnen.

Als de pubers in bed leggen, zegt bio-papa ´Is er iets, je was zo stil?´. ´Ik hoor er niet bij´, zegt stiefmama. Ik lijk wel een outsider.  Haar partner voelt zich ongemakkelijk. Hij weet niet wat hij moet zeggen en pakt de krant. Stiefmama gaat vroeg naar bed.

Outsider – insider

Stiefmoeder staat er buiten en weet zich geen raad. Dit is een probleem waar veel stiefmama´s mee moeten dealen. Het levert stress op. Dit uit zich in een vecht- of vluchtreactie. Je wordt boos en chagrijnig – met een onderstroom van andere emoties zoals jaloezie en je genegeerd voelen. Dat eindigt vaak in een conflict. Met het stiefkind. Of met de partner. Het kan ook zijn dat de stiefmoeder ´vlucht´ zoals in het voorbeeld, ze valt stil en zondert zich af.

In beide gevallen hakt dit erin. Bij de stiefmama zelf, en ook in de relatie tot haar stiefkids en tussen haar en haar partner.

Insider

Bio-papa is de insider. Ook dit is een zeer stressvolle positie. Hij staat in het midden. Hij heeft een lijntje naar iedereen. Hij begrijpt vaak niet eens wat stiefmama bedoelt. Want hij was zo bezig en zo blij dat zijn kinderen er weer zijn. Of hij merkt het wel en voelt zich vreselijk opgejaagd, want iedereen moet wat van hem. Bovendien heeft zijn kinderen gemist en is blij om ze weer te zien en wil niets anders dan met ze praten, lachen en stoeien.

Hij ziet misschien wel dat zijn vrouw erbij hangt, maar hij weet niet wat hij moet doen. Hij denkt misschien dat hij haar dingen uit handen moet nemen, zodat ze het minder zwaar krijgt, waardoor ze alleen maar nog meer aan de zijlijn komt te staan.

Stiefgezin is anders

Het begrip ´insider en outsider´ is geïntroduceerd door Patricia Papernow, wetenschapper en expert op het gebied van samengestelde gezinnen uit de VS. Zij zegt dat ook in kerngezinnen er soms sprake is van dit begrip: ´Mama moet me naar bed brengen´. Maar daar wisselt de intensiteit van de relatie per uur of dag en wil het kind misschien alleen maar voetballen met papa. Daar is er bovendien een andere basis, een andere geschiedenis.

De partners kennen elkaar al zonder kinderen. Ze kunnen terugvallen op een gemeenschappelijke geschiedenis als stel, maar ook als gezin.

Irritaties en ruzie

In stiefgezinnen, blijft dit na jaren samenzijn nog steeds. Wij zijn nu meer dan tien jaar een samengesteld gezin, en ook ik vind het nog wel eens moeilijk dat ik niet tussen vader en dochter kom. Het heeft echt tijd gekost om me bewust te worden van die sluimerende irritaties waar ik vooral last van had. Die irritaties werden dan weer opgemerkt door mijn man. Onuitgesproken en niet begrepen emoties leiden tot conflicten. Dan krijg je ruzie over de meest onnozele dingen – terwijl de kern van het verhaal dus heel ergens anders over gaat.

Pijn en oud zeer

Het is pijnlijk om niet in verbinding te zijn met je partner, om buiten het schip te vallen. Het is extreem pijnlijk voor stiefmoeders die moeilijke ervaringen uit hun jeugd met zich mee dragen. Dat ze er niet bij horen, dat ze anders zijn, dat ze niet het lievelingetje op school of thuis waren. Die oude pijn komt in het stiefgezin heel hard weer naar boven.

Dit dilemma is een typisch gegeven voor stiefgezinnen. Het kan een troost zijn om te weten dat het erbij hoort – en dat het dus niet ligt aan jullie liefde of genegenheid. Dat het niet ligt aan jou, of die gevoelens van schaamte en schuld die ook nog eens om de hoek komen kijken. Toch drijft dit vaak een wig tussen partners. En de stevige relatie tussen hen brokkelt af.

Stiefmoeder outsider

Ik wil je graag meenemen in de rest van dit verhaal – en vooral ook wat je er allemaal aan kunt doen. Dat doe ik in mijn nieuwe online training. Lijkt het je wel wat om mee te doen? Ik zou het geweldig vinden om je te mogen begeleiden. We gaan ook uitgebreid in op opvoeding, de ex en hoe om te gaan met die lastige emoties en gedachten en nog veel meer.

Hier vind je meer informatie over dit vier maanden programma.  Wil je meer lezen? bestel dan het geweldige boek ´Surviving and Thriving in Stepfamily Relationships´ van Patricia L. Papernow.

Vond je dit een interessant artikel? Wil je het dan met me delen? Alvast dank! Ook hoor ik graag je reactie.

Wil je dit delen? Dank!
Share
Geplaatst op

drie fouten die stiefmoeders maken

stiefmama zelfcompassieStiefmama’s zoals jij en ik maken nog al eens dezelfde fouten. Hier zijn drie fouten die veel voorkomen en waar je wel wat aan kunt doen!

Drie fouten die stiefmoeders maken

1. Stiefmoeder, dit is de eerste fout

is dat we denken dat we geen fouten mogen maken…. (vandaar ook de zelfcompassietraining die in volle gang is!!).

De druk en verwachtingen zijn vaak zo extreem hoog dat je in een spagaat komt te zitten over wie jij bent als stiefmoeder.

Je partner, ex, je eigen kinderen, je stiefkinderen, je ouders, zijn ouders, de familie van de ex, de maatschappij, je vriendinnen….

Iedereen heeft een mening over jouw rol. Over wat jij moet doen of laten. Dit schept een fundamentele onzekerheid.

Je gaat aan alles twijfelen. Dat is niet nodig! Het is noodzakelijk om te weten wanneer je naar voren treedt, en wanneer je juist een stap terug moet nemen. Maar fouten maken mág. Van fouten kun je leren.

2. Stiefmoeder, dit is de tweede fout

is dat we zoveel verantwoordelijkheid op ons nemen.

De meeste vrouwen die bij mij in coaching komen, worstelen met de opvoeding. Ze hebben er vaak duidelijke én goede ideeën over.

Alleen hun partner zegt wel dat hij die deelt, maar in de praktijk houdt hij zich op de vlakte (ik zeg hier ‘hij’ maar dit geldt ook als je partner een vrouw is).

In de praktijk kiest hij ervoor om geen conflicten aan te gaan.

Dus neem jij die rol op je – en voor je het weet word jij de boze stiefmoeder. Of je trekt je steeds meer terug en bemoeit je nergens meer mee.

En dat wil je natuurlijk geen van beide.

Uiteindelijk zal je partner altijd partij kiezen voor zijn kind. Dit zit in de genen van een vader.

Je beseft wel dat deze fout desastreuze gevolgen kan hebben.

 

3. Stiefmoeder, dit is de derde fout

is dat we alles alleen op willen lossen.

We zijn toch immers zelfstandig, bekwaam en ook niet de domsten?

We zijn niet gewend om te investeren in hulp van buitenaf. Toch kan ook dit het begin van het einde betekenen. Je weet dat 60% van de stiefgezinnen uit elkaar gaat.

Dit heeft niets te maken met de liefde die jij en je partner voor elkaar voelen.

Dit heeft alles te maken met die zeer complexe gezinsvorm waar je in terecht bent gekomen.

Je hebt kennis nodig, en vaardigheden. Maar ook inzichten in hoe jij reageert op je stiefgezin en wat je belemmeringen zijn om er anders mee om te gaan.

Ik help je graag

Graag wil ik je ondersteunen om wél te slagen als stiefgezin, met al mijn kennis en ervaring. Tot eind januari kun je nog tegen de huidige investering het coachingpakket via de mail kiezen. Daarna gaat de prijs omhoog.

Is die stap toch groot voor jou? Dat begrijp ik best.

Tijdelijke gratis sessie

Daarom bied ik je, tijdelijk, een gratis één op één ‘red-je-stiefgezin-sessie’  via de mail aan. Ook een mooi begin :-)
Lees er hier meer over

Let op: dit aanbod geldt t/m januari 2016.Bovendien is er slechts plaats over voor vijf stiefmama’s. Als je tijdig reageert, plan ik graag een sessie met je in! Je krijgt vanzelf bericht of je geselecteerd bent.

Wil je dit delen? Dank!
Share
Geplaatst op

Voornemens van stiefmoeders

Een nieuw jaar, nieuwe voornemens! Maak jij elk jaar een lijst? Het stellen van concrete doelen zoals afvallen of meer sporten zijn natuurlijk mooi. Maar het lukt meestal niet.

Tenminste bij mij niet… Hoe zit het dan met stiefmoeders en hun voornemens?

Lees snel verder over hun voornemens en wat je kunt doen om die te bereiken!

Voornemens van stiefmoeders

Bovenop al die goede voornemens zoals stoppen met roken, afvallen, meer gaan sporten en gezond eten, leggen de meeste stiefmoeders er nog een schepje bovenop.

‘Dit jaar’, zo schreef Inge mij in een mail ‘wil ik niet meer zo snel uit mijn slof schieten. Het stiefgezin geeft zo’n spanning en op een gegeven moment barst de bom. Dan word ik zo vreselijk boos. Ik kan wel ontploffen.  En dit jaar ga ik daar mee ophouden. Alleen hoe doe ik dan??….’

Goede vraag! Lees snel verder voor praktische tips en vooral inzichten die je hopelijk verder helpen.

Nog meer voornemens van stiefmoeders

Inge is niet de enige. Zo hoor ik ook voornemens van stiefmoeders dat ze niet meer boos willen worden over dingen als:

  • Die bergen vuile was die ze elke week in hun eentje doen
  • Het gesmak aan tafel
  • Stiefkinderen die altijd alles vergeten en te laat komen
  • Die eindeloos uitslapen of juist té vroeg wakker worden
  • Of die maar niet in slaap kunnen komen.

Ik hoor ook over voornemens over het overboord gooien van ergernissen over hun partners en…

  • Het grenzeloos verwennen van de kids
  • Het meteen opspringen als de stiefpuber iets wil hebben
  • Het altijd verdedigen van hun kroos
  • Het draaien en niet willen praten
  • Het weglopen of boos worden… en ga zo maar door.

Hoe kom je hier nu van af?

Allereerst dit: Het is geweldig dat Inge de motivatie kan opbrengen om het anders te doen dit jaar!

Hoop en motivatie zijn goede motors om op gang te komen. Verandering is echter lastig. Ondanks goede voornemens…

Er zijn namelijk veel factoren in het stiefgezin waar je geen enkele controle over hebt. Die je niet kúnt veranderen. Dat kan boosheid opwekken. Begrijpelijk.

Maar je kunt wel zelf iets doen. Je kunt wel zelf net wat anders gaan denken. Andere gedachten brengen andere emoties met zich mee.  Als je net wat anders denkt en voelt – dan kun je, met dat als basis, ook net wat anders DOEN.

Je mindset is met andere woorden een eerste stap tot verandering. Daar kun je nu zelf mee aan de slag dit nieuwe jaar!

Het is oké om te voelen wat je voelt

Je kunt jezelf nieuwe gedachten aanmeten. Gedachten die compassie spiegelen. En vriendelijkheid. Begrip voor jezelf.

Zoals: Ik ben oké zoals ik ben.
Met alle emoties die ik voel.  Alle gevoelens. Ik mag voelen wat ik voel.

Emoties wegduwen? Helpt namelijk niet. Ze komen nog veel harder naar boven, net als een strandbal die je onder water duwt.

Je eigen emoties accepteren – dat is de eerste stap.

Verschil tussen voelen en doen

Dan kun je je afvragen wat het precies betekent.

Boos worden gaat vooral over grenzen stellen: Nu ga je te ver. Of het gaat over je niet gezien voelen. Niet gewaardeerd. Niet gehoord. Niet geliefd.

Dat is zo pijnlijk en daarom stoppen we die emoties weg en ze komen boven als kritiek, verwijten en oordelen naar een ander. Naar degene waar we ons aan ergeren. Degenen die onder ons dak wonen.

Onze stiefkinderen. Onze partners.

Het is nog steeds ok om te voelen wat je voelt.

Maar je kunt een grens trekken tussen voelen en doen. Je hoeft niet perse te handelen als je je boos wordt! Sterker nog, neem een stapje terug. Kijk naar jezelf met wat afstand. Herken en erken je eigen emoties.

Helicopterview

Daarvandaan kun je, vanuit een helicopterview, beslissen wat goed is.

  • Zoals er over praten en je behoeften aangeven.
  • Zeggen wat je wilt en verwacht. Op een vriendelijke manier, maar wel assertief.
  • Jouw grenzen en behoeften mogen er zijn!
  • Soms kun je je beter over sommige dingen heenzetten. Omdat die eigenlijk niet belangrijk zijn.
  • Soms kun je beter je hart luchten bij iemand buiten je gezin.
  • Vaak gaat het over verbinding die er niet is. Tussen jou en je partner. Máák die verbinding weer. Aldoor opnieuw!
  • Vaak gaat het over onbegrip. Probeer de ander te begrijpen in plaats van te oordelen.

Samengevat

Voornemens? Goed idee! Maar ik raad je aan om vooral het goede voornemen te hebben om je eigen emoties te herkennen en erkennen! Dat helpt. Om eerste jezelf te accepteren zoals je bent… Daarvandaan kun je met best simpele stapjes net wat anders denken. En anders in je gezin staan.

Heb je hier hulp bij nodig? Ik bied je graag een gratis en vrijblijvende strategiesessie aan. Dat is een goed begin van het nieuwe jaar!

Annette van der Maarel is coach en counsellor en vindt haar vak geweldig. Ze houdt daarnaast ook van lange tochten maken in de natuur. Het liefst met haar hond Cooper. Je kunt haar nu mailen als je zo’n sessie wilt!

coaching@annettevandermaarel.com

Wil je dit delen? Dank!
Share